تذکاری در باب امر خطیر انتخاب مدیران آموزش و پرورش!

بنده با جسارت عرض می‌کنم اگر نتوانم امتیازی شاخص در مدیرکل آموزش و پرورش استان خویش احصا کنم؛ به عنوان یک معلم دردمند و پرانگیزه در کمال اکراه سال جدید تحصیلی را آغاز خواهم کرد؛ ما به دولت جدید در این امر خطیر امید بسیار بسته‌ایم و اگر نتوانیم نسبت به تشخیص صلاحیت وزیر پیشنهادی از سوی رئیس‌جمهور منتخب امکانی در خویش بیابیم دست کم می توانیم در محدوده‌ی استان خویش نسبت به توانمندی‌های مدیرکل انتصابی دولت جدید با ادله‌ی کافی داوری کنیم چندان که با سنجش‌گری تمام و کمال چنین هم خواهیم کرد و اگر خدای نکرده فاقد مؤلفه‌های لازم برای سکانداری مدیریت آموزش و پرورش استان باشد مطالبه‌ی پاسخ خواهیم کرد.
ما با عدالت و انصاف قضاوت خواهیم کرد اما حقیقتا دیگر حاضر نیستیم نسبت به جفایی که به فرزندان بی‌گناه و معصوم در این مدارس می‌رود بی‌تفاوت باشیم و انحطاط و افول فرزندان این سرزمین با آن تاریخ گران‌سنگ فرهنگی درازدامن را نظاره کنیم و دم بر نیاوریم، صراحتا بگویم به عنوان یک جامعه‌شناس فعال در رسانه و فضای مجازی و در کسوت یک معلم دلسوز و مدرس مدعو دانشگاه به سهم خویش اجازه نخواهم داد امیدهایی که به دولت جدید بسته شده است بر باد رود. بی تردید همه کمک خواهیم کرد که دولت جدید موفق شود و يکی از مهمترین شاخصه‌ی موفقیت دولت در نسبت با قابلیت‌ها و کارآمدی‌های آن در عرصه آموزش و پرورش و در امر خطیر آموزش است. ما از صمیم وجدان به دولتمردان یاری خواهیم رسید چرا که به فرموده ی رهبر انقلاب «موفقیت دولت پزشکیان موفقیت همه است».
سخن آخر اینکه؛ در خصوص انتخاب مدیران میانی و استانی انتظار می‌رود مدیران آموزش و پرورش دارای اجتهاد نظری در حیطه تخصصی خویش بوده؛ و از آن خویش دارای یک نظریه‌ی آموزشی متقن باشند؛ آن نوع نظریه‌ای که متضمن تمهید سبک زندگی ایرانی اسلامی بالنده و پویا در جهان جدید برای فرزندان‌مان باشد؛ و آن نشود که باز بگوییم این نسل‌های جدید را ما بودیم که بد تربیت کردیم و اشکال از ما بوده؛ علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد. شناخت عالم جدید و اقتضائات آن؛ در کنار شناخت سنت تاریخی ایرانی-اسلامی و مؤلفه‌های جامعه شناختی پویش نسلی رخداده در جامعه ایرانی از جمله ضروریاتی هست که مدیران آموزش و پرورش بایستی بدان‌ها اشراف داشته باشند. مبادا با ضعف ما در کسوت مدیران و معلمان، حس تعلق فرزندان‌مان به وطن روز به روز کاهش یابد و خدای ناکرده خود با دست خویش آینده را به بیگانگان تسلیم کنیم چرا که بی شک آینده سازان ما همین فرزندان و دختران و پسران جوان هستند. اهمیت انکارناپذیر مرزهای سیاسی جای خود، به طریق اولی بایستی با همه‌ی قوا پاسدار مرزهای فرهنگی و هویتی خویش باشیم‌.