به‌یاد «تختی» در سالروز آسمانی شدنش

 با گذشت ۵۶ سال از آسمانی شدن جهان پهلوان غلامرضا تختی  آزاده  مرد کشتی آزاد ایران هنوز نام و نشان پهلوانی او در دل و ذهن مردم ایران همچون روزهایی که در اوج قدرت و شهرت بود و یا  اولین روز ی که خبر فوتش منتشر شد زنده است در حالیکه ورزشکارانی در عرصه ورزشی و قهرمانی بودند و هستند که حتی در زمان شهرت و مدال آوری نتوانستند و نمی‌توانند  در دل‌‌های توده‌‌های مردم نفوذ کنند.
 محبوبیت تختی نشان از این واقعیت دارد که تنها ورزشکار بودن ملاک نفوذ در فکر و ذهن و قلب مردم نیست بلکه باید روحیه جوانمردی و پهلوانی داشت تا همیشه زنده ماند و این دقیقا آن چیزی است که در مورد زنده یاد تختی صدق می‌کند. اگر تختی در غم مردم شادی می‌کرد و در شادی مردم ، غم را به جامعه تزریق می‌کرد هر گز محبوب دل ها نبود و مورد اعتماد جامعه قرار نمی‌گرفت و در زمان حوادث ناگوار طبیعت همچون زلزله، مردم به وی اعتماد نمی‌کردند و کمک ‌هایشان را به او نمی‌سپردند . اگر تختی از روی اجبار در مقطعی از دوران ورزشکاری به نزد دولتمردان وقت  رفت به دفعات به دیدار  شخصیت‌‌های همچون آیت الله سید محمود طالقانی و مرحوم مهندس مهدی بازرگان و سایر چهره‌ای ملی با اختیار و طیب خاطر  رفت و حاضر نبود  در نهادهای وابسته به حاکمیت در  رژیم گذشته  حضور پیدا کند و محبوبیت خود را به ثمن‌ بخس بفروشد ؛ همین‌ها سب شد که از او پهلوان ساخت پهلوانی که  هرگز  نخواهد مرد.
 تختی برای همیشه تاریخ ،  زنده است و هر سال در سالروز آسمانی شدنش همه از او یاد می‌کنند و مثل روزی که از میان ما رفت اشک می‌ریزند و کنار تربتش جمع می‌شوند تا بعد از چند دهه نشان دهند بخشی از محبوبیت تختی به خاطر مدال هایش بود بخش عمده به خاطر روحیات پهلوانی به ارث رسیده از پوریای ولی بود روحش شاد و خاطره اش جاوید.