2453
جهت اشتراک در روزنامه همدلی ایمیل خود را ثبت فرمائید
نگاهی به یکی از پروژه‌هایی که بلافاصله بعد از افتتاح تعطیل شد
از «مکتب‌خانه آواز تهران» چه خبر؟
همدلی| «مکتب‌خانه آواز تهران» یکی از مجموعه‌های هنری بود که در سال‌های گذشته به بخشی از پروژه‌های گمشده موسیقی ایران بدل شده است.
این مجموعه یکی از چند مجموعه ناکام وابسته به شهرداری تهران بود که همچنان با گذشت چهار سال از برگزاری مراسم افتتاحیه آن و تغییرات پی در پی مدیران سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تبدیل به پروژه‌های خاک خورده این نهاد شده و معلوم نیست که چه سرنوشتی در انتظار آن خواهد بود. این پروژه می‌توانست در صورت تدوین یک برنامه طولانی مدت و البته غیر آرمانی تبدیل به یکی از مؤثرترین اتفاقات موسیقایی ایران در این سال‌ها شود و پلی بسازد برای بازگشت به دوران پرشکوه آواز ایرانی.
چهاردهم دی ماه سال ۹۳ یعنی حدود شش سال پیش خبری به رسانه‌ها رسید که اولین جلسه شورای سیاستگذاری «مکتب‌خانه آواز تهران» تشکیل شد. در اولین جلسه شورای سیاستگذاری «مکتب‌خانه آواز تهران» که با حضور علی جهاندار، صدیق تعریف، حسام‌الدین سراج، بهرام باجلان، نصراله ناصح‌پور و حمیدرضا نوربخش، امیر عبدالحسینی معاون هنری و بابک ربوخه مدیر وقت امور موسیقی و سرود سازمان فرهنگی‌هنری شهرداری تهران برگزار شده بود، فرآیند اجرایی، آئین‌نامه، محتوای آموزشی، مکان برگزاری، نیازها و انتظارات استادان مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
توجه به اهمیت آواز در سبک زندگی ایرانی و اسلامی، توجه به ریشه‌های تاریخی آوازهای ایرانی، پاسداشت آواز ایرانی، توجه به سنت‌های اصیل آواها و نواها و تکریم هنرمندان آواز سنتی از جمله اهداف و رویکردهای راه‌اندازی مکتب‌خانه آواز تهران بود.
بیش از سه ماه از برگزاری اولین جلسه شورای سیاستگذاری نگذشته بود که محمود صلاحی رئیس وقت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران روز ۳۱ فروردین ماه ۱۳۹۴ در دیدار با اعضای مکتب‌خانه آواز تهران بر تلاش برای حفظ موسیقی سنتی ایران و حضور هنرمندان و استادان آواز ایران در فرهنگسراها و مراکز فرهنگی، هنری پایتخت تاکید کرد.
نزدیک به یک سال از برگزاری جلسه شورای سیاستگذاری «مکتب‌خانه آواز تهران» گذشت و در این مدت از گوشه و کنار خبرهای مختلفی در زمینه راه اندازی رسمی این مجموعه موسیقایی در رسانه‌ها منتشر می‌شد، تا اینکه مدیر امور موسیقی و سرود سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران چهاردهم مهر ماه سال ۱۳۹۴ با برگزاری یک نشست رسانه‌ای از افتتاح رسمی «مکتب‌خانه آواز تهران» در باغ موزه هنرهای ایرانی خبر داد. مراسم افتتاحیه روز شانزدهم مهر ماه سال ۹۴ با حضور تعدادی از هنرمندان پیشکسوت و نام‌آور موسیقی کشورمان در باغ موزه هنرهای ایرانی برگزار شد.
تقریباً ۸ ماه از برگزاری مراسم افتتاحیه «مکتب‌خانه آواز تهران» گذشت، اما جز چند مصاحبه و خبر در منقبت برگزاری این مجموعه خبری از تشکیل کلاس‌ها و کارگاه‌های مکتب‌خانه نشد. و اما قصه مکتب‌خانه آواز ایرانی نیز سرنوشتی تقریباً مشابه ارکستر شهر تهران پیدا کرد و پروژه‌ای که می‌توانست به سهم خود تأثیر بسزایی در احیا و اشاعه هنر باشکوه آواز ایرانی داشته باشد، همچون دیگر پروژه‌های به محاق رفته هنری شهر تهران به دست سرنوشت سپرده شد تا شاید این بار بودجه‌ای از جایی برسد و دوباره شاهد احیای این مکتب‌خانه موسیقایی باشیم.
