عباس زریاب خویی؛ مورخ و ادیب نسخه‌شناس

زریاب خویی، سال‌های کودکی‌اش مصادف با دوران متلاطم در تاریخ کشورمان بود. او از کودکی با استعداد و حافظه نیرومند موجب حیرت دوستان و همکلاسی‌هایش شده بود. پس از پایان دوره اول دبیرستان به علت عدم امکان ادامه تحصیل در خوی، ناگزیر به ترک تحصیل شد، ولی به فراگیری زبان عربی و علوم دینی پرداخت و مدتی برای ادامه تحصیل به قم رفت. در کارنامه وی اقامت پنج ساله در دانشگاه‌های آلمان و تحصیل و تحقیق در زمینه‌های تاریخ، فلسفه و علوم و معارف اسلامی و دو سال تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا نیز وجود دارد. 
او پس از بازگشت به ایران در کتابخانه مجلس سنا به کار ادامه داد. دوره بعدی زندگی او با اشتغال در دانشگاه تهران آغاز ‌شد و با ترک این شغل پس از انقلاب پایان ‌پذیرفت. در دوره نهایی عمر خویش در تدوین دایرةالمعارف شیعه و دانشنامه جهان اسلام همکاری موثری داشت. 
دکتر زریاب علاوه بر مقام استادی دانشگاه تهران در چند انجمن و موسسه علمی عضویت داشت، از جمله: انجمن بین‌المللی شرق‌شناسی آلمان، مجمع بین‌المللی کمیته‌های ایران در انگلیس، انجمن فلسفه، ‌‌‌‌هیأت امنای بنیاد فرهنگ ایران، فرهنگستان تاریخ و بنیاد شاهنامه فردوسی. دو ترجمه او از ويل دورانت با نام‌هاى ‌‌‌‌«تاريخ فلسفه‌‌‌‌» و ‌‌‌‌«لذات فلسفه‌‌‌‌» الگويى در ترجمه آثار فلسفى و امانتدارى متن است. دکتر زریاب خویی ۱۴ بهمن سال ۱۳۷۳ در ۷۵ سالگی درگذشت.