چشم انداز

گفت‌و‌شنید رئیسی و نخست وزیر سوریه
«سید ابراهیم رئیسی» شنبه شب در دیدار «حسین عرنوس» نخست وزیر سوریه، روابط جمهوری اسلامی ایران و سوریه را ریشه‌دار و راهبردی توصیف و از اجرایی شدن میزان قابل توجهی از توافقات صورت گرفته با «بشار اسد» رئیس جمهور این کشور در سفر اردیبهشت سال جاری به دمشق ابراز رضایت کرد.به گزارش جماران؛ رئیس جمهور با بیان اینکه عملیات «طوفان الاقصی» مرزهای منظومه مقاومت را از منطقه به کل جهان گسترش داده است.«حسین عرنوس» نخست وزیر سوریه نیز در این دیدار، سفر رئیس جمهوری اسلامی ایران به دمشق را نقطه عطفی در روابط تاریخی و راهبردی دو کشور توصیف و حصول نتایج توافقات این سفر به ویژه در بخش‌های مالی، بانکی، انرژی، گردشگردی و تجارت را نشانه اهتمام و جدیت مقامات عالی‌رتبه تهران و دمشق در توسعه بیش از پیش تعاملات و همکاری‌ها عنوان کرد.

اعتراض حقوق بشری ایران به غرب
سخنگوی وزارت امور خارجه در واکنش به اقدامی که بیپایه و اساس و مداخله‌جویانه دولت‌های آمریکا، انگلیس و کانادا در اعمال تحریم علیه برخی اتباع ایرانی را بی‌پایه خواند، این اقدام را قویا محکوم کرد.
«ناصر کنعانی» حق جمهوری اسلامی ایران برای اقدام متقابل و متناسب را محفوظ دانست و افزود: ‌‌کشورهایی که خود کارنامه سیاهی از سوابق استعماری و نقض نظام‌مند حقوق بشر از جمله نقض فاحش حقوق اقلیت‌ها، مهاجران و بومیان در داخل قلمرو خود و نیز در اقصی نقاط جهان را دارند، با اینگونه اقدام‌های مغرضانه و نمایشی به‌دنبال انحراف افکار عمومی جهان از اقدامات ضد بشری و همراهی تمام عیار خود با جنایات ضد بشری رژیم کودک‌ُکش صهیونیستی هستند.کنعانی با تأکید بر اینکه این کشورها با رفتار دوگانه خود ظلم بزرگی به مفاهیم و ارزش‌های والای حقوق بشری می‌کنند افزود، این مدعیان دروغین حقوق بشر که این روزها صدای طبل رسوایی آنان به دلیل مشارکت مستقیم در جنایات جنگی رژیم صهیونیستی و کشتار بیرحمانه هزاران نفر خاصه زنان و کودکان غزه به گوش جهانیان رسیده است، هرگز در جایگاهی نیستند که بخواهند در مورد وضعیت حقوق بشر سایر کشورها اظهار نظر و قضاوت کنند.

پاسخ کمال خرازی به یکی دیگر از ادعاهای کیهان
«کمال خرازی» وزیر امورخارجه دولت خاتمی با ارسال نامه‌ای به کیهان، مندرجات این روزنامه در باره اینکه دولت اصلاحات به‌دنبال جنگ با طالبان بوده است را رد کرد.به گزارش جماران، خرازی در این نامه که کیهان آن را منتشر کرده آورده است:
عین یادداشت روزانه خود درباره آن واقعه و جلسه آن روز دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را در اینجا می‌آورم تا شائبه مزبور برطرف گردد.دیروز و امروز(1377/5/26- ) معاونین جلسه داشتند تا طرح سیاسی برخورد با قضیه کشتار دیپلمات‌های ما توسط طالبان را تهیه کنند. به نظر وزارت خارجه نمی‌توان قضیه را با دخالت نظامی حل کرد.امروز جلسه دبیرخانه شورای عالی داشتیم. دو تن از برادران سپاه، دری نجف‌آبادی و پورمحمدی از اطلاعات، من و بروجردی از وزارت خارجه و لاریجانی از صداوسیما در این جلسه حضور داشتند.لاریجانی و برادران سپاه مدافع دخالت نظامی و آزادسازی هرات بودند و اعتقاد داشتند که با چند گردان می‌توان از نیروهای خودی محافظت کرد. من پرسیدم که برای چه در افغانستان دخالت نظامی کنیم. هدف ما باید نگه‌داری مرزهایمان باشد و از موضع قدرت به کار سیاسی بپردازیم.در حالی که بحث شدیدی در گرفته بود، صداها بلند و فضای جلسه هیجانی بود، آقای حجازی سر رسید و پیام رهبری را بدین صورت بازگو کرد که: «من به هیچ وجه به این تصمیم نرسیده‌ام که کشور را وارد جنگ کنم. آنچه من مطرح کردم تعلیق به محال است که آیا جبهه متحد می‌تواند تضمین کند که هرات را نگه دارد، این به این معنا نیست که ما بچه‌های خودمان را بفرستیم و جنگ تمام‌عیار در کشور پدید آید. فضای ذهنی من اصلا عملیات ورود به خاک کشور دیگر نیست.»صحنه جالبی بود. برادرانی که خواستار تصرف هرات بودند، با شنیدن پیام رهبری همگی سکوت اختیار کردند و لذا در پایان جلسه برای رفع کدورت، همدیگر را بوسیدیم و بدین ترتیب، دخالت نظامی منتفی شد.

هشدار اصولگرایانه به قالیباف
به گزارش رویداد 24 «صبح نو» رسانه نزدیک به قالیباف، ائتلاف شریان را با «رایحه خوش خدمت» در زمان احمدی‌نژاد مقایسه کرده و نوشته است: رقابت یکی از پایه‌های اصلی هر انتخاباتی است و بدون آن رقابت انتخاباتی خالی از معنا می‌شود؛ اما یک حقیقت همیشگی هم وجود دارد و آن اینکه جریان‌های سیاسی باید تلاش کنند نهایت وحدت درونی را در گفتمان و تشکیلات خویش داشته باشند و این شاید تنها راز پیروزی هر جریانی در انتخابات‌هاست. مخصوصا اینکه جریان‌های سیاسی باید در آستانه انتخابات، وحدت و یکپارچگی را در دستور کار خود قرار دهند؛ نه رقابت‌های درون‌گفتمانی. حال اگر یک جریان سیاسی به جای وحدت، رقابت درون‌گفتمانی را سرلوحه برنامه‌ها و راهبرد‌های انتخاباتی خود قرار دهد، بی‌شک مسیر برعکس یک جریان عادی و طبیعی سیاسی را طی می‌کند و به زیان گفتمان‌های همسو و نزدیکش اقدام می‌کند.