نتانیاهو و آینده همکاری تل‌آویو- مسکو

صلاح‌الدین هرسنی- تا قبل از قدرت‌یابی دوباره بنیامین نتانیاهو، روابط مسکو و تل‌آویو یک رابطه راهبردی لا اقل در مناسبات منطقه غرب آسیا و مشخصا در بحران سوریه بوده است. این روابط استراتژیک به واسطه جنگ روسیه علیه اوکراین و همچنین نیاز اسرائیل به حمایت مسکو در سوریه در هنگام دولت ائتلافی نفتالی بنت و یائیر لاپید تا حدی دستخوش تغییر شد. این تغییر به گونه‌ای بود که نتانیاهو را بر آن داشت که هدایت کند تا روابط تل آویو- مسکو بر همان مشی کابینه دولت ائتلافی نچرخد. طبق انگاره‌های نتانیاهو، عامل اصلی در سردی روابط تل‌آویو- مسکو مواضع خنثی و بی‌طرفانه دولت ائتلافی تل‌آویو در قبال بحران اوکراین بود. به این معنی که دولت ائتلافی به زعامت نفتالی بنت و وزیر امور خارجه‌اش یائیر لاپید خواهان میانجی‌گری در حل بحران اوکراین, بود، اما هنگامی که ولودیمیر زلنسکی تلاش داشت که به جهت تقاضای کمک‌های تسلیحاتی به سرزمین اشغالی مسافرت کند و یا از طریق کنفرانس ویدئویی در کنست سخنرانی کند، با پاسخ منفی مقامات رژیم صهیونیستی روبه‌رو شد و نفتالی بنت به تمسخر گفت، اگر چه نه موشک و اعلام وضعیت پرواز ممنوع، اما می‌توانید منتظر ارسال کوکتل مولوتف از طرف ما باشید!! اگر چه پاسخ دولت ائتلافی تل‌آویو به زلنسکی منفی بود، اما با روی کار آمدن یائیر لاپید مواضع تل‌آویو در یک گردش 180 درجه‌ای در قبال مسکو تغییر یافت و راهبرد «تنش صد» و مقابله جای روابط راهبردی را گرفت. حالا و در شرایط قدرت یابی دوباره نتانیاهو انتظار او این است که روابط تل‌آویو- مسکو به قبل از دوران دولت ائتلافی نفتالی بنت باز گردد. در واقع اصرار نتانیاهو برای عبور از شرایط دوران دولت ائتلافی و عادی شدن روابط تل‌آویو – مسکو، بیشتر مربوط به بحران سوریه است. بدان جهت که روسیه به واسطه بحران سوریه با تل آویو همکاری داشته است و در شرایط حاضر به جهت تمرکز روسیه بر بحران اوکراین، ممکن است موازنه شرایط به واسطه تمرکز مسکو در جنگ اوکراین، به زیان تل‌آویو تغییر کند. تحت این شرایط تمرکز روسیه در اوکراین به جای تمرکز در جنوب سوریه، به نفع تل‌آویو نیست و نه تنها چنین تغییری را برایش قابل تحمل نیست، بلکه تلاش دارند که با راهبرد اغوا، مقامات مسکو را برای حضور در جنوب سوریه و البته به جهت مصونیت از نیات تهاجمی تهران ترغیب نمایند. در این میان دو عامل تاثیرگذار مانع از آن است که بتواند روابط تل‌آویو- مسکو را به ماقبل دوران دولت ائتلافی بازگرداند. عامل اول، وعده کمک های تسلیحاتی- دفاعی مقامات اسرائیل به اوکراین است که به مذاق مقامات کرملین خوش نیامد و عامل دوم شائبه همکاری های تهران به مسکو در جنگ اوکراین در قالب کمک های پهپادی است. تحت این شرایط بعید به نظر می رسد که نتانیاهو همانند گذشته بتواند تنش در روابط دو کشور را کاهش دهد. محققا نتانیاهو برای عادی کردن روابط اسرائیل وروسیه، مشکلاتی را پیش رو دارد که نیازمند زمان زیادی است و بعید است که در کوتاه‌مدت شرایط این روابط به وضعیت عادی و بی‌تنش برسد.