1400؛ دروازه ورود به قرن جدید، برای چندین نسل

آغاز فصل بهارِ امسال نویدِ سالی متفاوت را فرای رنگ بندی‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و بیش از هر رویدادی، عدد و رقمی از نخستین سال از یک قرن را به نمایش می‌گذارد که آبستن  حوادث گوناگون است و برای هر کس حس و حالی متفاوت ایجاد می‌کند. نخستین سالی که در ابعاد شمسی در هیچ دورانی از نسل‌های گذشته تا به امروز نوشته، خوانده و بیان نشده است؛ سالی که از نظر شکلی برایمان جدید و نورش در چشمانمان متفاوت است. سالی که بیان کردنش از نظر وزنِ کلامی، خوش فرم و دارای یک شکوه عددی است؛ سالی که یک خط فرضی را در ذهن متولدین هزار و چهارصد به بعد نسبت به نسل‌های پیش از خود شکل خواهد داد که برای نسل امروز به بعد؛ خیلی دور– خیلی نزدیک خواهد بود. 
خیلی دور، از این منظر که متولدین این سال به بعد از نگاه شناسنامه‌ای، خود را با متولدین سال‌های پیش از خود که متعلق به سده قبل، از نظر زمانی و تاریخی هستند مقایسه می‌کنند و از ذهن گذراندنِ دو سده در زندگی یک شخص می‌تواند یک بزرگنمایی سنی را تداعی کند. خیلی نزدیک؛ از این منظر که سن شناسنامه‌‌ای خود را با سن و سال نه چندان دور افراد پیرامون خود در قرن اخیر  مقایسه می‌کنند و یک حس نزدیک بودن را برایشان به ارمغان می‌آورد. سالی که ادعای زیستن در دو قرن را برای هم نسل‌های ما تا به امروز به رُخ می‌کشد. یکهزار و چهارصد؛ سالی که می‌تواند مادرِ سال‌های پیش رو از یک تا نود و نه سال باشد؛ سالی که سرآغاز ورود چندین نسل در آلبوم صدساله پیش رو خواهد بود و رویدادهای بسیاری را که اکنون در وهم و خیالمان هم نمی‌گنجد به منصه ظهور خواهد رساند و جای پایش فرای قضاوت کردن‌ها تا همیشه و با وجود گردوغبارهای زمانه در صفحه زمان ثبت خواهد شد و در یادها خواهد ماند. در این میان و در نخستین روزهای  ورودمان به سال نو در کنار همزیستی همراه با فراز و فرودهای روزمره زندگی، می‌توان این عدد چهاررقمی را که برای سال‌های پیش‌رو در جایگاه یک پیشوند ویژه خواهد بود به فال نیک گرفته و امید داشت که روزگار، بیش از پیش روی خوش و درخشانش را به همگان نشان دهد.