ماه در تسخیر انسان

آپولو، پروژه‌ جدی ناسا برای فرود بر ماه بود. آرمسترانگ و ۱۷ فضانورد دیگر برای پرواز احتمالی به ماه انتخاب شدند. آن‌ها همگی نیروهای باتجربه پروژه‌ جمینی بودند و اولین پروژه‌ آرمسترانگ، فرماندهی جایگزین آپولو ۸ بود. سفر آرمسترانگ و فضاپیمای آپولو ۱۱ به ماه، نقطه‌ای مهم در تاریخ بشر محسوب می‌شود. عبارت‌های ماندگاری که او و آلدرین به‌محض رسیدن به ماه و قدم گذاشتن بر آن گفتند (۲۰ جولای ۱۹۶۹ برابر با 29تیرماه)، هنوز در ذهن بسیاری از مردم جهان و خصوصا آمریکایی‌ها، به‌خوبی ذخیره شده است. در این روز نیم میلیارد نفر در دنیا -که در آن زمان معادل یک ششم کل جمعیت دنیا بود- تصاویر تلویزیونی محو سیاه و سفیدی را دیدند که در جریان آن آرمسترانگ از پله ماه‌نشین «ایگل» پایین آمد، پای چپش را روی سطح ماه گذاشت و در این لحظه تاریخی گفت: «این قدمی کوچک برای یک انسان و پرشی بزرگ برای بشریت است.» دورانی که با سفر به ماه شروع شد، با پیشرفت‌های بی‌شمار در اکتشاف فضا ادامه یافت و امروز با ربات‌های بدون سرنشین و هوشمند کاوشگر پیگیری می‌شود. آرمسترانگ به‌همراه آلدرین، فضاپیما را از میان چاله‌های متعدد ماه هدایت کرد. او که پیام‌های خطای متعدد را روی نمایشگر کامپیوتر می‌دید، باید با دقت تمام سطحی صاف را برای فرود پیدا می‌کرد. آرمسترانگ می‌گوید در آن لحظه‌ها هیچ‌یک از المان‌های کنترلی عملکرد صحیحی نداشتند و او تنها صدای پیام‌های متعدد هشدار را می‌شنیده است. به‌هرحال فضانورد فرمانده چاره‌ای به‌جز ادامه‌ حرکت به‌سمت سطح ماه نداشت و تا زمانی‌که ظاهر همه‌چیز خوب بود، باید فرود را ادامه می‌داد. منابع تاریخی، عبارت «۳۰ ثانیه» را به‌عنوان آخرین پیامی ذکر می‌کنند که از آپولو ۱۱ به مرکز کنترل رسید. آن‌ها تصور کردند که زمان مذکور، زمان باقی‌مانده تا فرود است، درحالی‌که آلدرین زمان باقی‌مانده تا پایان یافتن سوخت را هشدار داده بود.
لحظه‌های پر تب‌وتاب پایانی فرود آپولو ۱۱ بر سطح ماه، در منابع متعدد تاریخی با روایت‌های گوناگون ثبت شده‌اند. مرکز فرماندهی برای چند لحظه ارتباط خود را با آپولو ۱۱ از دست داد. سپس، پیام تاریخی آرمسترانگ به‌گوش رسید: «مرکز فرود آمد». درمقابل، مرکز فرماندهی تنها نفسی به‌راحتی کشید و هیچ‌کس اهمیت نمی‌داد که آرمسترانگ و آلدرین در نقطه‌ اصلی ازپیش تعیین‌شده فرود نیامده‌اند.
از زمان فرود آمدن آرمسترانگ بر ماه تا خروج او از کاوشگر و قدم گذاشتن بر سطح کره، ۵/۵ساعت طول کشید. تصویر او بر کره‌ ماه بسیار بی‌کیفیت و سیاه و سفید بود، جملاتش آشکار بودند و در تاریخ حک شدند: «این قدمی کوچک برای یک انسان و پرشی بزرگ برای بشریت است». آرمسترانگ و آلدرین، ۱۵۱دقیقه روی سطح کره‌ ماه پیاده‌روی کردند و سنگ‌ها و نمونه‌هایی را برای آزمایش جمع‌آوری کردند. آلدرین و آرمسترانگ پس از یک روز با کاوشگر ایگل به‌سمت فضاپیمای اصلی رفتند که کالینز در آن حضور داشت. آن‌ها به‌‌سمت زمین پرواز کردند و در صبح ۲۴ ژوئیه روی اقیانوس آرام فرود آمدند. هر سه نفر برای بررسی هرگونه خطر زیستی تا دهم اوت در قرنطینه بودند و البته هیچ‌یک، مشکل بیماری نداشتند. فتح ماه چالش بزرگی برای آمریکا بود، در مه سال ۱۹۶۱، رئیس جمهور وقت آمریکا- جان اف کندی- در یک سخنرانی مشهور در ماه اول تصدی ریاست جمهوری در نشست مشترک کنگره آمریکا بر اهمیت فتح ماه تأکید کرده بود و گفته بود که علیرغم دشواری و هزینه زیاد این مأموریت، رسیدن به این هدف تا پایان دهه ۱۹۶۰ لازم است و هیچ مأموریت فضایی در آن زمان برای بشریت و یا حتی در تاریخ اکتشافات فضایی مهم‌تر از فتح ماه نخواهد بود