پلمپ؛ در انتظار فروش مانتو با رنگ‌های غیرمجاز!

سیدمجید امامی رئیس کارگروه ساماندهی مد و لباس گفته «لباس‌هایی که شناسه شیما و کالا نداشته باشند با اعمال قانون نهاد‌های نظارتی مواجه خواهند شد و با ایجاد بانک اطلاعاتی جامع از همه لباس‌های تولیدی و وارداتی بر تولید پوشاک داخلی نظارت و از ورود لباس‌های وارداتی مغایر با ارزش‌های دینی و ملی جلوگیری شود.» به گزارش رویداد 24، در پی افزایش الزام‌های مربوط به پوشش مردم، برخی تولید‌کنندگان و عرضه‌کنندگان دیگر توانایی عرضه آنچه مورد سلیقه مردم است را ندارند و همین مسئله آن‌ها را تقریباً به مرز ورشکستگی رسانده است. یکی از فعالان حوزه پوشاک که اتفاقاً زنان سرپرست خانوار را در تولیدی خود به کار گرفته است، به رویداد۲۴ می‌گوید: مدتی پیش از طرف وزارت صمت و اتحادیه تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان پوشاک برای بازدید به مجتمع ما آمدند. ما بسته به تقاضا در بازار و سفارش‌هایی که داشتیم مانتو‌های بدون دکمه هم تولید کرده بودیم که به ما گفتند این مانتو‌ها باید دکمه زده بشود وگرنه قابل‌فروش نیست.
  گفتند از رنگ مجاز برای مانتو استفاده شود!
او ادامه می‌دهد: به ما گفتند که از این به بعد حق تولید مانتو‌های جلوباز و کوتاه را ندارید و حتی روی رنگ هم تأکید داشتند که باید از رنگ‌های مجاز استفاده کنید که تند نیست! وگرنه پلمپ می‌شوید و به‌ویژه روی عدم تولید مانتو‌های جلوباز تأکید زیادی داشتند. هیچ دستور و آیین‌نامه‌ای هم وجود ندارد که بدانیم کدام رنگ‌ها غیرمجاز هستند. این فرد آگاه می‌گوید: از نماینده وزارت صمت پرسیدم که پس ما باید چه چیزی تولید کنیم که مشتری را جلب کند. ما تولیدی هستیم و طبق سفارش و سلیقه مردم لباس تولید می‌کنیم، ولی به ما گفته شد که اگر تولیدات شما با شئون اسلامی همخوانی نداشته باشد، پلمپ می‌شوید. من گفتم اگر من آنچه را شما می‌گویید تولید کردم، اما مشتری نخرید و ما ورشکست شدیم شما پاسخگوی کارکنان و خیاط‌های من هستید؟ اگر نتوانستم به این افراد کار و دستمزد بدهم و این تعداد بیکار شوند چه پاسخی دارید، اما گفتند این قانون کشوری بوده و باید رعایت کنید، بازار سفارش خود را تغییر می‌دهد و شما تولید می‌کنید مشتری هم در نهایت نظر و سلیقه خود را تغییر می‌دهد. وی اضافه می‌کند: نمی‌دانم آینده این قانون چیست و چه اتفاقی برای این عرصه می‌افتد، زیرا ما نمی‌توانیم سلیقه مردم را به یک شکل درآوریم مثلاً در استان‌های جنوبی مردم لباس‌های محلی می‌پوشند که معمولاً ماکسی و بلند است، اما امروز همان مردم ایده سنتی و جدید را ترکیب کرده و همان لباس‌ها با همان تزئینات و پارچه‌های محلی، اما کوتاه شده‌اند و خانم‌ها همراه با شلوار جین یا شلوار‌های خاص محلی می‌پوشند. حتی سلیقه مردم محلی تغییر کرده و من تولیدکننده باید بر اساس نظر و سلیقه مخاطب لباس تولید کنم. این تولیدکننده لباس می‌گوید: جامعه با چنین لباسی مشکل ندارد و اگر نهاد‌های مربوطه می‌خواهند برای من محدودیت در نوع تولید ایجاد کنند ابتدا باید سلیقه جامعه را تغییر دهند، اما واقعیت این است که نمی‌توانیم همه مردم را یکدست کنیم و سر آن‌ها چادر بیندازیم خانم‌های بسیاری هستند که مقید به بسیاری از مسائل اخلاقی هستند، اما در لباس پوشیدن سبک خاص خود را دارند و ترجیح می‌دهند مثلاً به‌جای چادر از مانتو استفاده کنند. به گفته او جامعه سلیقه متفاوتی در لباس دارد و تولیدکنندگان چاره‌ای ندارند جز آنکه نظر و سلیقه مخاطب را موردتوجه قرار دهد تولیدکنندگان ‌هم سفارش‌های خود را از همشهری‌ها و هم‌وطنان خود می‌گیرند نه از خارج از کشور. مادامی‌که سلیقه مردم تغییر نکرده چرا باید فشار روی تولیدکنندگان بیاورند و اقتصاد ما را به خطر بیندازند. این فعال حوزه پوشاک می‌گوید: وقتی مردم مشاهده کنند که لباس مورد سلیقه آن‌ها در بازار و مغازه نیست به‌راحتی از خیاط‌های خصوصی استفاده می‌کنند یا اینکه خودشان لباس می‌دوزند در حال حاضر هم بسیاری از خانم‌های محجبه و غیرمحجبه مشتری مزون‌ها هستند، زیرا احساس می‌کنند مدل‌های مدنظرشان در فروشگاه‌ها نیست. حتی در بسیاری موارد افراد لباس را می‌خرند، اما آن را کوتاه می‌کنند یا دکمه آن را برمی‌دارند یا دکمه می‌گذارند این مسائل باید موردتوجه قرار بگیرد که نمی‌توان مردم را وادار به پیروی از سلیقه و مدل خاصی کرد. او ادامه می‌دهد: ما پیش‌بینی می‌کنیم که اگر لباس‌هایی تولید کنیم که مطابق سلیقه و نظر مردم نیست مانند همین مانتو‌های جلوباز بسیاری از مشتری‌هایمان را از دست می‌دهیم و به همان میزان تعداد تولید‌های ما کاهش‌یافته و خیاط‌هایمان کار کمتری گیرشان می‌آید. لازم است ببینند مردم کد شیما را قبول دارند و موردپسندشان هست یا نه بعد به ما فشار بیاورند. این فعال حوزه صنفی می‌گوید: اگر طی ۴۰سال اخیر پوشش زنان ایرانی را بررسی کنید خواهید دید که مدل‌های مختلفی را پوشیده‌اند، اما نکته آن است که هر مدلی که به بازار آمده بر اساس سلیقه‌ای بوده که جامعه در یک دوره‌ای داشته و تقاضا و عرضه بر اساس همان سلیقه و فرهنگ شکل‌گرفته است. به‌عنوان یک تولیدکننده وقتی مشاهده می‌کنم ۷۰درصد زنان در کشورم مانتو جلوباز می‌پوشند من هم چاره‌ای ندارم جز اینکه بر اساس این مدل لباس تولید کنم.