آرامشی که ظریف پس از هشت سال تجربه کرد

همدلی| محمدجواد ظریف پس از یک هفته سخت و پر از تنش توانست با یک یادداشت بار سنگین توپخانه مخالفان دلواپسش را از خود دور کند.
پس از انتشار یک مصاحبه محرمانه از وزیرامور خارجه کشور که انتقاداتش از برخی امور در کشور را برزبان آورده بود، البته برای ثبت عملکرد دیپلماتیک دولت تدبیر وامید در تاریخ و نه انتشار در فضای عمومی،به اندازه‌ای مورد حمله قرار گرفت که افشاکنندگان این سند محرمانه دولتی مورد حمله واقع نشدند.
او اگرچه دوبار عذرخواهی کرد یک بار در نامه‌ای به خانواده سردار سلیمانی و یک بار نیز با اشاره به سخنان رهبری، اما ظاهرا اینها هیچ کدام مانع از ادامه حملات دلواپسان جناح اصول‌گرا به خصوص افراطبون این جناح به او نشده بود. چرا که هنوز در گوشه وکنار زمزمه‌هایی از نامزدی او برای انتخابات ریاست جمهوری 1400 به گوش می‌رسید.  ظریف که بارها با اشاره به حملات این دلواپسان گفته بود که نامزد نمی‌شود و از مخالفان خود خواسته بود بگذارند او کارش را انجام دهد، چند روز مانده به شروع ثبت نام نامزدهای سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری یادداشتی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشت و خیال مخالفانش را راحت کرد.
ظریف در این دلنوشته گفت:«در روزها و هفته‌ها-به واقع تمامی سال‌ها-ی پرفشار و هیاهوی گذشته، وامدار بزرگواری شما بوده‌ام که با چشم‌پوشی از همه کمبودهای فردی و ساختاری، این خدمتگزار کوچک را شرمنده فرموده‌اید و با پایمردی و شکیبایی در برابر فشارهای خارجی و ناملایمات داخلی بهترین پشتیبان سیاست خارجی و مایه سرافرازی کشور بوده‌اید.از همه افراد، گروه‌ها و بزرگانی که در روزهای سخت گذشته مرا وامدار بزرگ‌منشی خود نموده و خواستار نامزدی بنده در انتخابات سرنوشت‌ساز 1400 شده‌اند بسیار سپاسگزارم و از ‌‌‌این‌که نتوانستم پاسخی درخور به این بنده‌نوازی‌ها بدهم شرمسارم.خدای دانا به اسرار دل‌ها را شاهد می‌گیرم که نیامدنم به دلیل مصلحت‌اندیشی و عافیت‌طلبی شخصی نیست، چرا که بزرگانی چون شهید سلیمانی جانشان را فدا کردند و همچو منی می‌باید اگر توان و آبرویی داشته‌باشم-که آن هم از خود این مردم و به برکت خون پاک شهداست- فدای همین مردم و مرزوبوم کنم.» وزیر خارجه در بخش دیگری از نوشته خود با اشاره به مخالفت‌هایی که در هشت سال گذشته با او شده بود نوشت:«اما در تنهایی‌های خود بسیار اندیشیده‌ام، کاستی‌های خودم و شرایط دشوار و پرتنش داخلی و خارجی را صادقانه سنجیده‌ام و در پایان به این قناعت وجدانی رسیده‌ام که آمدنم-با توجه به دلواپسی‌هایی که در این هشت سال و به ویژه از نوروز امسال به قیمت تخریب انسجام و خودباوری ملی و امید و اعتماد مردم به نمایش گذاشته‌شد-به خیر و صلاح مُلک و ملت نیست.به تجربه می‌دانم و می‌دانید که انتخابات سرنوشت‌ساز است. رأی ندادن یک انتخاب است؛ ولی انتخابی که تنها و تنها به پیروزی اقلیت می‌انجامد. باور دارم که مردم هوشیار و ریزبین ایران در آزمون ملی 28 خرداد آینده‌ای شکوفاتر، همدل‌تر، آرام‌تر، پرامیدتر و سرافرازتر را برخواهندگزید.از رهبر فرزانه انقلاب که با عتاب پدرانه و سخنان حکیمانه خود آرامش و همبستگی ملی را در آستانه این انتخابات سرنوشت‌ساز به همه گروه‌ها هدیه دادند سپاسگزارم.» 
محمدجواد ظریف اما با چند خط باقیمانده از یادداشت خود توانست تا اندازه‌ای برای خودش آرامش بخرد. او با تاکید بر «کلام آخر» یادداشت خود نوشت:«سفرهای من در اجرای وظایف وزیر «امور خارجه» است و هیچ ارتباطی به گفت‌وگوهای وین ندارد. دکتر عراقچی عزیز با صلابت و هوشمندی گفت‌وگوها را اداره می‌کند و بنده هم از راه دور در کنار ایشان بوده‌ام. اکنون که خاطر دوستان دلواپس از نامزدیم آسوده شده، تقاضا می‌کنم به اولویت خودشان که کسب قدرت داخلی است بپردازند و بگذارند ما هم به اولویت خودمان که پاسداری از منافع ملی و رهانیدن مردم از تحریم‌های ستم‌بار آمریکاست تمرکز کنیم.» از آن پس گویی نامه ظریف آبی بود بر آتش مخالفت دلواپسانی که به سرعت خود را مهیای فتح پاستور کرده‌‌‌اند. از آن روز تاکنون ظریف اگرچه بر اساس یک برنامه ریخت شده قبل از این یادداشت به مجلس فراخوانده شد و با برخورد بسیار تندی مواجه شد که یک نماینده عضو جبهه پایداری آن را بسیار شدید توصیف کرد، اما وزیر خارجه جمهوری اسلامی از آن زمان تاکنون بدون هیچ گونه مزاحمت رسانه‌ای و سیاسی به کار خود مشغول است؛ آرامشی که در هشت سال گذشته از آن بی‌بهره بود.