روزی که سه جزيره به دامن ایران بازگشت

 در پی توافق با شيخ شارجه، سی‌ام نوامبر سال 1971 (9 آذر 1350) ناوگان ايران جزاير ايرانی ابوموسی، تُنب بزرگ و تُنب كوچك را به قلمرو کشور بازگردانيد و تنها در يك جزيره مختصر مقاومتی صورت گرفته بود. در جزيره ابوموسی، برادر امير شارجه از واحدها و مقامات ايراني استقبال كرد. تُنب بزرگ و تُنب کوچک از هم 12 کیلومتر فاصله دارند و تنب بزرگ در 20 کیلومتری قِشم واقع است. مجلس شورای ملی همان روز پس از استماع گزارش اميرعباس هويدا نخست‌وزیر وقت، با دادن رأی اعتماد به او، بر اقدام نيروی دريايی صحّه گذارد، ولي اين اقدام در كشورهای عربی مخصوصاً عراق با واكنش منفی روبه‌رو شد. ايران با اسناد و شواهد تاريخی، مالکیت بر این سه جزیره را كه انگلستان به‌مانند ساير جزاير خلیج‌فارس از ايران جدا كرده بود به سازمان ملل ثابت كرد. انگلستان 26 نوامبر 1970 (درست يك سال پيش از آن) نيروهای نظامی خود را از شرق سوئز ازجمله خلیج‌فارس خارج ساخته بود كه ايران فرصت يافت برخی جزاير خود را پس بگیرد. معارضه دودمان‌های پس از صفويه با انگلستان بر سر سرزمین‌های ايرانی خلیج‌فارس هیچ‌گاه متوقف نشد. مشکل ایران در دوران قاجارها، نداشتن قدرت دريايی مؤثر بود. ایران در دهه 1930 پس از خرید چند ناو از ایتالیا، انگلیسی‌ها را از چند نقطه خلیج‌فارس ازجمله «باسعیدو» در قشم بیرون راند. اقدام دولت وقت در احقاق حق ايران که ايرانيان را شاد و مشعوف ساخت در كشورهای عربی مخصوصاً عراق با واكنش منفی روبه‌رو شد. دولت وقت عراق به علامت اعتراض، روابط سياسی خود با ايران را قطع كرد. سوريه، ليبی، كويت، سعودی، ابوظبی و رأس الخيمه به ايران اعتراض كردند. اميرِ رأس الخيمه به انگلستان شكايت بُرد و دولت‌های عراق، ليبی، الجزاير، يمن جنوبی (عدن) و كويت بر ضد ايران به شورای امنيت سازمان ملل شكايت بردند و شورا رسيدگی كرد و ايران با اسناد و شواهد تاريخی، مالکیت بر جزاير را كه انگلستان به‌مانند ساير جزاير خلیج‌فارس از ايران جدا كرده بود ثابت كرد.