لشکرکشی عراق به کشور کویت و اشغال کامل آن

در یازدهم مرداد ماه 1369 شمسی برابر با دوم اوت 1990 میلادی، عراق در یک یورش وسیع و ظرف چند ساعت، کشور کویت را به اشغال خود درآورد و پس از چندی اعلام کرد که کویت استان نوزدهم عراق است. به این ترتیب، نطفه یکی از مهم‏ترین رخدادهای تعیین‌کننده و تاثیرگذار در منطقه خاورمیانه در چند دهه اخیر بسته شد. پس از مدتی، با استمداد کویت از دولت‏ها و مجامع جهانی، گروه متحد غرب به رهبری آمریکا، عملیات وسیعی را در 26 دی 1369 علیه رژیم عراق انجام داده و پس از خارج ساختن کویت از دست عراق، این کشور را آماج حملات خود قرار داده و خسارات فراوانی به ویژه به مردم محروم عراق وارد آوردند. از آن پس تحریم‏های همه جانبه از طرف مجامع جهانی و قدرت‏های بزرگ علیه عراق آغاز شد و برعقب‏ماندگی و فقر این کشور افزود. این تحریم‏ها تا سقوط رژیم صدام در سال 1382 ادامه یافت.
صدام حسین بر این باور بود که جنگ او با ایران باعث شده‌است که کویت از حمله قریب‌الوقوع ایرانیان در امان باشد. او همچنین معتقد بود چون جنگ او با ایران به سود کشورهای حوزه خلیج فارس بوده‌است، دولت‌های عربی باید بخشی از بدهی عراق را ببخشند. صدام حسین با اصرار از کویت خواست که بدهی 30میلیارد دلاری عراق را که برای جنگ با ایران گرفته شده بود ببخشد، ولی کویتی‌ها زیر بار نرفتند. صدام که در پی جمع‌آوری پول برای ساخت مجدد عراق بود، به کشورهای صادرکننده نفت فشار آورد تا کمی از تولید خود بکاهند تا قیمت نفت بالاتر رود. کویت از کاهش تولید نفت سر باز زد. این کشور همچنین پیشگام کشورهای مخالف کاهش تولید نفت در اوپک شد. کویت مقادیر زیادی نفت استخراج می‌کرد تا بهای نفت را پایین نگه دارد، در حالی که عراق برای بازپرداخت بدهی‌های خود نیاز به فروش نفت به قیمت بالا داشت.
از سوی دیگر، ذخایر نفتی کویت نیز خود باعث افزایش تنش در منطقه بود. این ذخایر تقریباً با ذخایر نفت عراق برابر بود، در حالی که جمعیت کویت فقط 2میلیون و جمعیت عراق 25میلیون نفر بود.
کمی بعد پادشاهی کویت با حفر چاه‌هایی که عراق فکر می‌کرد داخل منطقه مرزی مورد مشاجره دو کشور است، باعث خشم صدام شد. چهار روز پس از حمله عراق، نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل برگزار شد و یک روز پس از این نشست نیز آمریکا برای مقابله با عراق نیرو‌هایش به مرز‌های مشترک کویت و عربستان اعزام کرد، با این حال صدام متوقف نشد و در اقدام بعدی نام کویت را «کاظمه» گذاشت و آن را بخشی از خاک عراق معرفی کرد که اکنون به میهن اصلی خود بازگشته است. عراق یک‌بار این اقدام را در جنگ با ایران انجام داده بود و نام خرمشهر را «محمره» گذاشت و آن را بخشی از خاک عراق معرفی کرده بود. با حضور نیرو‌های آمریکایی در منطقه، عراق شرط جدیدی گذاشت و اعلام کرد اسرائیل باید از مناطق اشغال‌شده عقب‌نشینی کند تا او نیز از کویت بیرون برود. این یعنی عراق شرایطی را پیش آورده بود که دو متحد اصلی آمریکا در منطقه (عربستان و اسرائیل) را تحت فشار قرار بگیرند و طبیعتا این پیام مناسبی برای آمریکا نبود. نتیجه تصمیم صدام این بود که آمریکا دست به محاصره دریایی عراق بزند. یک ماه بعد در نوامبر، آمریکا و ۳۷کشور دیگر در قالب نیرو‌های ناتو، حدود ۷۵۰ هزار نیرو به منطقه اعزام کردند و چند روز بعد در عملیاتی به نام «طوفان صحرا» ناتو مناطق مهمی از عراق را بمباران کردند. این به آن معنا بود که نفت کویت و عربستان تا چه اندازه برای آن‌ها اهمیت دارد.