یک نگرانی برای رئیس‌جمهور

 پیش‌تر پیش‌بینی شده بود که یکی از مشکلاتی که «ابراهیم رئیسی» در دولت سیزدهم با آن خواهد داشت حضور افرادی پیرامون وی است که در سودای حضور در پله‌‌های بالاتر قدرت را دارند؛ یعنی فلانی معاون است اما خواب وزارت و وکالت می‌بیند ،فلانی وزیر است اما خواب معاون اولی و بیشتر می‌بیند و فلانی جایگاه مهمی در پاستور دارد اما خواب ریاست جمهوری می‌بیند.یعنی برخی دولتمردان ،این دولت را پله ترقی خود می‌دانند نه محلی برای خدمت صادقانه به مردم. البته فی النفسه این موضوع نمی‌تواند بد باشد زیرا بهرحال هر شخصی به دنبال ترقی و پیشرفت است اما تا همین‌جای کار این موضوع برای دولت رئیسی نقمت بوده نه نعمت.از جمله اینکه؛
یکم: دولت رئیسی سردرگم و ناهماهنگ است. این دولت به مانند خودرویی است که هر چرخ آن به یکسو می‌رود و در نتیجه خودرو قادر به حرکت و طی طریق نیست. از همین رو است که این دولت در حوزه اقتصادی و معیشتی خروجی خاصی نداشته و تنها افتخارش آن است که همان جای قبلی ایستاده!البته که در عالم واقع اینگونه نیز نبوده زیرا سفره مردم تقریبا محو شده است! دوم:  اعضای این دولت از صدر تا ذیل به شدت با شخص رئیس نا هماهنگ هستند.یک مثال کفایت می‌کند. ابراهیم رئیسی در «روز خبرنگار» مصادف با مرداد ماه امسال از عدم شکایت دولت از اهالی رسانه گفت و در این راستا تاکیدات ویژه‌ای ‌‌کرد. کافیست به پرونده‌‌های رنگارنگ و متعددی که در دادسرای فرهنگ و رسانه از سوی دولتی‌ها علیه رسانه‌ها ،خبرنگاران و روزنامه‌نگاران تشکیل شده، نگاه شود. البته که هدف از شکایت هم اصلاح نیست، بلکه ناشی از همان جاه‌طلبی است؛ یعنی قالب شکایت‌ها معطوف به اشخاص دولتی است نه نهادهای دولتی. برای مثال فلان وزیر شکایت می‌کند چون نگران آینده سیاسی و به قول معروف برندینگ خود است نه وضعیت وزارتخانه ها! شما آزادید هرچه دل تنگ تان خواست در مورد فلان وزارت خانه بنویسید و مشکلی بروز نخواهد کرد اما فقط کافیست در نوشته‌‌هایتان اشاره‌ای ‌‌به شخص دولتی کنید. آن زمان است که آسمان به زمین می‌آید زیرا آینده سیاسی آن شخص به خطر افتاده!
سوم- اختلافات درونی دولت دیر یا زود بیش از قبل برون ریزی خواهد داشت و این یکی دیگر از مشکلاتی است که ابراهیم رئیسی با آن مواجه خواهد شد. یک فرد دولتی در موضوعی فرهنگی موضعی تند اتخاذ می‌کند تا در قالب جاه طلبی سیاسی اش آینده شغلی اش را تضمین کند ولی این موضع گیری در تناقض کامل با اساسنامه و شعارهای انتخاباتی دولت و رئیس آن است. اصطکاک از همین جا آغاز می‌شود و انرژی که باید صرف خدمت شود صرف روغن کاری اجزا و جدا کردن آن‌ها از یکدیگر می‌شود.
چهارم: نکته نگران کننده آنجاست که برخی از همین دولتی‌ها که شرح آن رفت برای همین انتخابات آتی دورخیز کرده‌‌‌‌‌اند! این یعنی چه بسا در ماه‌‌های آینده شاهد رقابت با شخص رئیس دولت و تضعیف وی باشیم. در دولت‌‌های قبلی نیز چنین مواردی را شاهد بودیم اما به نظر می‌رسد از آنجا که این تیپ افراد بیشتر حضور دارند این نوع از رقابت که بسیار منفی نیز است نمود بیشتری داشته باشد.البته اخلاق اقتضا می‌کند این دست از افراد همان راه محسن رضایی را بروند و از دولت خارج شده و در فاز دیگری فعالیت انتخاباتی خود را ادامه دهند.