جادوگر مستطیل سبز در کانون مصیبت دوستان

علی کریمی حالا مصداق آن سخن معروف است که؛ ‌‌«آن قدر عزا سرمان ریخته که وقت گریه و زاری نداریم‌‌». در هفته گذشته و در پی وخامت حال علی انصاریان در بیمارستان فرهیختگان، باز هم مثل هفته قبل از آن، این علی کریمی بود که برای سر زدن و پیگیری‌ کارهای هم‌تیمی‌ سابقش در پرسپولیس در بیمارستان حاضر شد. در حالی که از شکستگی‌ صورتش مشخص بود چه غمی را بابت از دست دادن مهرداد میناوند تحمل کرده است. وقتی تصویر تمرینات و دیدارهای پرسپولیس در دهه 1380 روی جلد روزنامه‌ها می‌رفت، همه از علی کریمی، علی انصاریان و حامد کاویانپور به عنوان سه تفنگدار یاد می‌کردند. سه ستاره‌ای در ترکیب پرسپولیس که امید را در دل هواداران این تیم بارور می‌کردند. علی کریمی خیلی زود به امارات، آلمان و قطر رفت و در بازگشت هم مدتی در این تیم به میدان رفت. علی انصاریان هم که در دوره علی پروین بازیکن ثابت این تیم بود، با جدایی پروین و حضور سرمربی جدید در نهایت مجبور به ترک سرخپوشان شد و یک سالی در استقلال بازی کرد و در سال‌های بعد نیز در باشگاه‌هایی مثل شاهین بوشهر طی کرد. از آن روزها که بگذریم علی کریمی حالا به عنوان یک بازیکن بازنشسته و چهره‌ای پیشکسوت و محبوب خود را آماده حضور در انتخابات فدراسیون فوتبال می‌کند. اما در زمانی که او احتیاج به کارهای تشکیلاتی، لابی و مذاکره با اعضای مجمع را دارد، دو مصیبت متوالی توان او را گرفته است و در شرایطی که رقبا مشغول رایزنی برای جلب آرا بودند، او در راهروهای بیمارستان‌ها به دنبال رتق و فتق امور رفقای عزیز کرونا زده‌اش بود. موضوعی که حالا به دو مصیبت بزرگ تبدیل شده و روی شانه‌های جادوگر فوتبال ایران سنگینی می‌کند؛ مصیبت اول از دست دادن مهرداد میناوند دوست صمیمی‌اش در سال‌های اخیر بود و مصیبت دوم درگذشت علی انصاریان در اوج جوانی و در شرایطی که تازه داشت دور تازه‌ای از زندگی خود را با فعالیت‌های سینمایی آغاز می‌کرد. در این شرایط دیدن علی کریمی برای خانواده هر دو متوفی قوت قلب بود، اما حتی تلاش‌های او نیز سرنوشت را تغییر نداد تا غمی بزرگ بر دل کریمی بماند. غمی که در تصویر یک عکاس از بیمارستان کاملا مشخص است؛ جایی که علی کریمی خم شده و خرد شده آرام اشک می‌ریزد.