اصولگرایان تغییر استراتژی دادند
حامیان رئیسی در کار تعدیل مطالبات مردم
همدلی| هرچه به نیمه مرداد و روز تحلیف رئیس جمهور منتخب نزدیک میشویم، نظرات حامیان او درباره حل مشکلات مردم در دولت سیزدهم بیشتر رنگ عوض میکند. آنها که معتقد بودند کلید حل تمام و کمال مشکلات کشور در دستان ابراهیم رئیسی است، حالا نظراتشان رقیقتر شده و از مردم صبر بیشتر و وقت بیشتر طلب میکنند.
پیش از انتخابات تمام حامیان رئیسی چه آنها که صاحب تریبون بودند، چه آنهایی که در جمعهای کوچک به قصد تبلیغ سخنرانی میکردند و چه نمایندگان مجلس و روزنامهها و سایتهای اصولگرا و امامان جمعه در تمام شهرها یکصدا در گوش مردم تلویحاً، و گاه علناً، میخوانند که تنها راه علاج واقعی مشکلات کشور انتخاب ابراهیم رئیسی و تشکیل یک دولت انقلابی است ولاغیر. خیلی از آنها حتی معتقد بودند با باقی ماندن همین فشارهای بینالمللی باز هم با انتخاب ابراهیم رئیسی تمام مشکلات کشور حل خواهد شد.
حجتالاسلام والمسلمین مهدی طائب طی یک سخنرانی مجازی که پیش از انتخابات درباره مشارکت مردم در انتخاب و توضیح چرایی شرکت حداکثری منتشر شد، گفته بود:«با آمدن اینها (ابراهیم رئیسی) مشکلات کشور به سرعت حل خواهد شد. بعضیها میگویند حالا اگر اینها بیایند سرکار چقدر طول میکشد مشکلات ما حل شود؟ به سرعت حل میشود! این آقای رئیسی با این که در قوه مجریه نبود، درهمین مدت کوتاه چند کارخانه را به سامان رساند! چند هزار نفر را شاغل کرد با اینکه کار دست او نبود! به سرعت حل میشود به یاری خدا...»
از این دست سخنرانیها کم نبود، اما حالا هرچه به زمان در اختیار گرفتن دولت توسط ابراهیم رئیسی نزدیکتر میشویم، رنگ و بوی سخنان حامیان رئیس جمهور منتخب بیشتر عوض میشود. کیهان هم که از ابتدا از حامیان پروپاقرص ابراهیم رئیسی بود و او را کلید حل مشکلات کشور میدانست، هنوز دولت او تشکیل نشده به آن لقب مظلوم داده است.
روزنامه کیهان در سرمقاله 24تیر ماه خود آورده است: «دولت سیزدهم شاید عجیبترین و خاصترین وضعیت را در میان همه دولتهای پیش از خود در جمهوری اسلامی ایران تجربه میکند و از این زاویه چه بسا مظلومترین دولت، هم باشد. آیا دولتی که به معنای واقعی کلمه در حال تحویل گرفتن «خرابه» است، کارش هنوز شروع نشده آماج حملات بیامان است، هنوز روی کار نیامده و دولتش تشکیل نشده عمل به وعدههایش را میخواهند، وضعیتش خاص و عجیب نیست؟! دولتی که دستاوردهای احتمالی آیندهاش از هماکنون مصادره میشود چطور مظلوم نیست؟! چنین دولتی هم مظلوم است هم وضعیتش خاص و عجیب است هم مخالفان بیملاحظهای دارد اما چون جوان، مومن، انقلابی و پر کار است و آن کارنامه درخشان را در قوه قضائیه دارد میتوان امیدوار بود اوضاع را لااقل بهتر از چیزی که الان هست، خواهد کرد.»
کیهان که اصولا تنها راه موفقیت و پیشرفت چشمگیر کشور را تشکیل دولتی انقلابی توسط یکی از بهترینهای این عرصه یعنی ابراهیم رئیسی میدانست حالا نتیجهگیری این دولت را به سطح «لااقل بهتر از وضع فعلی» تقلیل میدهد. و از آن جالبتر اینکه از جانب ابراهیم رئیسی جمله تحویل ویرانه را میگوید و معتقد است دستاوردهایی که هنوز به دست نیامده از حالا مصادره شده!
محمداسماعیل کوثری هم که از حامیان جدی رئیسی بود و حتی در طول انتخابات از دیگر نامزدهای انقلابی خواست مثل آقای زاکانی در جهت حمایت از رئیسی کنار بکشند، در اظهار نظری مشابه کیهان خواست سطح توقع مردم را پایین بیاورد. او در گفتوگو با خبرگزاری تسنیم گفت: «دولت جدید با اینکه کارش بسیار بسیار سخت است؛ یعنی با این وضعیتی که دولت آقای روحانی به وجود آورده وضعیت بسیار سخت است. مثلا دلار با این قیمت، بدهیهای بسیار زیادی که دولت دارد، همه اینها باعث میشود که حرکت به سرعت صورت نگیرد بلکه با کُندی جلو میرود اما با این حال مردم تشخیص میدهند که اگر کارها خوب جلو رود، هر چند اگر در ابتدا تا حدودی کُند باشیم اما امیدوار میشوند و حتی خودشان هم کمک میکنند. انشاالله این راههایی که الان مسدود شده است باز شود و به امیدواری تبدیل شود.»
