تفكر بهنجار:

تفكر بهنجار عبارت است از جريان معطوف به هدف و عقايد، رمز‌ها يا نمادها و تداعی‌ها، كه در مواجهه با يك مسئله آغاز شده و به نتيجه‌ای متكی به واقعيت منتهی می‌شود. اين نوع تفكر را بهتر است تعقل يا استدلال ناميد كه تفاوت آن با تفكر محض در اين است كه در تعقل پيوستگی فعاليت‌های نمادی ذهنی بيشتر و تداعی‌ها كاملاً با هم مربوطند‌. در تفكر بی‌هدف تداعی‌ها تصادفی هستند. تداعی آزاد كه در آن شخص به ابراز هر فكری كه در ذهنش می‌رسد، تشويق می‌شود نمونه‌ای از تفكر غير استدلالی است.