خواجه نصیرالدین طوسی اندیشه‌ای برای همه زمان‌ها

 این مادر پیر زمان در درازنای تاریخ وجودی خویش همواره گاهواره‌ای امن در جهت پرورش و رشد استعدادها و اندیشه‌های بزرگانی بوده که از درخشش نور وجودشان جرقه‌های علم و دانش سبب‌ساز اختراعات و اکتشافات و در پی آن افتخارات بسیاری برای مردمان این سرزمین و همچنین خدمات بی‌شماری برای جهانیان بوده است. بی‌گمان یکی از بزرگمردان این سرزمین مقدس که نامش همچون نگینی درخشان، هدایتگر نور آگاهی و یادآور خدمات بی‌شمار در زمینه تولید علم و فراگیری دانش برای نسل‌های پس از خود شد؛ «خواجه نصیرالدین طوسی» است.
وی در زمانی که ایران در گیرودار هجوم مغول زخم خورده و در آستانه یک انحطاط و تاریکی بزرگ قرار داشت، با تدبیری مثال زدنی؛ تهدیدهایی که می‌رفت یک تمدن بزرگ به همراه نسل‌های زمانه خود و پس از آن را به سیاهچاله تاریخ فرو بَرَد؛ ققنوس‌وار سر از خاکستری سرد بلند کرد و بال‌های گسترده تمدن را گشود تا کرانه‌هایی از فرصت‌های به دست آمده را به روی آیندگان بگشاید و بنای تمدنی سِتُرگ و مستحکم را پی‌ریزی کند. 
«خواجه نصیر الدین طوسی» در راستای نهادینه کردن و جامه عمل پوشاندن بر اندیشه‌های تابناک و روشنش و متبلور ساختن سیاست‌های آبادگرانه خویش، یوسف‌وار به دربار جهل و خرافات راه یافت تا برای حکومت آن زمان عزیزی شود که یوسف برای مصر شد. 
در این میان نقطه ضعف حکمرانان برایش نقطه قوت و سکوی پرتاب اندیشه‌هایی شد که دنیای علم و دانش را تا به امروز وامدار اندیشه‌های نیک و برجسته این دانشمند ایرانی کرده است. بی‌گمان تلاش‌های این خواجه برجسته و ربانی در فراگیری علوم گوناگون همچون ریاضیات، حکمت، منطق، نجوم و بسیاری علوم دیگر و ارائه آن به بهترین شکل خود و تاثیرگذاری‌اش بر دنیای فکر و اندیشه سبب شده که «روز مهندس» برازنده نام این متفکر پرآوازه شود.