در مورد تغییر موضع حامیان رئیسی شاید بهترین مثال تفاوت نگاه بسیاری از آنها به برجام نسبت به قبل از انتخابات باشد و شاید این تغییر موضع از مناظرات انتخاباتی و با خود ابراهیم رئیسی شروع شد. جایی که ابراهیم رئیسی گفت برجام یک سند ملیست و باید همه به آن احترام بگذارند و نظرش درباره اجرای برجام را البته به شیوه ی خودش علنی بیان کرد. شاید اینجا بود که بسیاری از حامیانش که معتقد بودند برجام سند ننگین خودفروختگی به بیگانگان است، دریافتند یا باید نگاهشان را به ابراهیم رئیسی عوض کنند یا به برجام.
مجتبی ذوالنوری از اعضای جبهه پایداری که پیش از این از مخالفان پروپاقرص توافق هستهای بود، یکبار در جواب حمایت روحانی از مذاکرات گفته بود: «جناب روحانی؛ اگر برای توجیه مذاکره با دشمن، علت صلح امام حسن بامعاویه راخواست اکثر مردم از امام ذکر میکنید، امروز اکثریت قاطع ملت ایران به کمتر از عزل و مجازات شما راضی نمیشوند؛ با منطق شما، رهبر انقلاب باید دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزیز راضی شود.»
چنین شخصی که اساساً با آتش زدن برجام در صحن مجلس معروف شد و در آن روز معروف در مجلس فریاد میزد «برجام را آتش زدیم»، به تازگی و با لحنی خوشبینانه و متفاوت از گذشته درباره سرنوشت برجام گفته است:«قطعا دولت آینده نمیگوید، چون برجام ناموفق بوده من برجام را رها خواهم کرد. قطعاً نه سیاست نظام جمهوری اسلامی این است و نه دولت جدید این سیاست را خواهد داشت، بلکه دولت جدید اتفاقاً مدعی ادامه برجام است. چشماندازی که بنده از آینده دارم این است که در آینده یقیناً سهم مردم ما از برجام بیشتر خواهد شد و یقیناً هم انشاءالله تحریمها بهتر از گذشته و با ضمانت مستحکمتری رفع خواهد شد لذا ما آینده را خیلی روشنتر میبینیم و این اتفاقات شدنی است.»
این در حالیست که ذوالنوری و دیگر مخالفان توافق هستهای اصولاً برجام را سندی در جهت رفاه حال مردم ایران نمیدانستند. در همین مورد جواد امام، دبیر کل حزب جمعیت ایثارگران توئیت کرد:«خوشبختانه مخالفان سرسخت برجام، مدعی ادامه برجام شدهاند! مشخص شد آنچه بر این مردم و کشور تحمیل شد موضعگیریهای سیاسی و هدف صرفاً مقابله با دولت بوده است. امیدواریم هرچه سریعتر با روی کار آمدن دولت جدید شاهد پایان به اسارت گرفتن معیشت و اقتصاد مردم طی سالها باشیم.»
در نمونهای دیگر، عبدالله گنجی مدیر مسئول روزنامه اصولگرای جوان، در جواب سوال یکی از کاربران توئیتر که از او پرسیده بود مگر برجام خسارت محض نبود و مذاکره با آمریکا و اروپا بیفایده نبود؟ پس چرا بعد از گرفتن دولت از آن خارج نمیشوید و مذاکرات را ترک نمیکنید، پاسخ داده است: «نظام تصمیم میگیرد، مخالفت من و امثال من مبنای تصمیمگیری نیست.» و این جواب در حالی مطرح میشود که بارها روحانی و ظریف گفتند که آنها در برجام پیرو خط مشی ترسیم شده توسط نظام هستند، ولی بارها و بارها به آنها بابت برجام توهین شد.
احتمالاً حامیان ابراهیم رئیسی از ابتدا هم میدانستند که ترسیم مملکتی بهشتگونه در سایه مدیریت ابراهیم رئیسی توقع مردمِ بیطاقت را بسیار بالا خواهد برد اما شاید برای پیروزی چارهای جز اغراق در توانایی رئیسی نمیدیدند. به هر حال چه اغراق شده چه واقعی، مردم وعدهها را همان طور که شنیدند به ذهن سپرده و به این زودی فراموش نخواهند کرد.