خلبان دوران‌ساز

هر ملتی قهرمانانی دارد و در هر جنگ و دفاعی کسانی با گذشتن از جان شیرین خود به دیگران زندگی‌ می‌دهند و به مردم معرفی‌ می‌شوند. در روزهایی که جنگ به یک‌باره علیه ایران آغاز شد و شرایط کشور آماده نبود، دلیرانی بودند که نگذارند اوضاع برای هموطنان ناامن‌تر از آنچه هست شود. عباس دوران یکی از این دلیران از جان گذشته بود. در شیراز به دنیا آمد. بعد از پایان تحصیلات در مرکز فرماندهی آموزش هوایی شیراز استخدام شد و پس از یک سال به دانشکده خلبانی نیروی هوایی رفت و با پشت سرنهادن دوره مقدماتی پرواز در ایران، برای تکمیل دوره خلبانی خود عازم آمریکا شد. در ۱۳۵۲ خورشیدی به ایران بازگشت و نخست به‌عنوان خلبان هواپیمای اف ۴ و با درجه ستوان دومی در پایگاه شکاری تهران انجام‌وظیفه کرد تا ‌این‌که پس از مدتی به پایگاه سوم شکاری(شهید نوژه همدان) اعزام شد. در نخستین عملیات نیروی هوایی که ۲ساعت پس از حمله سراسری عراق به ایران صورت گرفت، شرکت کرد و در آسمان غرب کشور از هواپیماهای خودی پشتیبانی و مراقبت به عمل آورد. او در جریان جنگ تحمیلی رشادت‌های زیادی از خود نشان داد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها در هفتم آذر ۱۳۵۹ خورشیدی در عملیات مروارید اتفاق افتاد؛ عملیاتی که از طرف نیروی هوایی و نیروی دریایی طراحی‌شده بود، و در همان دقایق اولیه پنج فروند ناوچه عراقی را که از اسکله‌های نفتی العمیه و البکر در شمال خلیج‌فارس محافظت می‌کردند، با موشک هدف قراردادند. وقتی صدام برای میزبانی از اجلاس سران عدم تعهد آماده می‌شد و گفته بود که هیچ خلبان ایرانی جرات نزدیک شدن به آسمان بغداد برای برهم زدن اجلاس را ندارد، عباس دوران با رشادت عملیاتی را برای جلوگیری از تشکیل کنفرانس سران غیرمتعهدها و نشان دادن ‌این‌که بغداد امن نیست در عراق انجام داد. در این عملیات در روز 30 تیر61 هواپیمای ایرانی مورد اصابت چند گلوله ضدهوایی قرار گرفت. خلبان کابین عقب دستگیره خروج اضطراری را کشید و از جنگنده خارج شد، اما عباس دوران با صرف‌نظر کردن از خروج اضطراری، هواپیمای (اف ۴) صدمه‌دیده خود را که در آتش می‌سوخت، باهدف ناامن جلوه دادن شهر بغداد، به هتل محل برگزاری هفتمین دوره اجلاس سران جنبش غیرمتعهدها کوبید و مانع از برگزاری این اجلاس در عراق شد.