نقبی بر احتجاجات دیرهنگام انتحاری وانتخاباتی روحانی

در دنیای مدرن که انتخابات دمکراتیک با پوشش احزاب و نهادهای مدنی برگزار می‌شود، معمولاً پس از پایان رقابت‌های انتخاباتی با تبریک به فرد و تفکر پیروز همه به اتاق فکر خود می‌روند تا چاره‌اندیشی بهتری برای ارتقا، تثبیت موقعیت و تغییر وضع موجود و مهم‌تر از همه جلب مشارکت و اقبال عمومی کنند. در این میانه تیم پیروز در زمینه جلب مشارکت و اقبال مجدد عمومی مسئولیت سنگین و سخت‌تری از رقبا و مغلوبین دارند، زیرا که باید با امکانات قانونی و مدنی در جهت تحقق منافع ملی، مطالبات عمومی جامعه و ترویج تفکر هیات حاکمه مورد اقبال اهتمام ورزند. با این صعوبت کار و مسئولیتی که ملت در نتیجه رأی خود بر دوش دولتمردان می‌گذارند، هیات دولت و در راس آن ریاست دولت موظف است که هم تیم کارگزار کارآمد خود را خوب ببندد و هم همه‌جانبه مطالبات ملی و مدنی را ببیند و عمل کند. ضمن این‌که باید بدانند رقبا در رختکن‌های تیمی پس از فینال و رقابت سخت لیگ حرفه‌‌ای لباس راحتی بر تن نمی‌کنند، و در پر قو هم نخواهند خوابید. بنابراین باید هم‌زمان در چند جبهه مشترک با هوشیاری دفاع و حمله هوشمندانه داشته باشند، تا برای توفیقات بیشتر در جهت تحقق مطالبات ملت و خواست هواداران خود عاقلانه و آینده‌نگرانه بدون انفعال عمل کنند.
علاوه بر این‌که نباید بگذارند تیم گل بخورد، باید مواظب گل به‌خودی هم باشند، تا از پیروزی به‌دست آمده با زدن گل بیشتر و تهییج هوشمندانه برای همراهی مشارکت‌جویانه صیانت شود. 
همچنین تیم پیروز باید بر اساس برنامه‌های اعلامی خود و منویات اکثریت با جذب و رعایت حقوق اقلیت پاسخگوی حال و آینده باشند.
در این راستا بود که ملت ایران حسن روحانی را به‌خاطر شعارها، برنامه‌ها و مطالبات شهروندی برای ۸سال برگزیدند و با مشارکت معنادار ۲۴میلیونی رأی به پیروزی تفکرات ائتلاف اعتدالی و اصلاحی بر رقیبان دادند. اما اکنون دیگر همچون بیداری بعد از تغییر نرخ بنزین و بی‌خبری ایشان قابل قبول نیست، که در آستانه انتخابات دو نهاد اساسی(ریاست جمهوری و شوراها) دم از اهمیت مشارکت حداکثری و مهیا نبودن شرایط مشارکت ملت بزنند؛ زیرا ایشان‌، هیات دولت و وزیرکشورشان، باید نسبت به حقوق پایمال شده عقلای قوم و اکثریت مدنی مایوس شده توسط فرصت‌طلبان دولتی، والیان و مدیران سست عنصر محلی پاسخگو باشند. زیرا در برابر این احتجاج دیر هنگام جناب دکتر روحانی و دولتمردان او، ملت در رنج و عذاب معیشت و مدنیت خواهند گفت:‌‌ای منتخب و منتخبان سال سخت و غریبانه۹۲ ما با وجود درک شرایط حاکم برمملکت و بداخلاقی رقیبان نامدنی می‌گوییم؛ جناب روحانی عزیز، دو صد گفتار برای مشارکت مدنی و حزبی چون نیم کردار نیست. جناب روحانی با این همه تجربه و کارکرد در دستگاه‌های حساس حاکمیتی باید نیک می‌دانست که ابرپروژه مورد مطالبه و تاریخی ملت که بر زمین مانده بود، تنها افتتاح ابر پالایشگاههایی مانند خلیج فارس بید بلند۲ یا آب رسانی از خلیج فارس و... به قلب تفتیده ایران و استان‌های کویری نبوده است. اگرچه در شرایط جنگ واقعی اقتصادی، بداخلاقی و کارشکنی کاسبان تحریم، این موارد برخی از آرزوهای دیرینه ایرانیان برای عمرانی و آبادانی بوده است، با این وجود باور داریم، ابرپروژه دولت و مطالبه ملت که از نظر هیات دولت مغفول مانده، ساماندهی مدنی ملت پس از اتفاقات ویرانگر ۸۸ و آثار مخرب بر جامانده آن بوده است.
زیرا اقبال مجدد به تفکر پیروز، نشاط برای مشارکت معنادار امروز و جلوگیری از اتفاقات ناگوار دیروز در گرو عملیاتی شدن این ابرپروژه مدنی تاریخی و البته ناکام ایرانیان بوده و هست، که دولتیان می‌توانستند با درک صحیح و هوشیارانه نقش پایگاه‌های اجتماعی، نسبت به ساماندهی، سامانه‌سازی و هوشمندسازی مدنی فراگیر اقدام کنند و شرایط آبیاری دشت کویر و صحرای برهوت تشنه مدنیت و مشارکت اثربخش ملت را برای کشت بذر محبت، همگرایی و جلب مشارکت حداکثری فراهم کنند. اما سوال این است که آقای رئیس جمهوری کدام معاون، وزیر، استاندار، مدیر کل و... را به زیرساخت‌سازی این ابرپروژه مدنی و مطالبه بر زمین مانده تاریخی ملت برای مشارکت امروز ترغیب کرده‌اند؟ کدام دستور، همایش و برنامه آموزشی زیرساختی را برای توسعه همه‌جانبه، کیفیت بخشی به خانه احزاب، احزاب فراگیر و نهادهای صنفی عملیاتی شد؟کدام نشست و دعوت تشویقی برنامه‌محورانه دمکراتیک برای ترویج، تقویت و توسعه احزاب برگزار شد؟خوشبختانه چند نفر از برجستگان هیات دولت اعم از معاون، رئیس دفتر و برخی سازمان‌های راهبردی و...از حزب اعتدال و توسعه متعلق به دولت هستند. اما سوال این است که این افراد چه کار کمی و کیفی تشکیلاتی انجام داده و در این مسیر با تمام امکانات و فرصت‌هایی که در اختیار داشته‌اند، چه گلی بر سر حزب خود زده‌اند؟ بقیه احزاب با بی‌برنامگی وزیر تحمیلی کشور، استانداران رانتیر و فرمانداران و‌ مدیران لابی‌گر برای رفع تزاحمات اقتدارگرایان پیشکش آنها شده است. در این میان رئیس جمهور نباید انتظار داشته باشد، که مردم دوباره به حرف‌های بنزینی و شب انتخاباتی دوباره دلخوش باشند و با ایجاد جو روانی و هیجانات کاذب به مشارکت بی‌سرانجام تشویق شوند و برای برگزیدن گزینه‌های مورد نظر با تهییج ذهنیات پوپولیستی و گعده‌زنی‌های انتحاری و انتخاباتی دو و چند نفره در مرکز دوباره با شور ۹۲ و ۹۶ به‌سوی صندوق‌های رای بشتابند.