برای مدیریت فقط جوانی کافی است؟

در دولت‌های سوم و چهارم که رهبر انقلاب رئیس‌جمهور بودند، محمدعلی نجفی ۳۰ساله وزیر ‏‏آموزش‌وپرورش، بیژن زنگنه ۳۱ساله وزیر جهاد سازندگی، علی‌اکبر ولایتی ۳۶ساله وزیر امور ‏‏خارجه و حسن غفوری‌فرد ۳۸ساله وزیر نیرو، در کابینه حضور داشتند و میانگین سنی دو ‏دولت ‏ایشان ۳۹سال بود که تاکنون رکورددار جوان‌ترین دولت در تاریخ جمهوری اسلامی است. ‏میانگین سنی دولت‌های اول و دوم ۴۰سال بود. دولت‌های مرحوم هاشمی میانگین سنی ۴۲سال و ‏‏نیم را داشتند. در دولت‌های اصلاحات میانگین سنی کابینه به ۴۶سال رسید. میانگین سنی ‏‏دولت‌های احمدی‌نژاد ۴۹سال و نیم بود. در زمان روحانی میانگین سنی هیات دولت به ۵۷سال و ‏‏نیم رسید و میانگین سنی دولت رئیسی ۵۲سال است. ‏اما مدیریت در کشور محدود به وزارت نیست و به نظر می‌رسد که در سفر استانی به اصفهان، ‏‏منظور رئیس‌جمهور از میدان دادن دولت به جوانان انقلابی، سپردن امور مدیریت کشور به جوانان ‏برای سه سطح ‏مدیریتِ عملیاتی، میانی و عالی است. سبک زندگی امروزی گونه‌ای است که جوانان ‏سختی‌ها‌‌‌‌ و ‏کمبودهای دوران قدیم را ندارند و بلافاصله از پشت میز دبیرستان به پشت ‏میز دانشگاه ‏می‌رسند و چندان سردوگرم روزگار را نمی‌چشند تا برای مسئولیت‌های مهم آمادگی قبلی داشته باشند.از طرفی، تفاوت‌های شخصیتی و فرهنگی بین جوانان متولد پس از انقلاب و پیش از انقلاب نیز ‏مشهود است که از دلایل آن تغییر سبک زندگی ایرانیان از سنتی به مدرن، پایان عصر پدرسالاری و ‏افزایش اطلاعات جوانان به دلیل گسترش رسانه‌ها می‌تواند باشد. ‏اصرار حاکمیت برای سپردن مدیریت‌های عملیاتی و میانی طرحی است که از سال ۸۴ با شدت شروع ‏شد اما از سال ۹۲ تا ۱۴۰۰ کمرنگ شد. مدیران میانی دوره احمدی‌نژاد اکثراً جوانان بی‌تجربه و ‏بعضاً مغروری بودند که در لباس خدمت هم خودشان سختی کشیدند و هم به کارمندان زیردست ‏سختی دادند. احمدی‌نژاد هم در اواخر دوره ریاست‌جمهوری‌اش شفاف گفت که ممکن است کار را ‏به جوان داده باشیم و نتوانسته انجام دهد.‏واقعیت این است که کسی با مدیر جوان مخالف نیست. مردم با ‏مدیر جوانی که کاربلد نباشد ‏مخالف‌اند. وزیر مستعفی کار هم یکی از جوانان دولت فعلی محسوب ‏می‌شد که متولد سال۶۰ بود و ‏در ۴۰سالگی وزیر شده بود اما نتیجه مدیریت ایشان را دیدیم که ‏دوام نداشت. ‏چیزی که امروز در نظام اداری جمهوری اسلامی دیده می‌شود این است که جوانان برای گرفتن ‏پست‌های مدیریت مسابقه گذاشته‌اند و قطعاً این فرهنگ نه برای نظام و نه برای مردم نفعی ندارد. ‏جوانان برای مدیر شدن عجله نکنند و جوانانی که ادعای خدمت دارند، در هر پست و مسندی ‏غیر از مدیریت می‌توانند به کشور خدمت کنند تا به‌وقت پختگی از تجربه‌شان در مدیریت استفاده ‏شود.‏متأسفانه در مدیریت دولتی، چندان تابع علم نیستیم. پس از انقلاب بااینکه فضا برای ‏مشارکت طبقات مختلف جامعه در اداره کشور باز شد اما هنوز حق به حق‌دار نمی‌رسد و یکی ‏از شاخص‌های این تبعیض کنار گذاشتن باتجربه‌ها از مدیریت و سپردن این مسئولیت سنگین به ‏جوانانی است که بدون پشت سر گذاشتن سلسله‌مراتب مدیریتی، یک‌شبه و یک‌روزه مدیرکل ‏می‌شوند.‏این نظام نباید فراموش کند که برای مدیران باتجربه چقدر هزینه کرد تا توانستند به اینجا برسند و ‏اگر امروز مدیران بالای ۵۰سال را قبول ندارد، پس در اعتماد به آن‌ها اشتباه کرده و اگر اشتباه ‏نکرده است پس دلیل واقعی حذف مدیران باتجربه و سپردن مدیریت به جوانان بی‌تجربه چیست؟‎ ‎‏‌کنار گذاشتن مدیر باتجربه‌ و انتصاب جوان بی‌تجربه به‌جای او مثل این است که درخت کهن‌سالی را از ریشه بکنید و نهالی را جایش بکارید اما برای داشتن میوه و سایه‌اش مجبورید سال‌ها ‏صبر کنید.‏