“وفاق‌ملی” و الزام‌های آن
علی کرد (فعال سیاسی)
۱- صفحه اول

۲- سیاست

۳- اقتصاد

۴- جامعه
۵- ویژه شهرستان
۶- فرهنگ و هنر
۷- ورزش
۸- صفحه آخر

2490
جهت اشتراک در روزنامه همدلی ایمیل خود را ثبت فرمائید


انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال؛ سیاسی یا ورزشی؟

مهدی دهقان نیری : شهریورماه مجمع انتخاباتی فوتبال برگزار خواهد شد تا بیست و هفتمین رئیس فدراسیون فوتبال مشخص شود. اسامی نامزدهای کرسی ریاست فدراسیون فوتبال را که نگاه می‌کنیم به چهره‌هایی برمی‌خوریم که نزد مردم، جامعه فوتبالی نه‌تنها از محبوبیت بالا و چهره جذاب و کاریزماتیک برای فوتبال ایران برخوردار نیستند، بلکه دارای شائبه‌های سیاسی و غیر فوتبالی نیز هستند. مهدی تاج، ریاست پیشین فدراسیون فوتبال متهم اول یکی از بزرگ‌ترین پرونده‌های بدهی فوتبالی تحت عنوان پرونده «مارک ویلموتس» است که پس‌ازآن به بهانه ناراحتی قلبی از فدراسیون فوتبال کناره‌گیری کرده (و اکنون اما نامزد همان پستی شده که به خاطر بیماری از آن کناره گرفته بود) به‌گونه‌ای که تائید صلاحیت او که در همان فدراسیون فوتبال توسط کمیته بدوی این فدراسیون صورت می‌گیرد، موجب اعتراض برخی نمایندگان مجلس هم شده است. نامزد بعدی امیررضا واعظ آشتیانی مدیرعامل سابق باشگاه استقلال تهران، سیاستمدار اصولگرا، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی و یکی از حامیان محمود احمدی‌نژاد در انتخابات سال ۸۸ است. او اخیراً در نامه‌ای اعتراضی به ریاست کمیته بدوی مبنی بر اظهارنظر زودهنگام در رسانه ملی درباره تائید صلاحیت نامزدها، انتخابات فدراسیون را زیر سؤال برده است. عزیز الله محمدی؛ نایب‌رئیس سابق فدراسیون فوتبال و همچنین رئیس سابق سازمان لیگ یکی دیگر از نظامیانی است که به‌مانند سردار آجرلو، سردار رویانیان و... در فوتبال مسئولیت‌های مختلفی را بر عهده داشته است. او بازنشسته سپاه پاسداران است و در دوران مسئولیت خود در فدراسیون فوتبال منشور اخلاقی را تدوین و وارد فوتبال ایران کرد که موجب سروصدای زیادی شد. محمد آخوندی، عضو کنونی شورای شهر تهران، صاحب‌امتیاز و مدیرمسئول روزنامه وطن امروز یکی دیگر از نامزدهای اصولگرای انتخابات فدراسیون است. او یکی از مدیران جوانی است که در شورای ائتلاف انقلاب اسلامی توانست در لیست اصول‌گرایان به شورای اسلامی شهر تهران راه پیدا کند؛ چهره‌ای که نسبت به رقبای خود به‌مانند حبیب کاشانی در بین اهالی فوتبال موجه‌تر ارزیابی‌شده و در این فضا دوستان بسیاری دارد. او البته در صورت تائید صلاحیت رقابت سختی را با دیگر کاندیداها دارد. این انتخابات ازاین‌جهت حساس و متفاوت است که در آستانه جام جهانی بوده و رئیس خوشبخت آن می‌تواند با مبلغ هنگفتی که فیفا برای جام جهانی به فدراسیون فوتبال پرداخت می‌کند، خودی نشان دهد. این وضعیت آن‌قدر وسوسه‌کننده است که کسی چون مهدی تاج، با شرایط نامناسب جسمانی و همچنین در موقعیت متهم در برخی سازوکارهای مالی گذشته فدراسیون را وادار به نامزدی در این انتخابات می‌کند.
از آن‌طرف این وضعیت نتوانسته است که افراد خوش‌نامی چون محمد دادکان، صفایی فراهانی که سابقه درخشانی را در کرسی ریاست فدراسیون فوتبال داشته‌اند، یا چهره‌های بزرگ فوتبال به‌مانند علی دایی، علی کریمی، مهدی مهدوی‌کیا را به نامزدی در انتخابات یا حتی اظهارنظر و فعالیتی در این زمینه راضی کند. محمد دادکان شرایط را نامزدی در انتخابات فوتبال مهیا نمی‌داند و معتقد است که مسئولان به دنبال انتخاب افراد دیگری هستند. او معتقد است که وضعیت فعلی در عرصه ورزش و فوتبال و این انتخابات حاصل فرآیندی کاملاً سیاسی است و فردی بر کرسی اول فوتبال ایران خواهد نشست که همفکر و همراه با کسانی باشد که در حال حاضر مسئولیت ورزش را در کشور عهده‌دار هستند. در میان این افراد کسانی هستند که سابقه مدیریت موفق در فوتبال را نداشته‌اند و برخی نیز که سابقه سوءمدیریت دارند؛ با این حساب وضعیت ریاست فدراسیون فوتبال آینده مشخص است و به‌مانند برخی دیگر از انتصاب‌های کنونی در یک سال گذشته، کسی را دلگرم نمی‌کند. البته از سر ناچاری به امیدواری، امید آن می‌رود که تزریق سرمایه به تن نحیف فدراسیون و نظارت رسانه‌ها و افکار عمومی بر عملکرد مدیران آینده و به‌ویژه عملکرد خوب تیم ملی در جام جهانی قطر، وضعیت کنونی فوتبال کشور تکانی بخورد و امیدها را پررنگ‌تر کند.