روزی که بازرگان نخست‌وزیر انقلاب شد

پس از ورود امام خمینی در روز ۱۲ بهمن 1357 به ایران، او طی سخنانی در بهشت زهرا وعده تشکیل دولتی انقلابی را داد. امام خمینی تاکید کرد: «من تو دهن این دولت می‌زنم، من دولت تعیین می‌کنم، من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم، من به واسطه اینکه ملت مرا قبول دارد». در شامگاه 14 بهمن طی جلسه‌ای که با حضور اعضای شورای انقلاب در اقامتگاه امام خمینی در دبستان علوی شماره 2 برگزار شد، مهدی بازرگان به عنوان نخست وزیر دولت موقت تعیین شد. حکم نخست وزیری بازرگان در تاریخ 15 بهمن ۱۳۵۷ ابلاغ شد و در تاریخ 16 بهمن 1357 در آمفی تئاتر مدرسه علوی در خیابان ایران (خیابان عین الدوله سابق) به او اعطا شد. 
در حکم نخست‌وزیری بازرگان آمده بود:«بنا به پیشنهاد شورای انقلاب، بر حسب حق شرعی و حق قانونی ناشی از آرای اکثریت قاطع قریب به اتفاق ملت ایران که طی اجتماعات عظیم و تظاهرات وسیع و متعدد در سراسر ایران نسبت به رهبری جنبش ابراز شده‌است و به موجب اعتمادی که به ایمان راسخ شما به مکتب مقدس اسلام و اطلاعی که از سوابقتان در مبارزات اسلامی و ملی دارم، جنابعالی را بدون در نظر گرفتن روابط و حزبی بستگی به گروهی خاص، مأمور تشکیل دولت موقت می‌نمایم تا ترتیب اداره امور مملکت و خصوصاً انجام رفراندوم و رجوع به آرای عمومی ملت درباره تغییر نظام سیاسی کشور به جمهوری اسلامی و تشکیل مجلس مؤسسان از منتخبین مردم جهت تصویب قانون اساسی نظام جدید و انتخاب مجلس نمایندگان ملت بر طبق قانون اساسی جدید را بدهید.»
 آیت‌الله خمینی در مراسم اعطای حکم به بازرگان در سخنرانی خود، بازرگان را پیشنهاد شورای انقلاب خواند و به بختیار نخست‌وزیر دولت شاهنشاهی اخطار کرد تا با دولت موقت مخالفتی نکند. در روزهای بعد منتهی به انقلاب، مردم در راهپیمایی‌ها در حمایت از دولت موقت و بی‌اعتباری دولت بختیار شعار می‌دادند و مراسم اهدای حکم نخست‌وزیری با بازرگان و راهپیمایی‌های انقلابیون در روزهای بعد پیوسته با شعارهایی در حمایت از دولت موقت همراه بود. بازرگان در چند ماهی که در مصدر کار بود با فشارهای زیادی از چند طرف روبه‌رو شد و به دلیل اینکه آدم مستقل و شفافی بود، نمی‌توانست خواسته‌های همه را برآورده کند و در نهایت بعد از تسخیر سفارت آمریکا استعفا داد و در اولین دوره انتخابات مجلس به عنوان نماینده تهران انتخاب شد و در مجلس هم با فشار چپ و راست مواجه بود و با پایان یافتن دوره نمایندگی‌اش از کار سیاسی در کشور کنار رفت.