حاشیه‌‌‌های عصبی و ناشیانه فوتبال‌‌‌ بی‌رمق

لیگ مرسوم به برتر فوتبال ایران با‌‌‌ بی‌نظمی و افت‌وخیز مثل اغلب سال‌‌‌ها به راه خود ادامه‌‌‌ می‌دهد و با این روند سال به سال تماشاگران و بینندگان را دلسردتر از گذشته‌‌‌ می‌کند. این همان فوتبالی است که با فاصله زیاد پرتماشاگرترین ورزش در جهان است و به خاطر پخش زنده بازی‌‌‌های حساس گاه چند صدمیلیون انسان را همزمان میخکوب خود‌‌‌ می‌کند؛ کاری که در هیچ زمان دیگری در یک وقت صورت‌‌‌ نمی‌گیرد. اما همین فوتبال در کشور ما- که به دلیل محدودیت‌‌‌های مختلف‌‌‌ می‌تواند اوقات تقریبا خوش و سرگرم کننده‌‌‌‌ای را رقم بزند- تبدیل به جنگ اعصاب و گاه تنفر و بازی با روان همه‌‌‌ می‌شود؛ از دست‌اندرکاران برگزاری مسابقات تا بازیکنان و کادر فنی و داوران همه در یک مجموعه عجیب فضا را به سمتی‌‌‌ می‌برند که رقابت‌‌‌هایی را که‌‌‌ می‌توانست برای هواداران لذتبخش و شادی‌آفرین باشد به عرصه پر از کسالت و درگیری بدل کند. چیزی که در چند هفته اخیر لیگ برتر فوتبال ایران بیشتر از سال‌‌‌های گذشته شاهدش هستیم و همه در موردش حرف‌‌‌ می‌زنند، اعتراض‌‌‌ها به داوری و به نوعی جنگ نیمکت‌‌‌ها برای به دست آوردن امتیازهای هر بازی است. این مورد به نوعی امسال به رویه‌‌‌‌ای تبدیل شده که مسائل فنی را تحت‌الشعاع قرار داده و هیجان فوتبال را از داخل مستطیل معروف به سبز به درگیری در بیرون از آن کشانده است. درگیری‌‌‌های اعضای کادر فنی تیم‌‌‌ها با هم، مصاحبه‌‌‌های قبل و بعد از بازی، اخطار و اخراج‌‌‌های نوبتی مربیان و کنایه‌‌‌ها و توهین‌‌‌ها در بازی‌‌‌های مختلف به شگردی بدل شده برای تاثیرگذاشتن بر روند داوری. داوران هم به این طریق با استرس و فشار فراوان قضاوت را ادامه‌‌‌ می‌دهند و با هر اشتباهی تسلط بر داوری را از دست‌‌‌ می‌دهند و به این ترتیب‌‌‌ بی‌نظمی و آشفتگی در کل ورزشگاه به وجود‌‌‌ می‌آید.‌‌‌ بی‌تردید تیم‌‌‌ها به این نتیجه رسیده‌‌‌‌‌اند که این روش هم شکلی از بازی کردن و امتیاز گرفتن است که دست از آن برنمی‌دارند و هر هفته بیش از قبل به آن دامن‌‌‌ می‌زنند. اگر چه در اصطلاح‌‌‌ می‌گویند گاه حاشیه‌‌‌های فوتبال هم جزیی از آن است، اما این رفتارها دیگر حاشیه نیست و اخلال در برگزاری یک بازی جذاب و قانونی است؛ حاشیه‌‌‌هایی که این هفته‌‌‌ها با ضعف برگزارکنندگان و کمیته‌‌‌های گوناگون فدراسیون اصل فوتبال را نشانه گرفته‌‌‌‌‌اند و‌‌‌ نمی‌گذارند تماشاگران از راه دور هم کمی با آرامش به تماشای مسابقات حتی‌‌‌ بی‌رمق هم بنشینند. اگر فقط کمی دقت به خرج دهیم و همین جنگ و گریزهای بیرون از زمین فوتبال در کشورمان را با لیگ‌‌‌های اروپایی و دیگر کشورهای فوتبالی و منطقه هم مقایسه کنیم، خواهیم دید که چه ناشیانه به همه چیز اعتراض‌‌‌ می‌شود و بیشتر اوقات بازی، روح بازی فوتبال از همه طرف به گروگان گرفته‌‌‌ می‌شود. مطمئنا با این شرایط فوتبال جذابیتی برای بینندگان نخواهد داشت و کم‌کم از رونق گذشته خواهد افتاد. به همین خاطر است که ما در بازی‌‌‌های خارج از کشور و در مسابقات ملی و باشگاهی آسیایی بیشتر بازی‌‌‌ها را به حاشیه‌‌‌ها واگذار کرده‌ایم و نه اصل فوتبال.