به نظر می‌آید مدیران سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران قبل از افتتاح چنین پروژه‌هایی که طبیعتاً نیازمند تأمین بودجه و پشتیبانی‌های مختلفی است، برنامه‌ریزی دقیق‌تر و منظم تری داشته باشند. همچنین انتظار می‌رود درباره اجرایی نشدن فعالیت‌هایی که می‌توانستند گام مهمی در جریان فعالیت‌های موسیقایی کشورمان باشد، توضیحات لازم را اعلام کنند.
به هر حال «مکتب‌خانه آواز تهران» یکی از پروژه‌های جریان‌ساز تحت نظر سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران بود که پس از پایان مدیریت شهاب مرادی در این مجموعه که موجب بروز حاشیه‌های فراوانی در حوزه موسیقی این نهاد شد، توسط محمود صلاحی رئیس وقت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و یارانش در بخش موسیقی این مجموعه طراحی و با امید به ایجاد فضای مناسب آموزشی در عرصه آواز ایرانی کار خود را آغاز کرد. آغازی که در همان ابتدا طلسم شد و بعد از شکست مطلق پروژه ارکستر شهر تهران آن‌چنان در باغ موزه هنرهای ایرانی به محاق فراموشی رفت که گویی امید چندانی برای احیای آن نیست.
به نوشته مهر، شرایطی که بهانه همیشگی کمبود بودجه و مواردی از این دست، می‌تواند مهر تأییدی بر فراموشی احیای این مجموعه که می‌توانست نقش مؤثری در احیای آواز ایرانی ایفا کند، داشته باشد. آیا شهرام صارمی سرپرست جدید امور موسیقی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران که کارنامه موفقی هم در رابطه با برگزاری رویدادها و برنامه‌های مرتبط با موسیقی ایرانی دارد، می‌تواند طلسم احیای مکتب‌خانه آواز ایران را بشکند؟ یا نه باید منتظر وعده‌های ناتمام جدیدی از مسئولان فرهنگی هنری شهرداری تهران یا نهادهای مرتبط باشیم؟ وعده‌هایی که عموماً در روزهای اول سرکار آمدن مدیران ارشد و حمایت ۱۰۰درصدی آنها از برنامه‌های مدیران تازه‌نفس زیرمجموعه‌های خود در چارچوب هیجانات رسانه‌ای قرار می‌گیرد، اما در آخر نتیجه‌ای جز فراموش و دفن شدن در قبرستان پرونده‌ها و پروژه‌های مختلف عایدشان نمی‌شود.
این مجموعه یکی از چند مجموعه ناکام وابسته به شهرداری تهران بود که همچنان با گذشت چهار سال از برگزاری مراسم افتتاحیه آن و تغییرات پی در پی مدیران سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تبدیل به پروژه‌های خاک خورده این نهاد شده و معلوم نیست که چه سرنوشتی در انتظار آن خواهد بود. این پروژه می‌توانست در صورت تدوین یک برنامه طولانی مدت و البته غیر آرمانی تبدیل به یکی از مؤثرترین اتفاقات موسیقایی ایران در این سال‌ها شود و پلی بسازد برای بازگشت به دوران پرشکوه آواز ایرانی.
چهاردهم دی ماه سال ۹۳ یعنی حدود شش سال پیش خبری به رسانه‌ها رسید که اولین جلسه شورای سیاستگذاری «مکتب‌خانه آواز تهران» تشکیل شد. در اولین جلسه شورای سیاستگذاری «مکتب‌خانه آواز تهران» که با حضور علی جهاندار، صدیق تعریف، حسام‌الدین سراج، بهرام باجلان، نصراله ناصح‌پور و حمیدرضا نوربخش، امیر عبدالحسینی معاون هنری و بابک ربوخه مدیر وقت امور موسیقی و سرود سازمان فرهنگی‌هنری شهرداری تهران برگزار شده بود، فرآیند اجرایی، آئین‌نامه، محتوای آموزشی، مکان برگزاری، نیازها و انتظارات استادان مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
توجه به اهمیت آواز در سبک زندگی ایرانی و اسلامی، توجه به ریشه‌های تاریخی آوازهای ایرانی، پاسداشت آواز ایرانی، توجه به سنت‌های اصیل آواها و نواها و تکریم هنرمندان آواز سنتی از جمله اهداف و رویکردهای راه‌اندازی مکتب‌خانه آواز تهران بود.
