بی‌در و پیکری در اداره امور

بی‌در و پیکری در اداره امور

دکتر سیف‌الرضا شهابی (تحلیل‌گر سیاسی )

  انگار زنجیره خلاف در مملکت در قالب اختلاس‌‌های کلان و نجومی قرار نیست به نقطه پایان برسد و روزی بشود که مردم این کشور با طیب خاطر و اطمینان به سلامت اقتصادی و مالی مسئولان  و دست اندرکاران کشور ، صبح را به شب برسانند و با خاطر جمعی سر بر بالش بگذراند تا فردا روز با انرژی بیشتر در تکاپوی زندگی و تلاش برای معاش بهتر باشند . متاسفانه کمتر روزی است که خبر یا اخباری از کارهای خلاف به حد و اندازه کوچک و بزرک  منتشر نشود. به عبارتی  هر روز بری می‌رسد تازه‌تر از تازه‌تری می‌رسد. اکنون  آخرین ِآن‌ها ماجرای تلخ چای است که اگر تمام شکرهای تولیدی جهان را در آن بریزند شیرین نخواهد شد؛ زیرا عدد ذکر شده به حدی درشت و بزرگ است که چشم‌ها گرد و آب در گلو خشک می‌شوند.
3 میلیارد  ۳۷۰ میلیون دلار،  عدد کم و کوچکی نیست که بتوان از کنار آن به سادگی عبور کرد و غمض عین نمود  و به این دلیل این خبر  تعجب و خشم عمومی را بر انگیخت  و اکنون نقل هر محفلی شده و هر شخصی با خودش یا به دیگران می‌گوید عجب مملکت بی در و پیکر است. بازداشت مدیر شرکتی که قرار بود چای وارد کند و نکرد و از ارز دریافتی به جای واردات چای در بازار آزاد به مبالغ بالاتر فروخت در جای خود خیانتی بزرگ به مملکت است در حد و قواره جاسوسی برای بیگانگان شاید هم بیشتر. از طرف دیگر،  در کنار خبر بازداشت فوق،  سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرد اراده بر این قرار گرفته  که پرونده تخلف واردات چای دچار اطاله دادرسی نشود. به این خاطر  تعدادی از مدیران در بازداشت به سر می‌برند ؟!!
 اظهارات سخنگوی دستگاه قضائیه بیانگر این مسئله است که تعدادی از مدیران در این واقعه خیانت آمیز دست داشتند و شریک مدیر شرکتی بودند که این عمل خلاف و  سنگین را مرتکب شدند که در جای خود خیانت این‌ها چند برابر مدیر شرکت مزبور  است. اگر از اولین خلاف مالی که بعد انقلاب  در مملکت رخ داد مسئولان  مربوطه خصوصا دستگاه قضایی بطور جدی برخورد می‌کردند و اجازه نمی‌دادند سفارشات و توصیه‌ها برخی از مقام‌های  صاحب قدرت و نفوذ  در تنبیه مجرمین دخالت کند و طبق قانون مجرمین را مجازات می‌کردند، رابطه جایگزین ضابطه نمی‌شد و  تفاوتی بین وابستگان به حاکمیت و غیر وابستگان قائل نمی شدند، قطعا بسیاری از افراد حساب کار خود را می‌کردند و چنین اتفاقات به وقوع نمی پیوست. همچنین اگر از ابتدای انقلاب ملاک درست و صحیح و به دور از ظاهر سازی و ریاکاری و وابستگی خانوادگی و جناحی به مقامات  در انتخاب مدیران وجود داشت هر گز افراد نا شایست در راس بعضی امور قرار نمی‌گرفتند و خلافکاران نمی‌توانستند در سایه حمایت و همکاری مدیران نابکار دست به  چنین اعمال ناشایست بزنند. کلام آخر این که  تا زمانی که قانون در مملکت صاحب قدرت نباشد و مدیران مملکت با ضابطه و به دور از رابطه انتخاب نشوند هر روز و هر هفته باید شاهد چنین رویدادهای ناگوار باشیم از این که مسئولان  مملکت دلشان برای مردم فلسطین می‌سوزد تحسین برانگیز است ولی مردم ایران و سرمایه‌‌های ملی را آماج حملات مشتی جنایتکار نظیر مدیر شرکت واردکننده چای و مدیران دولتی همدستش قرار دادن غم انگیز و جای نگرانی دارد. گفتنی‌ها در این خصوص بسیار است.