دلسوزانه با رئیس دولت

در ماه‌‌های ابتدایی تشکیل دولت سیزدهم ،یکی از مسائلی که در مورد آن انتقادات بسیاری مطرح می‌شد نوع ادبیات و اشتباهات کلامی رئیس دولت در نطق هایش بود. بهرحال آن ایام پیشنهاداتی مطرح و برای مثال گفته شد ایشان از روی نوشته، نطق‌‌های خود را بخواند تا مشکلی پیش نیاید.
 اکنون که بیش از دو سال از عمر دولت گذشته به نظر می‌رسد این مسئله کماکان به قوت خود باقیست؛یعنی همچنان رئیس دولت در نطق‌‌های خود بعضا دچار اشتباهات فاحشی می‌شود که می‌تواند تمام داشته‌‌های دولت را از بین ببرد. البته باید اذعان کرد که در کنار این اشتباهات که گه‌گاهی رخ می‌دهد و دردسرساز است شاهد هستیم اعلام برخی دستاوردهای اقتصادی بعد از دوسال  باعث شده حاشیه‌‌های سخنرانی‌ها بیشتر نیز شود.
ابراهیم رئیسی اخیرا در یک جمع دانشجویی گفته است : « امروز ملت ایران با اقتدار اهداف خود را دنبال می‌کند و کار در عرصه‌‌های مختلف پیش می‌رود. برخی به دنبال این بودند که بگویند اقتصاد کشور دچار فروپاشی خواهد شد اما امروز شاهدیم که ریل پیشرفت اقتصادی در عرصه‌های مختلف در کشور در حال حرکت است.»  طرح چنین سخنانی در شرایطی که وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم نسبت به دو سال قبل تفاوتی نکرده مناسب به نظر نمی‌رسد .  در حقیقت لازم است رئیس دولت به صورت کلی در سخنرانی‌‌های خود تغییر رویکردی اساسی داشته باشد؛ یعنی ایشان از یکسو بایستی همچنان بر ادبیات و مختصات نطق‌‌های خود نظارت بیشتری داشته و از سوی دیگر  باید تجدیدنظری کند در مورد آن دسته از مشاورانی که این روزها به او از رشد اقتصادی اطلاعاتی می‌دهند.  چه بسا سخنان اقتصادی ابراهیم رئیسی در مورد دستاوردهای دولت صحیح باشد ولی وقتی در سفره مردم اثری نیست، این‌گونه از دستاوردهای اقتصادی سخن گفتن وجاهتی ندارد. ایشان باید اشاره کند تلاش‌‌‌هایی شده و حداقل بر روی کاغذ به دستاوردهایی رسیدیم ولی تا لمس آن توسط جامعه به زمان نیاز است. هرچند که آمارهای مرکز آمار گواه می‌دهد آنطور که باید و شاید دولت حتی بر روی کاغذ هم در طول این دو سال دستاورد اقتصادی قابل ذکری نداشته است. لابد از همین رو است که کم کم نجواهایی از درون دولت در مورد تاثیر تحریم‌ها شنیده می‌شود که در راستا با همان مطالبی ست که مقامات دولت سابق از پشت تریبون‌ها اعلام می‌کردند.