ساندروپل، خاطره جمعی ما

خاطره‌انگیزترین مسابقه عمر ایرانی‌ها در هشت آذر 1376 با نقش‌آفرینی ساندروپل به اتمام رسید؛ سوتی که بعد از 8 دقیقه اضافی زده شد. روزی که او در کنار محمد فنایی و پیشاپیش بازیکنان برزیل و ایتالیا وارد چمن ورزشگاه داغ لس‌آنجلس می‌شد تا فینال جام جهانی را قضاوت کند ما بیشتر حواس‌مان به محمد فنایی بود که با دو قضاوت بی‌نقص در نقش کمک‌داور خود را به فینال جامی رسانده بود که سهمش از ایرانی جماعت فقط همین یک داور بود و بس‌. ‌‌‌ساندروپل برای ما وقتی ‌‌‌ساندروپل شد که داریوش مصطفوی درست یک سال پس از قضاوت جام‌جهانی او را به تهران آورد تا دربی را برای اولین بار پس از انقلاب با قضاوت یک داور خارجی ببینیم. دربی‌‌ای که برای اولین بار پس از آن دربی جنجالی سال ۷۳ در تهران برگزار می‌شد با قضاوت پل و کمک‌های ایرانی‌اش و با برد استقلال به پایان رسید، آن هم در شرایطی که پر از تنش و البته صحنه‌های داوری بود. کار ما با ساندروپل اینجا تمام نشد. در مهم‌ترین بازی تاریخ فوتبال ایران در ملبورن، شمایل او وقتی که نسیم اندکی در موهای کوتاهش پیچیده و با شدت سوتی را به صدا در می‌آورد و چهره بی‌احساسش رو به علی دایی که در دوران ورزشی‌اش هیچگاه این چنین احساساتی کسی را نبوسیده بود، حالا تبدیل به خاطره جمعی بسیاری از ایرانی‌ها شده است. او به اندازه هشت دقیقه همه ما ایرانی‌ها را پیر کرد. آن زمانی که چیزی به عنوان تابلوی وقت اضافه بالا نمی‌رفت و وقت‌های اضافه فقط در ذهن داور وسط محاسبه می‌شد، انتظار برای شنیدن سوت پایان انتظاری بس کشنده بود. ایرانی‌هایی که با گذشتن ساعت از دقیقه نود با هر اوت شدن توپ منتظر شنیدن سوت پایان بودند، هشت دقیقه که به اندازه هشت ساعت گذشت او را در میانه میدان تعقیب کردند تا در سوت پایان بازی‌‌ای بدمد که حکم به رفتن ما به جام جهانی می‌داد. او حتی در یک صحنه هم به نفع ما قضاوت نکرد و شاید یک بار فریب حرفه‌ای‌گری عابدزاده را خورد. ساندروپل داور مجاری که در آن هشت دقیقه اضافی بازی مقابل استرالیا به اندازه هشت سال پیرمان کرد، در ۶۵سالگی درگذشت.