ورزش نکنید مگر باد در سوت بدمد!

 عیبی نداره، تنت سلامت! چهار کلمه که در محاوره روزمره خود بارها از آن استفاده کرده و می‌کنیم؛ عبارتی که به خوبی گویای اهمیت سلامت است. اما در موضوع سلامت شعار همیشگی تقدم پیشگیری بر درمان است. شعاری که به گوش همه مردم آشناست؛ هرچند فقط آشناست و درصد بسیار کمی به آن توجه عملی دارند. توجه به این شعار به معنای حفظ سلامت جسم و روان است... همه این عبارات کلیشه‌ای اما مهم را می‌دانیم. در اینجا می‌خواهم از منظر ورزش به موضوع بپردازم؛ ناگفته پیداست ورزش و به عبارتی تحرک بدنی اگر مهمترین پیش نیاز حفظ و ارتقای سلامتی شهروندان نباشد یکی از مهمترین هاست و هرچقدر در زمینه ترویج آن تلاش شود در واقع سرمایه گذاری بلندمدت روی سلامت شهروندان است و طبعا کاهش هزینه‌‌‌های درمان بر اقتصاد کشور و خانواده‌‌ها را در پی دارد.
در این راستا در هفته‌‌‌های گذشته وزارت بهداشت مثل تمام سنوات گذشته از بی تحرکی بیش از نیمی از جمعیت بالای 30 سال کشور خبر داد و این امر را ریشه بسیاری از بیماری‌‌ها غیرواگیر اعلام کرد. آماری تکان دهنده که قطعا با توجه به حرکت هرم سنی جمعیت به سمت سالمندی در سال‌‌‌های آینده بیش از آن چیزی که هم اکنون نمود دارد فاجعه بار خواهد بود. چرا که به طور مثال بیش از 7میلیون نفر در کشور به بیماری دیابت مبتلا هستند که یک بیماری غیر واگیر است و ریشه در فقر حرکتی دارد.
این امر می‌طلبد که با توجه جدی به توسعه ورزش همگانی برای فراهم کردن زمینه‌‌‌های فرهنگی و صد البته توسعه زیرساخت‌‌‌های آن کمر همت بست.
ورزش اما بایدهایی هم دارد؛ همان طور که در دوران پاندمی کرونا شاهد بودیم نه فقط در ایران که در همه جای دنیا به دلیل مخاطرات تجمع، ورزش و فعالیت بدنی گروهی ممنوع اعلام شد و پویش‌‌‌‌هایی همچون «در خانه بمانیم و ورزش کنیم» در کشورمان راه افتاد.
 حکایت این روزهای هوای تهران و دیگر شهرهای کشور هم از نقطه نظر ورزشی کمتر از پاندمی کرونا نیست؛ آن زمان ورزش حداقل به صورت انفرادی و در فضای باز خطری را متوجه شهروندان نمی کرد اما در زمان آلودگی هوا و توده‌‌‌های سیاه سمی که شهرها را احاطه کرده اند همان ورزش انفرادی نیز خطرناک است و متخصصان بارها و بارها نسبت به افزایش تحرک بدنی و در نتیجه بالا رفتن ضربان قلب و تنفس عمیق به شهروندان شهرهای آلوده هشدار می‌دهند زیرا باعث نفوذ عمیق سرب به بدن افراد می‌شود.
روز سه شنبه 14 آذر ابراهیم رئیسی بودجه سال 1403 را در حالی تقدیم مجلس شورای اسلامی کرد و با افتخار از دستاوردهای دولتش گفت که چند روز قبل و بعد آن روز مدارس تهران به دلیل آلودگی هوا غیر حضوری شده بودند و امکان فعالیت ورزشی نبود.
مردم و مسئولان نیز به انتظار پیش بینی سازمان هواشناسی بودند که چه زمانی باد یا باران به یاری دم و بازدمشان می‌رسد. دولت سیزدهم مانند تمامی اسلاف خویش اقدام درخوری برای محیط زیست انجام نداده است؛ مضاف بر اینکه برخی اقدامات ضروری شهرداری‌‌‌های پیشین مثل طرح بیدود و دوچرخه سواری در پایتخت در یکی دو سال گذشته جمع آوری شد و در میادین میوه و تره بار نیز دیگر خبری از کیسه‌‌‌های خرید تجدیدپذیر نیست .
به هر صورت دوستداران ورزش هم مانند مسئولان باید منتظر باد بمانند بلکه باد در سوت ورزش بدمد و فعالیت ورزشی را آزاد اعلام کند!