راه دشوار بهبود اقتصاد

همدلی| یک استاد دانشگاه ضمن تاکید بر رفع مشکل تحریم‌ها برای ایجاد امکان تنفس و برنامه‌ریزی در کشور، گفت: اگر پزشکیان قوی‌ترین کابینه را هم برای اقتصاد دولت انتخاب می‌کرد، قادر به حل مشکل اقتصادی حداقل در ۶ ماه آینده نبود چون در طرف مقابل مذاکرات هم ابهام وجود دارد و تا مشخص نشدن نتیجه انتخابات آمریکا، چندان برنامه‌ریزی اقتصادی ممکن نیست.
«مرتضی افقه» در گفت‌وگو با خبرآنلاین در پاسخ به این سوال که آیا بین وزرای پیشنهادی اقتصادی معرفی شده، هماهنگی فکری برای پیشبرد اهداف دولت وجود دارد؟ عنوان کرد: جواب اولیه خیر هست. انتخاب افراد غیرهمسو با طرز فکرهای متفاوت اقتصادی و سیاسی از سمت پزشکیان می‌تواند دلایل قابل حدسی داشته باشد ازجمله گرفتن تایید مجلس یا اعمال محدودیت از سمت سایر دستگاه‌ها.وی افزود: فکر می‌کنم وی باید بتواند به عنوان یک مسئول هماهنگ‌کننده در دولت نقش داشته باشند و احتمال می‌دهم در طول کار با تغییراتی مواجه شوند، به خصوص اینکه هنوز مشکل تحریم بعد از ۷سال پا برجاست و مشکلات تلنبار شده به وی تحویل داده می‌شود.
افقه به توقع خود از دولت اشاره کرد و گفت: در شرایطی که دولت امکان حل مشکلات اقتصادی در کوتاه‌مدت را ندارد حداقل باید وزرایی که انتخاب می‌شوند، فشارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و محدودیت‌های اینترنت را حل بکنند تا قدری از نارضایتی‌ها کم شده و تحمل مردم در تنگنا قرار نگیرد.
منافع ملی باید مدنظر تیم اقتصادی دولت چهاردهم باشد
«حجت میرزایی» اقتصاددان نیز درباره ضرورت هماهنگی‌ها در تیم اقتصادی دولت، گفت: اینکه بشود به یک توافقی براساس مصالح ملی یا براساس معیارهای خروجی کل نظام اقتصادی دست پیدا کرد، حرف کاملا درستی است ولی موافق اینکه فکر کنیم وزارتخانه‌ها باید تصمیماتشان یا دیدگاه‌ها و موضع‌گیری‌هایشان کاملا همسو باشد، نیستم. مهم این است که این اختلافات قابل حل باشد و این قابل حل بودن به دو چیز برمی‌گردد؛ یکی فهم مشترک و دوم، منافع و مصالح ملی.
وی متذکر شد: شاید بشود ویژگی‌های شخصیتی را هم به اینها اضافه کرد؛ مثل انعطاف‌پذیری. طبیعی است که بین وزارت اقتصاد و سازمان برنامه و بودجه ممکن است در جاهایی اختلافاتی وجود داشته باشد و این هم طبیعی است. فکر می‌کنم گاهی اوقات وزارت صمت و وزارت راه و کارکرد آنها خیلی اقتصادی‌تر از دستگاه‌های اقتصادی است.
میرزایی تاکید کرد: اینکه این ۶ دستگاه بتوانند تصمیمات کم و بیش هماهنگ بگیرند و در این تصمیمات، منافع ملی و نه معیارهای خاص سازمانی مدنظر باشد، یک بخشی از آن، به فهم مشترک نسبت به مسائل و گفت‌وگوی بین آنها برمی‌گردد و یک بخش مهمی هم به ویژگی‌های شخصیتی‌شان برمی‌گردد که همان‌طور که گفتم، انعطاف‌پذیری در بین اینها خیلی مهم و تعیین‌کننده است.