كاربرد «را» زايد:

به دو جمله زير توجه كنيد:
1- كتاب را خواندم.
2- كتابی را خواندم.
هريك از دو جمله فوق معنای خاصی دارد. اشاره جمله اول به كتابي است معلوم و مشخص و مورد نظر، ولی بر مخاطب جمله دوم معلوم نيست كه گوينده آن كدام كتاب را خوانده است.
 اين تفاوت به آن سبب است كه در جمله اول حرف «را» به كار رفته و اين حرف علاوه بر اين كه نشانه مفعول صريح است، نشانه معرفه نيز به حساب مي‌آيد، ولی در جمله دوم «ی» نكره به كار رفته است.
اگر از تلفيق دوجمله ذكر شده، اين جمله را بسازيم:«كتابی را خواندم». باز دچار تناقض مي‌شويم، زيرا نشانه معرفه را در كنار «ی» نكره قرار داده‌ايم. از اين‌رو بهتر است كه از استعمال حرف «را» (نشانه مفعول صريح) پس از اسم نكره پرهيز شود.مثال:
ننويسيم: مؤسسه عالی پژوهش تأمين اجتماعي تحقيقات زيادی را در اين زمينه انجام داده است.
بنويسيم: مؤسسه عالی پژوهش تأمين اجتماعی تحقيقات زيادی در اين زمينه انجام داده است.
ننويسيم: بيمه شده با اين آرزو كه قدمي را هرچند كوتاه برداشته است.
بنويسيم: 
بيمه شده با اين آرزو كه قدمی هرچند كوتاه برداشته است.
ننويسيم: 
خبرنگار روزنامه گزارشي را از دانشگاه علوم پزشكی استان فارس... ارسال كرده‌است.
بنويسيم: خبرنگار روزنامه گزارشي از دانشگاه علوم پزشكي استان فارس... ارسال كرده‌است.