کرمهای کوچک راه جوانی را به ما نشان میدهند
پیری فرآیندی اجتنابناپذیر است که با کاهش تدریجی عملکرد سلول، بافت و اندام مشخص میشود. مدتهاست ارتباط پیری با طیفی از بیماریها مانند دیابت، چاقی، بیماریهای قلبی، تخریب عصبی و سرطان مشخص شده است.از آنجایی که دانشمندان و متخصصان پزشکی به طور خستگیناپذیر هدف بلندپروازانه کاهش سرعت پیری را دنبال میکنند، زوال سلولی نیز بهعنوان مکانیزم پیچیده مرتبط با پیری سلولها و بافتها در مرکز توجه قرار گرفته است. اگر سلولهای داخل بدن ما را مانند کارخانههای کوچک درنظر بگیریم، درون این کارخانهها نیروگاههای کوچکی به نام میتوکندری وجود دارد. این نیروگاهها به بدن ما کمک میکنند تا قند را به انرژی تبدیل کند که مانند سوخت برای سلولهای ما عمل میکند. اما، در حین انجام این کار، مواد زائدی ایجاد میشود که میتوانند مضر باشند. با گذشت زمان، این مواد زائد میتوانند تجمع یابند و به اجزای ظریف داخل میتوکندری آسیب وارد کنند. این آسیب یکی از دلایلی است که بدن ما شروع به نشان دادن علائم پیری میکند. مشخص شده است که میتوکندریها تحت تاثیر آنتی بیوتیکها قرار میگیرند، بهگونهای که بهطور کامل از بین نمیروند اما کمی سرعت آنها کاهش مییابد. اکنون دانشمندان در حال مطالعه یک کرم کوچک به نام کرم الگانس هستند که شباهتهایی به پستانداران دارد تا روند پیری را بهتر درک کنند.محققان در مطالعهای که در مجله Aging منتشر شده است، داروهای مختلفی را روی این کرمها آزمایش کردهاند تا ببینند آیا این کرمها میتوانند عمر طولانیتری داشته باشند و سالمتر شوند یا خیر.داروهایی مانند داکسیسایکلین آزیترومایسین که پیش از این توسط سازمان غذاودارو تایید شدهاند، برای این کرمها تجویز شدند.محققان در اولین آزمایشهای خود از داکسیسایکلین استفاده کردند که نشان داد کرغمها با استفاده از این دارو عمر طولانیتری را تجربه میکنند.دوز کم آن باعث شد که کرمها ۷۲.۸درصد بیشتر عمر کنند، درحالی که دوز بیشتر آن باعث شد آنها ۶۳.۶۴درصد بیشتر در مقایسه با کرمهایی تحت هیچ دارویی نبودند، به زندگی خود ادامه دهند. کرمهای گروه شاهد حدود ۱۱روز عمر کردند، در حالی که کرمهایی که تحت دوز کم داکسیسایکلین قرار داشتند ۱۹روز و کرمهایی که دوز بیشتر دریافت کرده بودند، ۱۸روز زندگی کردند.این تیم همچنین از نوع خاصی از نور برای بررسی میزان رنگدانهای به نام لیپوفوسین استفاده کردند که با افزایش سن کرمها افزایش مییابد. محققان دریافتند که پس از درمان کرمها با داکسیسایکلین به مدت ۱۳روز، دوز کمتر دارو لیپوفوسسین را حدود ۵۰درصد و دوز بیشتر آن لیپوفوسسین را حدود ۹۰درصد کاهش داد.در مجموعه آزمایشات بعدی، محققان از آزیترومایسین استفاده کردند. نتایج آنها نشان داد که وقتی کرمها را تحت آزیترومایسین قرار گرفتند، طول عمر آنها افزایش یافت.دوز کمتر باعث میشود آنها ۵۰درصد بیشتر عمر کنند، در حالی که دوز بیشتر باعث میشود در مقایسه با کرمهای گروه شاهد، ۱۷درصد بیشتر عمر کنند. کرمهای گروه شاهد حدود ۱۲روز زندگی کردند، در حالی که کرمهای تحت درمان با آزیترومایسین در دوز کم ۱۸روز و آنهایی که دوز بیشتری مصرف کردند، ۱۴روز عمر کردند.محققان در مطالعه خود گفتند: مطالعه ما این نظریه را تایید میکند که میتوکندریها به شدت در فرآیند پیری درگیر هستند، اگرچه این موضوع هنوز به شدت مورد بحث است.