امام حسين(ع) را از كجا شناختم

امام حسين(ع) را از كجا شناختم

محمدعلی اخوت (حقوق‌دان)

امام حسين(ع) را از كودكي در كنار مادرم در مراسم سو گواري آن حضرت شناختم؛ امامي كه همه جا و هرزمان از ستمديدگي او و خاندانش سخن مي‌رفت وهمين‌جا بود كه با مفهوم دادگري و ستم آشنا شدم. امام را در كوچه پس‌كوچه‌هاي خيابان ري و محله آب‌منگل در حسينيه‌ها شناختم كه همواره از قيامش بر يزيديان و مبارزه با انديشه ستمكارانه ايشان، مي‌شنيدم وكتيبه‌هاي اشعار محتشم:” بزرگ فلسفه قتل شاه دين اين است كه مرگ سرخ به از زندگي ننگين است.” امامي كه نبردبا بيداد، شاه بيت قيامش بود و با شعار هيهات منا الذله، نظام حاكم را به چالش كشيد وچه بسيار قيام‌ها ومبارزه‌ها از او الهام گرفتند.
 با اين شناخت‌، امامي كه من مي‌شناختم امام سيني‌هاي پلو ،خورش نيست كه ازنمايشگاه‌هاي ماشين‌هاي بنز و پورشه درايام محرم در آمده و برخی براي لقمه‌اي از آن سر و دست مي‌شكنند. امامي كه من مي‌شناسم درحسينيه‌هاي ساختمان‌هاي برخي غصبي و گران قيمت مسئولان كه زير زمين را رياكارانه تبديل به حسينيه كرده‌اند و با آن به مردم فخر مي‌فروشند و گاه تصميم‌هاي مهم مملكتي مي‌گيرند؛جايي ندارد. امامي كه من مي‌شناسم با بودجه دولتي ميانه‌اي ندارد حتا اگر با آن بودجه به سوگش نشينند؛ چراكه امام من راضي نيست از پول مردم برايش عزاداري كنند. امامي كه من مي‌شناسم با مداحان و اهل منبري كه با تحريف تاريخ عاشورا و آميختن آن باخرافه‌ها،سو‌گواري او را محل ايجاد در آمدهاي ميلياردي كرده‌اند؛ بطوري كه به‌قول شهيد مطهري اگر تحريف‌هاي رويدادهاي عاشورا را جمع كنند، چندين جلد كتاب خواهد شد؛ فرسنگ‌ها فاصله دارد. امامي كه من مي‌شناسم حكومتي نيست؛ حقوق بگير نيست تا به كسي بدهكار باشد. به‌همين دليل است كه آزاده است و مرگ باعزّت را به ذلّت دربرابر ستمگران ،ترجيح مي‌دهد.
امامي كه من مي‌شناسم در زمان سوگواري، پست و مقام تقسيم نمي‌كند. امامي كه فرياد مي‌كشد”اگر دين نداريد لا اقل در زندگي اين جهانيتان مردمي آزاده باشيد”.  
 امام من راضي نيست به بهانه سوگواري براي شهادتش به آزار وسركوب مردم پردازند چراكه او هماره با ستمگران به مبارزه بر خاسته است. امروز روح امام بزر گوار رنجيده است. سخن اين روح پرفتوح به‌قول مرحوم استاد شهيد مطهري در سخنراني سال ١٣٤٨ اين است” اگر امام حسين(ع) زنده بود مي‌گفت اگر مي‌خواهي براي من عزاداري كني، براي مردم فلسطين عزاداري كن. شمر ١٤٠٠سال پيش مرد شمر امروزت را بشناس .”
اكنون اگر امروز شهيد مطهري زنده بود و نسل كشي مردم غزه را مي‌ديد چه مي‌گفت؟ چرا ماهنوز قتل دو طفلان مسلم را و ستم‌هاي خولي و ابن زياد را مي‌بينيم و مويه مي‌كنيم اما در برابر كشتن هزاران انسان بي‌گناه كه تعداد زيادي از آنها كودك هستند، ساكت مي‌مانيم. براي اصغر امام داستان‌ها مي‌گوييم اما فراموش مي‌كنيم كه چه تعداد كودك شير‌خوار را با بمباران بي‌وقفه مي‌كشند.
 اگر امام در ميان مابود، چه مي‌گفت؟
 بهتر است كمي هم به كربلاي غزه بينديشيم و به ياري ستمديدگان برخيزيم كه اين مرام امام ماست. به چنين امامي است كه باصداي بلند بايد گفت: لبيك ياحسين!