بی‌پناهان از چه فرار می‌کنند؟

همدلی|  پیمان معادی در مصاحبه خود با یک شبکه تلویزیونی فرانسه که به بهانه ایفای نقش یک مهاجر در فیلم فرانسوی «شیفت شب» صورت گرفت، در پاسخ به این سؤال که به نظرتان برای یک مهاجر راحت‌تر است جذب جامعه فرانسه شود یا آمریکا؟ گفت: فرانسوی‌ها فکر می‌کنند هویت ملی‌شان بر ایده‌آل‌های جمهوری‌خواهی جهانی بنا شده؛ برابری و سکولاریسم فرانسوی... درواقع لاییسیته. اما آیا واقعاً این‌گونه است؟
او در ادامه گفت: سؤالی که دارم این است که آیا یک زن جوان مسلمان که در حومه پاریس زندگی می‌کند، واقعاً همین احساس را دارد؟
این بازیگر بین‌المللی سینمای ایران، افزود: همه می‌دانیم اسلام بزرگ‌ترین اقلیت مذهبی در فرانسه است؛ ولی رئیس‌جمهوری فرانسه با نادانی دین اسلام را در همه دنیا دینی در بحران می‌نامد. من فکر می‌کنم هویتی که گشوده نباشد و نتواند گونه‌های دیگر هویت‌ها را بپذیرد هویتی است که دچار بحران شده است. معادی افزود: این انتظار برای جذب کردن دیگران در جامعه، خودش دیدگاهی مسئله‌ساز است. ما نباید بر تک‌تک مهاجران فشار وارد کنیم که جذب جامعه ما شوند بلکه به‌جای آن باید سؤال کنیم ما چطور می‌توانیم به‌عنوان یک جامعه میزبان آن‌ها باشیم و از حس همنوع‌دوستی برخوردار باشیم. این باید شیوه ما باشد. او در پاسخ به سؤالی درباره این‌که آیا درباره بحران پناهندگی حس ناتوانی می‌کند گفت نه حس ناتوانی نمی‌کنم؛ بلکه حس عصبانی شدن به من دست می‌دهد. غمگین می‌شوم. حس ناامیدی می‌کنم. هیچ‌کس فرزندانش را در قایق نمی‌گذارد و به آب بزند مگر این‌که حس کند آب امن‌تر از خشکی است و دولت‌های اروپایی افرادی را جریمه می‌کنند که سعی دارند به پناهندگان کمک کنند. آیا این یادآوری کننده وضعیت مهاجران در جریان جنگ جهانی دوم نیست؟ 
آیا ما باید همان اشتباهات فاجعه‌بار را تکرار کنیم؟ بله داریم همین کار را می‌کنیم. ما فراموش می‌کنیم بحران تاریخی پناهندگی را بررسی کنیم. این بی‌پناهان از چه چیزی فرار می‌کنند؟ از جنگ، خشک‌سالی، نسل‌کشی؟ چطور این کشورها به اینجا رسیدند؟ ۵۰ یا ۱۰۰ سال پیش چه اتفاقی برایشان افتاد که امروز درگیر جنگ هستند و مردم آن‌ها امروز باید با عواقب آن ماجراها روبه‌رو شوند؟ نه من حس ناتوانی نمی‌کنم. من حس می‌کنم که قدرت دارم تا دنیا را تغییر دهم. یک کم، خیلی کوچک... زیرا من یک بازیگرم.