2453
جهت اشتراک در روزنامه همدلی ایمیل خود را ثبت فرمائید
با فراهم شدن فرصتی برای حضور در صنعت پوشاک صورت می‌گیرد؛
قربانیان اسیدپاشی برون از پیله انزوا
همدلی| گروه اجتماعی- این روزها خبرهای تلخ و منفی از در و دیوار کشور می‌بارد، به نحوی که هر خبر تلخ با خبر تلخ دیگری به عقب رانده می‌شود، سریال خبرهای منفی به گونه‌ای است که مردم از بهت یک خبر تلخ بیرون نیامده در شوک یک خبر تلخ‌تری فرو می‌روند، قتل دختر ۱۳ساله تالشی به دست پدرش، آتش‌سوزی سریالی مراتع و جنگل‌های کشور، مرگ بانوی دوچرخه‌سوار در بزرگراه‌های تهران، اوج‌گیری بیماری کرونا و صدها خبر ریز و درشت دیگر که همگی بار منفی دارند و روح را مچاله می‌کنند، مثال روشنی از این ماجراست. در میان تمام تیرگی این روزها، اقدام یک طراح لباس در انتخاب زنان قربانی اسیدپاشی به عنوان مدل لباس عملی تحسین برانگیز و درخور توجه بود. هفته گذشته آمن خادمی، طراح لباس و مدیر مجموعه فرهنگی، هنری ماهورا از مدل شدن زنان قربانی اسیدپاشی برای اولین بار در ایران برای مجموعه ماهورا خبر داد و گفت: ما با همکاری انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی موفق شدیم نظر مثبت این زنان را جلب کرده و از آنها به عنوان مدل برای تبلیغ و نشان دادن لباس‌های این برند استفاده کنیم.
قربانیان اسیدپاشی، افرادی هستند که به‌خاطر خودخواهی و تنگ نظری افراد دیگری، یکی از شدیدترین و غیرانسانی‌ترین خشونت‌ها را تجربه کرده‌اند. خشونتی دردناک و جبران‌ناپذیر که نه تنها صورت و زیبایی‌شان را به تاراج برده، بلکه به روحشان هم چنگ انداخته است. بسیاری از قربانیان اسیدپاشی به دلیل همین زخم‌های عمیق که بر جسم و روحشان خط کشیده، خود را از نظرها پنهان کرده و با فاصله گرفتن از مردم و اجتماع منزوی شده‌اند. اما برخی از آنان مانند مرضیه ابراهیمی، از قربانیان اسیدپاشی اصفهان و معصومه عطایی که قربانی کینه پدر همسر سابق‌اش شد، روش دیگری را در پیش گرفته‌اند. مرضیه ابراهیمی و معصومه عطایی و تعداد اندک دیگری از قربانیان اسیدپاشی، در مقابل ابن خشونت، انزوا را انتخاب نکردند و با قیام در برابر ناملایمت‌ها و حضور در مجامع مختلف رنج همدردهای خود را فریاد زدند و ضمن این که خود را به عنوان یک فعال اجتماعی و فعال قربانیان اسیدپاشی مطرح کردند، بلکه بر نگاه جامعه بر قربانیان اسیدپاشی نیز تاثیر گذاشتند.
اما همه قربانیان اسیدپاشی مانند مرضیه ابراهیمی یا امثال او نیستند که مغلوب شرایط خود نشوند و با روحیه‌ای قوی در جامعه ظاهر و زندگی‌شان را از نو بسازند، بلکه بسیاری از آنان همزمان با حادثه اسیدپاشی زندگی خود را تمام شده فرض کرده و کنج خانه و پنهان شدن از چشم دیگران را برگزیده و به تنهایی و انزوا پناه برده‌اند. آمن خادمی برای شکستن همین انزوا بود که زنان قربانی اسیدپاشی را به عنوان مدل برای معرفی برند لباس‌هایش انتخاب کرد تا هم در این زمینه طرحی نو براندازد و هم با عمل‌اش این پیام را به جامعه مخابره کند که زیبایی انسان فراتر از زیبایی صورت است و این زیبایی در شکل و مدل اجزای صورت محدود نمی‌شود.
