پزشک جمهور برای ایران
رضا صادقیان( روزنامه‌نگار)
۱- صفحه اول

۲- سیاست

۳- اقتصاد

۴- جامعه
۵- ویژه شهرستان
۶- فرهنگ و هنر
۷- ورزش
۸- صفحه آخر

2453
جهت اشتراک در روزنامه همدلی ایمیل خود را ثبت فرمائید


بانوی مهر محتاج دعاست

سیدمحسن عبداله‌پور - هر سال با فرا رسیدن ماه مهر و آغاز سال تحصیلی؛ دانش‌آموزان با شور، شوق و هیجان خاصی آماده برای درس، بحث و تکالیف مدرسه می‌شدند که صدای رسا و با شکوه بانویی مهربان که پراز اعتماد به نفس و خودباوری به گوش می‌رسید:«دانش‌آموزان عزیز بفرمایید، به خونه دوم خوش آمدید، نظم را رعایت کنید، اولیای محترم خوش آمدید و هیچ گونه نگرانی در مورد فرزندان خود نداشته باشید. مطمئن باشید تمام مسئولیت به نحو احسن انجام می‌شود.» این کلمات و جملات از دهان «اکرم کریمی» بیرون می‌آمد و به شنوندگان و مخاطبان امید و اطمینان تزریق می‌کرد؛ بانویی که همه عمر خود را صرف آموزش امید و زندگی به کودکان و نوجوانان می‌کرد. به گفته کارشناسان، مدیران آموزش و پرورش، اولیای محترم و خود دانش‌آموزان، که هر کسی وارد مدرسه خانم کریمی می‌شد، در نگاه اول هیجان، شور، شوق و نظمی می‌دید که هم حاصل مسئولیت‌پذیری دانش‌آموز بود، هم وقت‌شناسی معلمان و هم اطمینان خاطر اولیا. به گفته یکی از مدیران آموزش و پرورش انگار خانم کریمی را خدا خلق کرد برای مدیریت مدرسه. در بیان مدیریت و کاردانی او همین کافی است که همیشه بازرسان و کارشناسان خرسند از برنامه‌های اجرایی، آموزشی و اداری مدرسه‌اش بودند و در همه این سال‌ها به عنوان مدیری کارآمد و پیشرو در اهداف متعالی (آموزشی، تربیتی، فرهنگی، ورزشی، مناسبتی و...) فعال بود و از این منظر«بانوی مهر» عنوانی است که می‌تواند بر نام او اضافه شود.
حنجره او اما متاسفانه چند سالی است که سکوتی اجباری را برگزیده است. حاصل یک بیماری نادر و نه چندان آشنایی که از حنجره‌اش آغاز شده و کم‌کم به اعضای دیگرش نیز سرایت کرده و او را در سکوتی تلخ زمین‌گیر کرده است. او اکنون که پس از چند دهه تدریس و مدیریت مراکز آموزشی وتربیت صدها و هزاران نوجوان وجوانانی که خود اکنون گوشه‌ای از کار و تلاش را برعهده گرفته‌اند، چشم به دعای خیر کسانی دارد که خود یا فرزندان‌شان از خرمن دانش او خوشه‌ای برچیده‌اند. در این میان مسئولان آموزش وپرورش استان کهیگلویه وبویراحمد با بررسی سوابق این «بانوی مهر و دانش: خود بهتر متوجه می‌شوند که چگونه عمل کنند و چطور از یک معلم، پس از چندین دهه آموزش و مدیریت تجلیلی به عمل آورند تا هم وظیفه انسانی خود را به جای آورده باشند و هم دیگران را به ادامه خدمت دلگرم کنند.