بیش از سه ماه از برگزاری اولین جلسه شورای سیاستگذاری نگذشته بود که محمود صلاحی رئیس وقت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران روز ۳۱ فروردین ماه ۱۳۹۴ در دیدار با اعضای مکتب‌خانه آواز تهران بر تلاش برای حفظ موسیقی سنتی ایران و حضور هنرمندان و استادان آواز ایران در فرهنگسراها و مراکز فرهنگی، هنری پایتخت تاکید کرد.
نزدیک به یک سال از برگزاری جلسه شورای سیاستگذاری «مکتب‌خانه آواز تهران» گذشت و در این مدت از گوشه و کنار خبرهای مختلفی در زمینه راه اندازی رسمی این مجموعه موسیقایی در رسانه‌ها منتشر می‌شد، تا اینکه مدیر امور موسیقی و سرود سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران چهاردهم مهر ماه سال ۱۳۹۴ با برگزاری یک نشست رسانه‌ای از افتتاح رسمی «مکتب‌خانه آواز تهران» در باغ موزه هنرهای ایرانی خبر داد. مراسم افتتاحیه روز شانزدهم مهر ماه سال ۹۴ با حضور تعدادی از هنرمندان پیشکسوت و نام‌آور موسیقی کشورمان در باغ موزه هنرهای ایرانی برگزار شد.
تقریباً ۸ ماه از برگزاری مراسم افتتاحیه «مکتب‌خانه آواز تهران» گذشت، اما جز چند مصاحبه و خبر در منقبت برگزاری این مجموعه خبری از تشکیل کلاس‌ها و کارگاه‌های مکتب‌خانه نشد. و اما قصه مکتب‌خانه آواز ایرانی نیز سرنوشتی تقریباً مشابه ارکستر شهر تهران پیدا کرد و پروژه‌ای که می‌توانست به سهم خود تأثیر بسزایی در احیا و اشاعه هنر باشکوه آواز ایرانی داشته باشد، همچون دیگر پروژه‌های به محاق رفته هنری شهر تهران به دست سرنوشت سپرده شد تا شاید این بار بودجه‌ای از جایی برسد و دوباره شاهد احیای این مکتب‌خانه موسیقایی باشیم.
به نظر می‌آید مدیران سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران قبل از افتتاح چنین پروژه‌هایی که طبیعتاً نیازمند تأمین بودجه و پشتیبانی‌های مختلفی است، برنامه‌ریزی دقیق‌تر و منظم تری داشته باشند. همچنین انتظار می‌رود درباره اجرایی نشدن فعالیت‌هایی که می‌توانستند گام مهمی در جریان فعالیت‌های موسیقایی کشورمان باشد، توضیحات لازم را اعلام کنند.
به هر حال «مکتب‌خانه آواز تهران» یکی از پروژه‌های جریان‌ساز تحت نظر سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران بود که پس از پایان مدیریت شهاب مرادی در این مجموعه که موجب بروز حاشیه‌های فراوانی در حوزه موسیقی این نهاد شد، توسط محمود صلاحی رئیس وقت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و یارانش در بخش موسیقی این مجموعه طراحی و با امید به ایجاد فضای مناسب آموزشی در عرصه آواز ایرانی کار خود را آغاز کرد. آغازی که در همان ابتدا طلسم شد و بعد از شکست مطلق پروژه ارکستر شهر تهران آن‌چنان در باغ موزه هنرهای ایرانی به محاق فراموشی رفت که گویی امید چندانی برای احیای آن نیست.
به نوشته مهر، شرایطی که بهانه همیشگی کمبود بودجه و مواردی از این دست، می‌تواند مهر تأییدی بر فراموشی احیای این مجموعه که می‌توانست نقش مؤثری در احیای آواز ایرانی ایفا کند، داشته باشد. آیا شهرام صارمی سرپرست جدید امور موسیقی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران که کارنامه موفقی هم در رابطه با برگزاری رویدادها و برنامه‌های مرتبط با موسیقی ایرانی دارد، می‌تواند طلسم احیای مکتب‌خانه آواز ایران را بشکند؟ یا نه باید منتظر وعده‌های ناتمام جدیدی از مسئولان فرهنگی هنری شهرداری تهران یا نهادهای مرتبط باشیم؟ وعده‌هایی که عموماً در روزهای اول سرکار آمدن مدیران ارشد و حمایت ۱۰۰درصدی آنها از برنامه‌های مدیران تازه‌نفس زیرمجموعه‌های خود در چارچوب هیجانات رسانه‌ای قرار می‌گیرد، اما در آخر نتیجه‌ای جز فراموش و دفن شدن در قبرستان پرونده‌ها و پروژه‌های مختلف عایدشان نمی‌شود.