شلختگی در قانون نویس

 1.ایرادهای طرح/لایحه حمایت از خانواده از طریق ترویج عفاف و حجاب از سوی شورای نگهبان منتشر شد؛
 ۲. ایرادهای شورای نگهبان نشان می‌دهد قانون‌گذار ایران به بلوغ قانون‌گذاری نرسیده است؛
 ۳. امروزه، قانون نویسی فن است، مهارت می‌خواهد. هوشمندی و زیرکی می‌طلبد. اینکه بتوانی قانونی بنویسی که ۲۰۰ سال اجرا شود، و نظم عمومی و خصوصی کشورت را سامان دهد، و مصالح و منافع عمومی و خصوصی در آن دیده شود، کار آسانی نیست. به‌ویژه قوانینی که حوزه‌ی فرهنگ را متاثر می‌سازند؛
 4. قانون نویسی شاخه‌یی از دانش است، متخصصان خود را نیاز دارد. در ممالک راقیه، نوشتن قانون کار متخصصان خارج از پارلمان است. قانون نه محل ایجاز مخل است، و نه محل اطناب ممل. قانون باید شفاف، روشن و بدون ابهام باشد. قانون مبهم باطل است(void for vagueness ). .
5. قانون و قانون نویسی ویژگی‌‌های دیگری هم دارد، که به این کوتاه کلامی بسنده می‌شود؛
6. قانون بالاگفته، که مجلس شورای اسلامی تهیه و تنطیم آن را به کمیسیون حقوقی و قضایی واگذار کرد و کمیسیون هم آن را تهیه و به شورای نگهبان فرستاد، اوج فضاحت قانونگذاری است. ۲۳۲ ایراد به ۷۲ ماده. از ابهامات فراوان مفهومی و مصداقی تا عدم تعریف واژگان گرفته تا عدم تعیین بودجه‌‌های لازم برای اجرای آن، تداخل وظايف قوا، عبارت پردازی‌های ناشیانه، غلط‌های دیکته‌یی ( تسمخر به جای تمسخر، هرزه‌گی به جای هرزگی) نشان می‌دهد مجلس‌ شورای اسلامی به بلوغ قانون نویسی نرسیده است.
متن لایحه ارسالی آنقدر سخیف و سطحی است که در ایرادهای آن شورا به خوبی نمایان است. از متن بارز و آشکار است که نویسندگانش دیکته‌ی فارسی هم بلد نبوده‌اند.
7.بهترین پیشنهاد این است که قانون ننویسید. بهترین حکومت ها، حکومتی است که کم‌تر قانون بنویسد. قانون نویسی امری استثنایی و خلاف اصل آزادی است.