صدای قم را هم بشنوید

در نظام جمهوری اسلامی ایران وقتی افراد انتصابی یا انتخابی در سطح کلان تغییر می‌کنند، معمول شده است متولیان امور انتصابی و انتخابی برای اینکه تعلقات و مراتب ابراز ارادت خود را به علما و آیات عظام ابلاغ کنند با طمطراق رسانه‌ای و پوشش خبری، سری به چند مرجع تقلید بعضاً مشخص می‌زنند تا با گفت‌وشنود ارشادی بفرمایند و اگر گوش شنوایی باشد، نصایحی پدرانه مطرح کنند.
اخیراً هم جناب آقای دکتر جبلی، ریاست جدید صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران بر سبیل عادت چنین کرد و به دیدار علما و آیات عظام در قم رفت. در خلال این دیدارها نزد اندیشمند پرسابقه علمی و فلسفی آیت‌الله جواد آملی نیز رفت. ایشان در این دیدار نصایح و ارشاداتی خرق عادت معمول دیدارهای علما و دولتمردان بیان کردند. ازجمله این‌که گفتند: «جامعه گرسنه با برنامه طنز شاداب نمی‌شود.» یا «مردم را کمیته امدادی اداره کردن ننگ است.» پیشتر هم آیت‌الله صافی گلپایگانی در خصوص مشکلات معیشتی جامعه و بین‌المللی در دیدار به ریاست مجلس گفته بودند: «اینکه با بسیاری از کشورها قهر باشیم صحیح نیست و به ضرر مردم عزیزمان است. شما باید با عقلانیت و تعامل سازنده، حقوق ملت را احقاق کنید.» که به تریج قبای برخی افراطیون برخورد و در سخنانی هنجارشکنانه به این مرجع تقلید واکنش نشان دادند.چنین بیاناتی از درد و درک درست انباشت دشواری‌ها و مشکلات مردم نشأت گرفته است، اگرچه بسیاری می‌دانند و می‌شنوند، اما گوششان اصلاً بدهکار نیست. گر چه گوش‌های دولتمردان ظاهراً مترصد شنیدن عمل کردن است، اما انگار شنیده‌ها و نصایح علما توان و مجوز خروج از دروازه قم به تهران را ندارد.لیکن سخنان اخیر آیت‌الله جوادی آملی برخلاف بیانات معمول و ثقیل فلسفی‌اش، این مرتبه بسیار ساده، شفاف، ملموس و همه‌فهم تر بیان شد؛ موضوعی که مورد اقبال نخبگان، مردم و رسانه‌ها قرار گرفت.مخلص کلام این مرجع بزرگ و سایر مراجع مردمی آگاه به مسائل درون و برون نظام این بوده که آقایان مردم را درک کنید. مردم دردمندند، دیگر حوصله و دل‌خوشی از روزگار خود برای دیدن طنزهای فانتزی گران‌قیمت و شوهای تصنعی با رنگ و لعاب متظاهرانه دینی، ارزشی و البته کاذب ندارند. مردم عملکرد کارآمد و اثربخش با اجرای عدالت و پرهیز از رانت، فساد و تبعیضات فراقانونی را می‌خواهند. آحاد ملت در تنگناهای حداقلی زندگی قرار دارند. برای تأمین نان شب به‌جای امید به تدابیر مسئولان به سطل‌های آشغال متوسل شده‌اند. نخبگان مخالف عملکردهای مدیریتی و منتقدان سلیقه‌ای هم طردشده و به بلاد بیگانه مهاجرت کرده‌اند. کنشگران دلسوز و عالمان منتقد با انگ‌های گوناگون از دایره خدمت و خودی خارج شدند‌.حال که سخنان منتقدان و حتی مخالفان نظام را می‌توان از زبان علمای دلسوز نیز شنید و به این نتيجه رسید که در حکمرانی و مملکت‌داری مشکلاتی وجود دارد و ساختارها در بخشی‌هایی کارآیی لازم و امروزی را ندارد، بر مسئولان است که تعصب را کنار بگذارند تا دیرتر نشده به فکر اصلاح ساختارهای معیوب باشند؛ زیرا به مصلحت خودشان، ملت و مملکت است که به نصایح زعمای قوم، نخبگان دلسوز مملکت و مشارکت مؤثر ملت اعتماد کنند و برای برون‌رفت از مشکلات به چاره‌اندیشی بپردازند.