جوانان از پرونده‌سازی می‌ترسند

همدلی|  سال‌های اخیر در مقایسه با دهه‌های گذشته، حضور جوانان در عرصه‌های سیاسی کم‌رنگ‌تر شده است به‌طوری‌که حتی این امر را می‌توان به‌وضوح در میزان و نوع فعالیت‌های سیاسی دانشگاه‌های مختلف مشاهده کرد. دانشجویان و جوانان کشور دیگر به‌مانند هم سن و سالان خود در سال‌های پیش و پس از انقلاب علاقه و تمایلی به فعالیت در عرصه‌های سیاسی ندارند. البته برخی هم معتقدند که در واقع جوانان امیدی به فعالیت ندارد. محمدرضا خباز فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز معتقد است که «جوانان به دلیل نگرانی از آینده خود، دیگر حاضر به فعالیت سیاسی نیستند.»
محمدرضا خباز فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با ایلنا، گفت: «جوانان اصلاح‌طلبی برای جایگزین شدن شخصیت‌های اصلاح‌طلب با تجربه وجود دارند. به‌طور مثال، در حزب اعتماد ملی اگر اولین اعضای شورای مرکزی این حزب را با اعضای شورای مرکزی فعلی مقایسه کنید، می‌بینید رنج سنی آن‌ها بین ۳۰ تا ۴۰سال بوده و گرایش به جوانان فراوان است اما اینکه این جوانان بتوانند جای اصلاح‌طلبان نسل اول انقلاب را بگیرند، اول به خودشان و دوم به تصمیمات حاکمیت بستگی دارد.» وی افزود: «آنچه به حاکمیت ارتباط دارد این است که اجازه دهد جوانان فعالیت کرده و اظهارنظر کنند؛ یعنی اجازه آزادی بیان و اندیشه را صادر کند تا آن‌ها بتوانند در حد توان از آن استفاده کرده و از بیان اعتقادات و نظراتشان هراسی نداشته باشند. به‌طور خلاصه میدان را برای فعالیت جوانان باز کنند. اگر به دانشگاه‌ها نگاه کنید، یک رخوت و سستی بر دانشگاه‌ها حاکم است چون جوانان حاضر به فعالیت سیاسی نیستند و از پرونده‌سازی و اینکه آینده‌شان به خطر بیفتد، می‌ترسند؛ بنابراین این وظیفه حاکمیت است که بر اساس آموزه‌های دینی و قانون اساسی میدان را برای فعالیت نسل جوان و انتقاد از خود آماده کند و جوانان نیز از نقد کردن هراسی نداشته باشند.» خباز تصریح کرد: «پس از نظر فیزیکی شرایط حضور جوانان فراهم است اما از نظر معنوی برای اینکه بتوانند جای فعالان سیاسی نسل اول انقلاب را بگیرند به تلاش و اجازه نهادهای حاکمیتی بستگی دارد که به نظر من مورد دوم امروز کمتر مشاهده می‌شود. ما انتظار داریم به نسل جوان اجازه دهند که آن‌ها بتوانند مسئولان را نقد کنند. نقد کردن به نفع مدیران ارشد کشور بوده و می‌تواند به نفع کسی باشد که کار نقد را انجام می‌دهد. چون این کار نوعی تمرین و ممارست برای پذیرش مسئولیت‌های آینده خواهد بود.»
خباز در پاسخ به اینکه چه راهکاری وجود دارد تا جوانان اصلاح‌طلب بتوانند فراگیرتر از گذشته فعالیت خود را انجام دهند، گفت: «باید حاکمیت، دستگاه‌های امنیتی و قوه قضاییه این موضوع را بخواهند. این نهادها باید با تمام وجود وارد صحنه شده به جوانان اجازه نقد دهند، آن‌ها را تشویق کرده و به بهترین نقد مدال بدهند. نه اینکه وقتی کسی مسئله‌ای را افشا کرد، فرد متخلف در جامعه زندگی کند و کسی که آن موضوع را افشا کرد، به زندان محکوم شود. در این وضعیت جوانان چه طور جرئت داشته باشند وارد میدان شوند؟ رفتار امروز دستگاه‌های حاکمیتی و نظارتی باید به شکلی باشد که میدان را برای فعالیت سیاسی نسل جوان باز کنند.» وی افزود: «شما امروز یک حالت رخوت، سستی و بی‌خبری را در دانشگاه‌ها می‌بینید؛ یعنی برخی دانشجویان درس می‌خوانند تا بعد از فارغ‌التحصیلی از کشور خارج شوند یا بعد از اخذ مدرک دانشگاهی شغلی پیداکرده، خانواده‌ای تشکیل دهند و زندگی عادی و معمولی داشته باشند؛ بنابراین دیگر آن مسئولیت اجتماعی که ما قبلاً داشتیم که دانشگاه پرچم‌دار آزادی‌خواهی بود و وقتی نسل جوان وارد صحنه می‌شدند قوت قلبی برای میان‌سالان بود، امروز دیگر چنین چیزی مشاهده نمی‌شود؛ بنابراین اگر ما احساس می‌کنیم که جوانان ما باید نسبت به کشورشان احساس مسئولیت کنند، باید به آن‌ها میدان دهیم و بدون میدان دادن به جوانان روزبه‌روز این رخوت، سستی و خمودگی جوانان ما بیشتر حاکم خواهد شد.»