عامل یا کنش‌گر:

هر رفتاری است که ارگانیسم ابراز می‌کند و بر چسب آثارش بر محیط قابل تشخیص است. ویژگی اساسی در این تعریف مفهوم تغییر یا اثر است که پاسخ بر محیط دارد؛ بنابر این «عامل» عملاً طبقه‌ای از پاسخ‌هاست که همه‌ آن‌ها در یک اثر خاص مشترک هستند. 
مثلاً، موش در جعبه‌ اسکینر ممکن است میله‌ای را با هر یک پنجه‌ها یا به کمک پوزه خود بفشارد، و همه این رفتارها را می‌توان کنش‌گر تلقی کرد- فشار بر میله. 
کنش‌گر‌ها بر خلاف پاسخ‌گر‌ها بدون شرایط تحریکی پیشایند خاص پدید می‌آیند. وقتی یک کنش‌گر تحت کنترل محرک افتراقی در‌آمد، شرطی‌سازی عامل روی داده است. مربوط به، یا مشخص کننده پاسخی که این خصوصیات را نشان می‌دهد.