ایران و آمریکا در آستانه تصمیم‌گیری بزرگ

پیشرفت‌های اخیر در مذاکرات هسته‌ای با ایران، احتمال توافق بر سر نوعی ترتیبات موقت را افزایش داده؛ توافقی که اگرچه مطلوب نیست، اما در مقایسه با جایگزین‌هایش، بسیار بهتر است.پایگاه خبری تحلیلی قرن نو دراین‌باره نوشت:
 درحالی‌که توجهات بین‌المللی بر موضوع مذاکرات امنیتی روسیه با غرب متمرکز است، زمان برای پرداختن به یکی دیگر از مسائل کلیدی جهانی، یعنی توافق هسته‌ای با ایران، به‌سرعت در حال از دست رفتن است. دراین‌رابطه، پیشرفت‌های اندک به‌دست‌آمده در دور اخیر مذاکرات، خوش‌بینی‌هایی را در رابطه با احتمال مصالحه ایران و آمریکا بر سر نوعی ترتیبات موقت و بازگشتن مکانیسم‌های نظارتی آژانس در قبال تخفیف‌های اقتصادی برای ایران ایجاد کرده است. در حقیقت، تأثیرات امنیتی بسیار مخرب گزینه‌های جایگزین توافق، برای مهار برنامه هسته‌ای ایران و همچنین، موقعیت دشوار اقتصادی ایران و تقاضای داخلی فزاینده برای رسیدن به توافقی با غرب، دو عامل مهم در شکل‌گیری این مصالحه هستند.توافق جدید با ایران البته کامل نخواهد بود، اما دستاوردهای مهمی در زمینه عدم اشاعه خواهد داشت. 
دراین‌رابطه، منتقدان با اشاره به پیشرفت‌های چشمگیر برنامه هسته‌ای ایران، به‌ضرورت اعمال بازرسی‌های سخت‌گیرانه‌تر اشاره می‌کنند. موضوع دیگر آنکه، برخی کارشناسان عربی و اروپایی براین‌باورند که یک توافق ضعیف، احتمالاً به استراتژی خروج آمریکا از منطقه خاورمیانه شتاب خواهد بخشید و این خروج، این کشورها را در جنبه‌های دیگر در مقابل ایران، آسیب‌پذیرتر خواهد کرد. موافقان توافق موقت اما استدلال می‌کنند که گزینه‌های جایگزین توافق، بسیار پرهزینه، ناکارآمد و در مواردی، غیرعملی هستند. آن‌ها با اشاره به شکست کمپین فشار حداکثری ترامپ در متوقف کردن روند پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران، به این موضوع اشاره می‌کنند که ایران زندگی با تحریم را در طول این سال‌ها تمرین کرده است و همچنین، توافق ۲۵ساله اخیر با چین، اثربخشی تحریم‌های بین‌المللی را کاهش داده است.
 در رابطه با راهبرد حمله نظامی علیه ایران نیز این کارشناسان، تأکید می‌کنند که چنین حمله‌ای، درگیری گسترده‌ای در سراسر منطقه ایجاد خواهد کرد و ضمن مسدود کردن کامل تمامی کانال‌های دیپلماتیک بازشده میان ایران و کشورهای عربی در ماه‌های اخیر، در نهایت، برنامه هسته‌ای ایران را برای تنها دو یا سه سال عقب خواهد انداخت. 
موافقان توافق همچنین به شرایط دشوار اقتصادی و فشار افکار عمومی داخلی، به‌عنوان انگیزه‌های ایران برای دستیابی به توافق اشاره می‌کنند و با ردّ این ادعا که ایران در حال خریدن زمان برای جلو بردن برنامه هسته‌ای‌اش است، استدلال می‌کنند که روایت دولت رئیسی از این توافق، نوعی توافق تجاری با غرب خواهد بود و نه پیش‌زمینه‌ای برای گفت‌وگوهای گسترده‌تر بعدی.