پیامدهای طرد سرمایه‌های ملی

روایت شلیک از سوی مأمور گشت ارشاد به رضا مرادخانی و حواشی‌ اتفاق افتاده پیرامون آن، یکی از آن رویدادهای تلخ و بسیار ناراحت‌کننده روزهای اخیر است. بحث فقط بروز رفتار نامناسب و شلیک تیر از سوی یک مأمور به شهروند ایرانی نیست که این نیز جای بسی ایراد اساسی دارد، بلکه در اینجا جایگاه سرمایه‌های کشور مدنظر است.
مرادخانی غریبه نیست، او نامی آشنا در ورزش حرفه‌ای بوکس است. او از سال ۱۳۸۸ به مدت هفت سال به‌صورت رسمی عضو تیم ملی بوکس بوده است. در این مدت او به‌جز قهرمانی در رقابت‌های استانی و کشوری، به مقام اول مسابقات دهه فجر انقلاب اسلامی و مدال طلای مسابقات بین‌المللی «جاده ابریشم باکو» دست یافت. معتبرترین مدال مرادخانی به سال 1394 و نشان برنز رقابت‌های آسیایی تایلند برمی‌گردد.
بعضاً بروز رفتارهای غلط و برآمده از سلیقه‌های کاملاً شخصی، فرهنگ خانوادگی اشتباه و انجام وظایف با چاشنی عصبیت و پرخاشگری از سوی کارمندان مدیریت شهری، مأموران انتظامی و حتی کارکنان وابسته به نهاد دولت به‌پای کلیت ساختار سیاسی نوشته می‌شود. به‌عنوان‌مثال؛ چندی پیش دقیقاً در ساعت اکران فیلم شیار143 در سالن اجتماعات دانشگاه شاهد یکی از نیروهای حراست به دلیل نامشخص مانع ورود کارگردان به سالن موردنظر می‌شود. برخورد خشن و بدون توجیه یکی از کارکنان حراست پالایشگاه با پرسنل پرستار یکی دیگر از همین موارد است. برخوردهای خارج از عرف برخی مأموران نیروی انتظامی که منجر به عذرخواهی رئیس پلیس از مردم شده است و... این‌همه در نهایت امر و حتی پس از معذرت‌خواهی و پذیریش آن از سوی فرد آسیب‌دیده به‌پای نهاد مربوطه و در نهایت ساختار سیاسی گذاشته می‌شود؛ شاید فرد آسیب‌دیده از خیر پیگیری قضایی ماجرا بگذرد، اما جراحت وارد آمده به جسم و روان او و خانواده‌اش فراموش‌شدنی نیست. در آن‌سوی ماجرا نیز بروز هرکدام از این رفتارهای نادرست، چیزی به‌غیراز تحمیل هزینه‌های بی‌جا به حکومت نیست.
بر اساس اطلاعات منتشرشده از سوی «رصدخانه مهاجرت ایران» وابسته به پژوهشکده دانشگاه شریف در سال‌های اخیر 58ورزشکار ایرانی که در گذشته موفق به کسب مدال شده بودند، به کشورهای خارجی مهاجرت کرده‌اند. بدون ذره‌ای تردید برای هر کدام از ورزشکاران تا رسیدن به مرتبه حرفه‌ای شدن و کسب جایگاه قهرمانی مبالغ و انرژی بسیاری در بخش‌های مختلف هزینه‌های شده است. اینکه ورزشکار حرفه‌ای به دلیل بسیاری از مسائل ازجمله نداشتن حس رضایت و تحمل سختی‌های ورزش حرفه‌ای رفتن و حضور در میادین ورزشی را برای سایر کشورها در مقایسه با ماندن در وطن بهتر بداند، برآمده از رفتارهای نادرست با چنین سرمایه‌هایی است. رفتارهایی که گاه عرصه بر هر افراد تنگ و غیرقابل‌تحمل می‌کند و شخص موردنظر راهی ندارد مگر رفتن.
سرمایه‌های وطن، در هر جایگاه و مرتبه‌ای، حتی هنگامی‌که از برخی مدیریت‌های عجیب‌وغریب برخی مسئولان گلایه دارند و زبان به انتقاد باز می‌کنند‌، نیازمند حراست و احترام هستند.