تاثیرات معکوس تعطیلی‌های نصفه‌ونیمه

با بالارفتن آمار مبتلایان به ویروس کرونا و بیشتر شدن فوتی‌ها، دولت ناچار به برنامه‌ریزی برای تعطیلی دو هفته‌ای شده است. این دو هفته را اگر با ایام عید جمع کنیم می‌شود یک ماه که کشور درگیر تعطیلات است و بی شک خسارت زیادی از این طریق به همه به خصوص کارگران و اقشار کم درآمد وارد می‌شود که جبران آن ممکن نیست.  اما بنا به تجربه قبل، از گوشه و کنار شنیده می‌شود که کارمندان دولت و بیشتر بخش خصوصی همچنان سر کار خواهند رفت و این یعنی نادیده گرفتن دستورالعمل و بخشنامه اول از همه توسط خود مسئولان. چرا که بنابر ابلاغ اعلام شده، مشاغل ضروری همچون دستگاه‌های خدمت‌رسان، سوپرمارکت‌ها، نانوایی‌ها، فروشگاه‌های زنجیره‌ای و مشاغلی که مایحتاج مردم را فراهم می‌کنند باید فعالیت کنند؛ اما فعالیت پاساژها، تالارها، مراکز آموزشی، سینماها، مراکز ورزشی و حتی برگزاری مراسم مذهبی جزو فعالیت‌هایی است که در شهر‌های قرمز باید متوقف شوند. یعنی مشاغل غیر ضروری و حتی اداری و ... باید در حد امکان کار خود را تعطیل کنند یا با کمترین نیرو به کار بپردازند. تا حدودی معلوم است که وقتی قرار شده این تعطیلی صورت بگیرد طبیعتا نباید مردم به دنبال کار اداری باشند و هر کس کار خود را به تعویق بیندازد تا بعد از شروع به کار و کنترل بیماری. اما وقتی ادارات و مراکزی که مردم با آن‌ها سروکار دارند فعال باشند خودبه خود مراجعه هم صورت می‌گیرد و تازه اگر مردم دنبال کارشان نروند از طرف همین ادارات و مراکز بازخواست می‌شوند که چرا به موقع نیامدی و... . در این صورت با توجه به تجارب قبلی هر کس بدون توجه به این بخشنامه‌های ظاهری دنباله کار خویش را می‌گیرد و کمترین تغییری در شرایط حاصل نخواهد شد.