او در این باره می‌گوید: بر آن هستیم که ثابت کنیم زیبایی زنان تنها در قالب صورت‌هایی با ترکیب منظم و لبریز از آرایش‌های امروزی خلاصه نشده است؛ به همین دلیل و با ایمان به زیبایی همه جانبه قربانیان اسیدپاشی طی صحبت با انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی که مدیریت و گردانندگان اصلی آن بر عهده خود این عزیزان است، موفق شدیم نظر مثبت این زنان را جلب کرده و از آنها به عنوان مدل برای تبلیغ لباس‌های دوخته شده توسط این گروه و نشان دادن زیبایی‌های آنها بهره‌برداری و ثابت کنیم زنان در هر شرایطی می‌توانند جهان و اطراف خود را زیبا کنند. بنابراین ما در گروه ماهورا با اعتقاد راسخ نسبت به اینکه انسان در ذات خود زیباست و با تاکید بر اینکه به صورت خاص موهبت زیبایی در زنان و در تمام اجزای روحی و جسمی آنها به ودیعه نهاده شده است بر آن هستیم تا نشان دهیم که زنان حتی با داشتن صورت‌هایی که تحت تاثیر اسیدپاشی ترکیب قبلی خود را از دست داده، نیز زیبا بوده و می‌توانند به لباس‌هایی که ما برای طراحی و دوخت آنها ساعت‌ها وقت گذاشته‌ایم طراوت و زیبایی را هدیه کنند. انتخاب زنان قربانی اسیدپاشی برای نمایش این لباس‌ها از سوی این مجموعه نیز اتفاقی نبوده و فلسفه خاص خود را دارد. امن خادمی درباره پوشاندن لباس‌های این برند بر تن قربانیان اسیدپاشی برای نخستین بار در ایران گفت: در جامعه ما و در تمامی جهان افرادی هستند که به دلیل حوادث مختلف زیبایی ظاهری خود را از دست می‌دهند، قربانیان اسیدپاشی از جمله این گروه‌ها هستند که با تحمل دردهای زیاد جسمی بعد از حادثه و نقص عضو، از نظر روحی نیز با مخاطرات و مصائبی زیادی مواجه می‌شوند؛ چراکه زیبایی برای همه افراد انسانی موضوعی مهم است اما زنان قربانی اسیدپاشی به دلیل تفاوت‌های روانی بیش از مردان به این موضوع اهمیت می‌دهند.
شاید به همین دلیل هم بتوان گفت زنان قربانی اسیدپاشی کمی بیش از مردان قربانی این اتفاق در رنج هستند. بیراه نیست اگر بگوییم گوشه‌نشینی و منزوی شدن زنان قربانی اسیدپاشی را بیش از مردان تهدید می‌کند. مدل شدن برخی از زنان قربانی اسیدپاشی از سوی مجموعه فرهنگی- هنری ماهورا با استقبال کاربران شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شده است. بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی با بارگذاری عکس‌هایی که از این مجموعه منتشر شده و هشتگ‌هایی در این زمینه، نسبت به این اقدام واکنش نشان داده و این عمل را تحسین کردند.
اگر چه استفاده از زنان قربانی اسیدپاشی به عنوان مدلینگ برای اولین بار در کشور اتفاق می‌افتد، اما در بسیاری از کشورهای دیگر سال‌هاست از قربانیان اسیدپاشی در صنعت مد استفاده می‌شود. تصاویر بسیاری از فشن‌شوهای مختلف در اینترنت وجود دارد که قربانیان اسیدپاشی نقش اول آن را داشتند و به عنوان مدل بر سالن مد قدم گذاشتند. بسیاری از صاحبان مشاغل دیگر نیز با تبعیت از صنعت مد و مدلینگ از قربانیان اسیدپاشی برای مشاغل خود بهره برده‌اند. به عنوان مثال در شهر آگرای هند، کافه‌ای وجود دارد که کارکنان آن را قربانیان جنایت اسیدپاشی تشکیل می‌دهند. گردانندگان می‌گویند، هدف از افتتاح این کافه بازگشت قربانیان این جنایت هولناک به متن جامعه و کسب استقلال مالی است.
بر همگان روشن است که استفاده از قربانیان اسیدپاشی در مشاغل و کارهای مختلف حتی اگر به صورت نمادین باشد می‌تواند نگاه جامعه را به قربانیان اسیدپاشی تغییر دهد.
قربانیان اسیدپاشی، افرادی هستند که به‌خاطر خودخواهی و تنگ نظری افراد دیگری، یکی از شدیدترین و غیرانسانی‌ترین خشونت‌ها را تجربه کرده‌اند. خشونتی دردناک و جبران‌ناپذیر که نه تنها صورت و زیبایی‌شان را به تاراج برده، بلکه به روحشان هم چنگ انداخته است. بسیاری از قربانیان اسیدپاشی به دلیل همین زخم‌های عمیق که بر جسم و روحشان خط کشیده، خود را از نظرها پنهان کرده و با فاصله گرفتن از مردم و اجتماع منزوی شده‌اند. اما برخی از آنان مانند مرضیه ابراهیمی، از قربانیان اسیدپاشی اصفهان و معصومه عطایی که قربانی کینه پدر همسر سابق‌اش شد، روش دیگری را در پیش گرفته‌اند. مرضیه ابراهیمی و معصومه عطایی و تعداد اندک دیگری از قربانیان اسیدپاشی، در مقابل ابن خشونت، انزوا را انتخاب نکردند و با قیام در برابر ناملایمت‌ها و حضور در مجامع مختلف رنج همدردهای خود را فریاد زدند و ضمن این که خود را به عنوان یک فعال اجتماعی و فعال قربانیان اسیدپاشی مطرح کردند، بلکه بر نگاه جامعه بر قربانیان اسیدپاشی نیز تاثیر گذاشتند.
