نخستين روزنامه جهان كه به تيراژ يك ميليون رسيد

21نوامبر سال 1886 تيراژ ـ تعداد نسخه‌های فروش رفته ـ روزنامه «لو پِتيت ژورنال» چاپ پاريس از مرز يك ميليون گذشت كه تا آن زمان در جهان بی‌سابقه بود.
114سال بعد يعنی در سال 2000 جهان دارای يك هزار و 71روزنامه (يوميه) ميليون تيراژی بود. تيراژها پس از سال 2000 و از آغاز قرن 21 در سرازيری قرار گرفته است به سه علت؛ توقع و انتظار مخاطبان قرن 21 که آگاه‌تر از گذشته شده‌اند از نشريات که برآورده نمی شود، عادت مردم به آنلاين خوانی و خبررسانی بين خودمانی (از طريق سوشل ميديا) و همچنين توئيترنگاری مقامات و سياسيون که دريافت آن آنی است و بدون تحريف.
بخش‌های خبری شبکه های تلويزيونی هم دارند مخاطب از دست می‌دهند زيرا که همه اخبار را پخش نمی‌کنند و شايد هم به علت نداشتن وقت و سياست صاحبان شبکه‌ها.راديوها نيز در اتومبيل شنيده می‌شوند و توجه اتومبيلران عمدتا به اخبار ترافيک و و وضعيت هواست.
در نظرسنجی فوريه 2009، ناشران روزنامه‌ها گفته بودند كه مطالب و محتوا اُفت نكرده بلكه اين مخاطبان هستند كه به دليل ارتقای سطح معلومات عمومی كه خصيصه عصر حاضر است به آسانی قانع نمی‌شوند و برای ارضای آنان، روش خبرگيری و خبرنويسی بر پايه نتايج نظرسنجی از «خوانندگان» دائما رو به تكامل است و از منابع تازه استفاده می‌شود و اضافه کرده بودند كه مخاطبان امروز، با شنيدن كوچكتری شايعه كه يك روزنامه متمايل به دولت و فلان جناح است، از آن صرف نظر می كنند و به سراغ رسانه‌های اينترنتی و «وبلاگ ها» می‌روند كه بدون ملاحظات هرچه را كه بخواهند می نويسند. وبلاگ ها نه دارای سرمايه هستند و نه نگران از انتقاد و اتهام. اين، پديده ای تازه در جهان است كه از نيمه دهه 1990 وارد صحنه شده است ـ پديده ای كه برای نخستين بار باعث آزادی تمام عيار ابراز عقيده و نظر شده است.
 با ظهور اين پديده، رسانه‌های متعارفی نه تنها با خود، بلكه با اين پديده تازه (رسانه‌های اينترنتی) وارد رقابت شده‌اند و به داير کردن اِديشن آنلاين دست زده اند که هزينه چندان زياد ندارد و ممکن است که در دهه‌های بعد دست از انتشار چاپی بردارند که هزينه بَر است.
به علاوه، اصحاب آگهی‌ها هم توجه به آنلاين کرده‌اند و آگهی‌های خودرا به صورت آنلاين دائمی درآورده‌اند که دسترسی به آن آسانتر است و هر روز هم با ارتقای تکنولوژی، آسان‌تر و ارزان‌تر می‌شود.