اقبال کردن / استقبال کردن

اقبال کردن بر (یا به) یعنی «روی آوردن به؛ توجه کردن به»: «چون دنیا بر تو اقبال کرد/ خرج کن که بنکاهد» (کیمیای سعادت)؛ «بر این کار، اقبال تمام کردم و هر کجا بیماری نشان یافتم که در وی امید صحت بود، معالجت او بر دست گرفتم» (کلیله و دمنه). برخی محققان معتقدند که در این مورد، اگر «استقبال کردن» به کار رود، غلط است و مثلا به جای عبارت: «مردم از این نمایش استقبال کردند» باید گفت: «مردم به این نمایش اقبال کردند». اما «استقبال کردن» غلط نیست و در متون معتبر قدیم نیز به کار رفته است، جز اینکه در قدیم، مفعول صریح داشته و امروز با حرف اضافه «از» استفاده می‌شود: «او شیخ را استقبال کرد و در بر گرفت» (اسرارالتوحید)؛ «در اثنای راه، به در صومعه زاهدی رسیدم، زاهد مرا استقبال کرد و مرحبا گفت» (گزیده جوامع‌الحکایات)؛ «غلامان گفتند احمد بن خالد است. من از خیمه بیرون آمدم و او را استقبال کردم و بر وی سلام گفتم» (فرج بعد از شدت).

منبع: غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی