روزی که سماجت گاندی جواب داد

 از 1927 تا 1942 گاندي پيشوايي نهضت آزادی هند را به عهده داشت. روش وي مبتني بر عدم اعمال قدرت يا مقاومت منفي است. گاندی مردم را به عدم همكاری باحكومت فراخواند و به درخواست وي هردو مجلس شورا و سنا استعفا دادند.
 دانشجويان و دانش‌آموزان از حضور در كلاس‌ها خودداری كردند و اعضاي شوراهای دولتي از كاركناره گرفتند. در 1927 هيأتي موسوم به كميسيون سلطنتی برای تشخيص درجۀ استعداد مردم هند جهت استقلال از سوی بريتانيا به هند اعزام شد كه در نتيجه بريتانيا حاضر شد به ملت هند خودمختاری بدهد.
 از گاندی برای مذاكره در لندن دعوت به عمل آمد اما اين مذاكرات بي‌نتيجه بود. در 1928 جنبش ضد ماليات درهند به وجود آمد كه درآن مردم از دادن ماليات به انگلستان خودداری كردند، و دراين جريان، گاندی و بسياری از سران نهضت و كنگره دستگير و زندانی شدند. 
با آزادی گاندی در 1931 وي از مردم هند خواست اختلاف طبقاتي را كه هزاران سال در هند وجود داشت كنار بگذارند و همه به آيين برادري و برابري درآيند. با پذيرش درخواست گاندی از سوي كاست‌ها‌، اصناف اربعه و طبقه پست، گاندی به مقصود خويش رسيد و همه را زير پرچم آزاديخواهي قرار داد. 
با پيروزی گاندی، بريتانيا در 1932 آمادگي خود را براي اعطای خودمختاری به هند اعلام داشت و در قانون 1935 امتيازات زيادي را برای مردم قائل شد. در اين قانون، هند به صورت اتحاديه‌‌ای درآمد و هر ايالت آن دارای مجالس مقننۀ انتخاباتی گشت و هيات وزرا مسئول تشكيل دولت شد. 
درآغاز جنگ دوم جهاني،‌ بريتانيا ‌‌ميخواست هند را نيز وارد جنگ كند، اما حزب كنگره مخالفت كرد و بعد از دوسال و نيم حكومت، وزراي حزب كنگره استعفا دادند و حكام انگليسي زمام امور را به دست گرفتند. 
گاندی از مردم خواست يكصدا از انگليسي‌ها بخواهند كه كشور هند را ترك كنند. 
مذاكراتي بين نمايندگان دولت انگليس و نمايندگان مردم هند از هر فرقه‌‌ای صورت گرفت كه درنتيجۀ آن انگلستان ايجاد يك دولت فدرال را در هند پذيرفت و حكومت مستقلی متشكل از تمام احزاب در هند تشكيل شد. 
مجلس مؤسسان، براي تنظيم قانون اساسی تشكيل شد اما مسلمانان هند در اين مجلس شركت نكردند و خواهان تشكيل كشور مستقلی برای خود شدند. 
در نهايت، گاندی و انگلستان با تجزيۀ هند به دو كشور مستقل، ‌«هند‌» و‌«پاكستان‌» موافقت كردند.
 در ۱۸ ژوئيه 1947 استقلال هند و پاكستان در پارلمان انگليس تصويب شد و در 15 اوت 1947 دو كشور رسما استقلال يافتند و هند تحت رهبری گاندی و پاكستان به رهبری محمدعلی جناح،‌ تاسيس شد. 
خروج انگلستان از شبه قاره موجب شد كه دو كشور مستقل هند و پاكستان به وجود بيايند. پاكستان كه از دو قسمت شرقی و غربی تشكيل شده بود، در نهايت به دو كشور مستقل تبديل شد كه منطقۀ شرقی آن، كشور ‌«بنگلادش‌» ناميده شد. 
خروج انگليسی‌ها از شبه قاره موجب جنگ‌هايی بين هند و پاكستان شد كه دراين جنگ‌ها تعداد زيادی از مردم دو كشور كشته شدند و همچنين در جنگ بنگالی‌ها برای استقلال تعداد بسياری از مردم بنگلادش كشته شدند. 
نيز به دليل اين‌كه در ابتدا مسئله كشمير بين هند و پاكستان حل نشد، اين منطقه به عنوان يك كانون بالقوه بحران باقی مانده است و هرچند وقت يک‌بار تنش بين هند و پاكستان بر سر اين منطقه بالا‌ میگيرد و اكنون خطر ايجاد يك جنگ بزرگ بين دو كشور برسر اين منطقه محتمل است.