اما همه قربانیان اسیدپاشی مانند مرضیه ابراهیمی یا امثال او نیستند که مغلوب شرایط خود نشوند و با روحیه‌ای قوی در جامعه ظاهر و زندگی‌شان را از نو بسازند، بلکه بسیاری از آنان همزمان با حادثه اسیدپاشی زندگی خود را تمام شده فرض کرده و کنج خانه و پنهان شدن از چشم دیگران را برگزیده و به تنهایی و انزوا پناه برده‌اند. آمن خادمی برای شکستن همین انزوا بود که زنان قربانی اسیدپاشی را به عنوان مدل برای معرفی برند لباس‌هایش انتخاب کرد تا هم در این زمینه طرحی نو براندازد و هم با عمل‌اش این پیام را به جامعه مخابره کند که زیبایی انسان فراتر از زیبایی صورت است و این زیبایی در شکل و مدل اجزای صورت محدود نمی‌شود.
او در این باره می‌گوید: بر آن هستیم که ثابت کنیم زیبایی زنان تنها در قالب صورت‌هایی با ترکیب منظم و لبریز از آرایش‌های امروزی خلاصه نشده است؛ به همین دلیل و با ایمان به زیبایی همه جانبه قربانیان اسیدپاشی طی صحبت با انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی که مدیریت و گردانندگان اصلی آن بر عهده خود این عزیزان است، موفق شدیم نظر مثبت این زنان را جلب کرده و از آنها به عنوان مدل برای تبلیغ لباس‌های دوخته شده توسط این گروه و نشان دادن زیبایی‌های آنها بهره‌برداری و ثابت کنیم زنان در هر شرایطی می‌توانند جهان و اطراف خود را زیبا کنند. بنابراین ما در گروه ماهورا با اعتقاد راسخ نسبت به اینکه انسان در ذات خود زیباست و با تاکید بر اینکه به صورت خاص موهبت زیبایی در زنان و در تمام اجزای روحی و جسمی آنها به ودیعه نهاده شده است بر آن هستیم تا نشان دهیم که زنان حتی با داشتن صورت‌هایی که تحت تاثیر اسیدپاشی ترکیب قبلی خود را از دست داده، نیز زیبا بوده و می‌توانند به لباس‌هایی که ما برای طراحی و دوخت آنها ساعت‌ها وقت گذاشته‌ایم طراوت و زیبایی را هدیه کنند. انتخاب زنان قربانی اسیدپاشی برای نمایش این لباس‌ها از سوی این مجموعه نیز اتفاقی نبوده و فلسفه خاص خود را دارد. امن خادمی درباره پوشاندن لباس‌های این برند بر تن قربانیان اسیدپاشی برای نخستین بار در ایران گفت: در جامعه ما و در تمامی جهان افرادی هستند که به دلیل حوادث مختلف زیبایی ظاهری خود را از دست می‌دهند، قربانیان اسیدپاشی از جمله این گروه‌ها هستند که با تحمل دردهای زیاد جسمی بعد از حادثه و نقص عضو، از نظر روحی نیز با مخاطرات و مصائبی زیادی مواجه می‌شوند؛ چراکه زیبایی برای همه افراد انسانی موضوعی مهم است اما زنان قربانی اسیدپاشی به دلیل تفاوت‌های روانی بیش از مردان به این موضوع اهمیت می‌دهند.
شاید به همین دلیل هم بتوان گفت زنان قربانی اسیدپاشی کمی بیش از مردان قربانی این اتفاق در رنج هستند. بیراه نیست اگر بگوییم گوشه‌نشینی و منزوی شدن زنان قربانی اسیدپاشی را بیش از مردان تهدید می‌کند. مدل شدن برخی از زنان قربانی اسیدپاشی از سوی مجموعه فرهنگی- هنری ماهورا با استقبال کاربران شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شده است. بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی با بارگذاری عکس‌هایی که از این مجموعه منتشر شده و هشتگ‌هایی در این زمینه، نسبت به این اقدام واکنش نشان داده و این عمل را تحسین کردند.
اگر چه استفاده از زنان قربانی اسیدپاشی به عنوان مدلینگ برای اولین بار در کشور اتفاق می‌افتد، اما در بسیاری از کشورهای دیگر سال‌هاست از قربانیان اسیدپاشی در صنعت مد استفاده می‌شود. تصاویر بسیاری از فشن‌شوهای مختلف در اینترنت وجود دارد که قربانیان اسیدپاشی نقش اول آن را داشتند و به عنوان مدل بر سالن مد قدم گذاشتند. بسیاری از صاحبان مشاغل دیگر نیز با تبعیت از صنعت مد و مدلینگ از قربانیان اسیدپاشی برای مشاغل خود بهره برده‌اند. به عنوان مثال در شهر آگرای هند، کافه‌ای وجود دارد که کارکنان آن را قربانیان جنایت اسیدپاشی تشکیل می‌دهند. گردانندگان می‌گویند، هدف از افتتاح این کافه بازگشت قربانیان این جنایت هولناک به متن جامعه و کسب استقلال مالی است.
بر همگان روشن است که استفاده از قربانیان اسیدپاشی در مشاغل و کارهای مختلف حتی اگر به صورت نمادین باشد می‌تواند نگاه جامعه را به قربانیان اسیدپاشی تغییر دهد.