تلویزیون دیگر ما را دوست ندارد

همدلی| ابوالفضل پورعرب با انتقاد از حضور برخی بازیگران در تبلیغات تلویزیونی بیان کرد که چرا بازیگران باید سراغ تبلیغات چای بروند؟ این بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون که پس از سال‌ها فیلم «چند می‌گیری گریه کنی؟۲» را به‌عنوان بازیگر بر پرده سینماها دارد، درباره حضور در این فیلم گفت: قسمت اول این فیلم در دفتر آقای توکل‌نیا ساخته شده بود و قرار شد قسمت دوم آن‌هم ساخته شود که ماجرای کرونا پیش آمد که شرایطش برای همه ناآشنا و غریب بود. در همین وضعیت این فیلم ساخته شد و در نوبت اکران قرار گرفت تا کرونا تمام شود. این شرایط نه‌فقط فیلم «چند می‌گیری گریه کنی؟ ۲» که سایر فیلم‌ها را هم تحت‌الشعاع قرار داد. ویروسی که از چین آمد و تمام سینما، تمام جامعه و تمام دنیا تحت‌ تأثیر آن قرار گرفت. او افزود: با تمام این‌ها فیلم حالا به اکران رسیده، سؤال این است که حالا تکلیف چیست؟ آیا نباید این فیلم تبلیغ داشته باشد؟ آیا نباید اطلاع‌رسانی شود که کرونا تا حدود زیادی مهار شده و می‌توان در سینماها به تماشای فیلم نشست؟ چه تبلیغاتی امروز در این زمینه می‌شود؟ بحث این است که سینمای ما امروز چه تأثیری در جامعه دارد؟ چه من بازی کنم چه نکنم. سریال‌ها چگونه ساخته می‌شود و متعلق به کیست؟ به من هم پیشنهاد می‌شود اما رویم نمی‌شود برخی از آن‌ها را قبول کنم. البته غیر از تلویزیون که زیاد از من خوشش نمی‌آید و مدیرانش خیلی علاقه‌ای به بنده ندارند.
پورعرب ادامه داد: بالاخره امروز عده‌ای مثل من خیلی کم کار شده‌اند و فرقی نمی‌کند در سینما و یا تئاتر کاری داشته باشیم یا نه. عده‌ای اما هستند که در تمام شبکه‌های تلویزیون هم حضور دارند و به قول برخی زندگی لاکچری هم دارند. بچه‌های قدیمی‌تر که سال‌های سال تجربه بازیگری داشتند اما کجا هستند؟ آیا باید سراغ تبلیغ چایی بروند؟ من از این وضعیت خجالت می‌کشم و اگر می‌بینید که هرازگاهی در فیلمی بازی می‌کنم به دلیل اصرار دوستان است. او با تأکید بر اینکه قصه مناسبی در فیلم‌ها و سریال‌های امروز نیست و مدام همه به دنبال اسپانسر برای کار هستند گفت: بیلبوردهای سینمایی امروز دست کیست؟ همین فیلم‌های سینمایی که الان در حال اکران است، تبلیغات مناسب ندارند. مدیران سینمایی و فرهنگی کشور هم گویی در خواب هستند. ما از مردم خود هم عقب افتاده‌ایم. مردم جلوتر از ما می‌روند. از همه خواهش می‌کنم قدری به فکر مردم و فرهنگ این جامعه هم باشید. همه‌اش که نمی‌شود وقت و انرژی صرف اختلاس و آقازاده‌ها بشود! این بازیگر با اشاره به گزیده‌کاری خود افزود: سن و سال من بالا رفته و دیگر نمی‌توانم نقش جوان ۲۰ساله را بازی کنم! توان جسمی برای بازی در فیلم‌های زیاد را ندارم و در عین اینکه دیگر اشتیاقی هم برای این کار ندارم. کدام فیلم می‌خواهد نظر من را به خود جلب کند؟ شما فکر می‌کنید من کم پیشنهاد داشته و دارم؟ فیلم‌ها هم دیگر فیلم‌های قدیم نیست که ریشه‌ای داشته باشند، البته نه همه فیلم‌ها. بیشتر فیلم‌ها دیگر از جنس فیلم‌هایی که ما در قدیم بازی می‌کردیم و فرهنگ و سرگرمی هم‌زمان در آن‌ها بود، نیست. بازیگر «غریبانه» درباره تجربه حضور خود در سریال «شهرزاد» و موضعش نسبت به پرونده مالی تهیه‌کنندگان این سریال هم گفت: من هنوز بالغ بر ۱۰۰میلیون تومان از این پروژه طلبکارم و شکایتی هم بابت آن نکرده‌ام. به روی‌شان هم نیاوردم. اگر کسی راست می‌گوید پول‌های اختلاس شده را به‌حساب بیت‌المال بازگرداند، چرا به دنبال دستمزد هنرمندان هستید؟ چرا کسی سراغ اینترپل را نمی‌گیرد تا پول‌های اختلاس‌شده خارج از کشور به‌حساب مردم بازگردد؟ چرا وقتی می‌توانید ریگی را در آسمان شکار کنید، اختلاس‌گران را به کشور برنمی‌گردانید؟ حالا همه زورشان به هنرمندان رسیده که از آن‌ها مطالبه کنند؟ هیچ‌چیز سر جای خودش نیست. کدام پول به‌حساب مردم بازگشته است؟ پورعرب درباره وضعیت هنرمندان پیشکسوت هم بیان کرد: رسیدگی به شرایط همه مردم در دوران بازنشستگی وظیفه دولت است اما من خودم هنوز بیمه نیستم! الحمدالله نیازی هم به‌جایی ندارم و همه مریضی و سرطانی را که گرفتارش شدم، هم با بودجه خودم درمان کردم. نیازی به هیچ‌کس هم نداشتم. می‌دانستم اگر بخواهند کمک کنند، منت کارشان را بر سرم می‌گذارد. هنرمندان پیشکسوتی که زمانی دستمزد بالا می‌گرفتند هم باید فکر این ایام خود را هم می‌کردند. این بازیگر پیشکسوت درباره احساس خود نسبت به دنیای بازیگری در سال‌های اخیر اظهار کرد: حس و حال اجتماعی‌ام خوب نیست. نه‌فقط برای من که برای اکثر دوستان همین‌گونه است و وقتی حس و حال خوبی نداشته باشی نمی‌توانی شادباشی و درست حرکت کنی. خداراشکر که من نیازمند نیستم و به‌اندازه خودم دارم اما شرایط اجتماعی خوب نیست.