نگاه جهان به پرواز انقلاب

بعد از روزها حدس و گمان و دلهره در نزد مردم ایران و افکار عمومی جهان در مورد ورود امام خمینی(ره) به ایران در 12بهمن 1357 رهبر انقلاب ایران پس از نزديك به 15سال دوری و تبعيد از وطن، در ميان استقبال پرشور مردم قدم به خاك ايران گذاشت و بزرگ‌‌‌‏‌ترين استقبال تاريخ در تهران شكل گرفت. 
امام خمینی روز 7 بهمن ۵۷ در پاریس، در پاسخ سؤال یکی از خبرنگاران گفته بود «به محض باز شدن، خودم را به هم‌میهنانم خواهم رساند تا در کنار آنان یا پیروز شوم و یا کشته.» و سپس به وعده خویش وفا کرده بود و در شرایطی که شایعه کودتا قوت می‌گرفت و دوست و دشمن هر یک به دلیلی از بازگشت امام در چنین شرایطی بیمناک بودند، به میان ملتش بازگشت تا در روزهایی که سرنوشت نهضت و کشورش رقم می‌خورد، در کنار آنان باشد.
 بازتاب ورود امام، در داخل و خارج کشور بسیار گسترده بود و مؤید این حقیقت بود که برای هیچ کس تردیدی در تثبیت رهبری حضرت امام و سقوط قریب‌الوقوع بقایای رژیم باقی نمانده است. 
خبرگزارى رویتر در آستانه ورود امام از قول یک مقام اسرائیلى گفت که اسرائیل از هم‏ اکنون خود را براى چشم پوشیدن از ایران به عنوان تأمین کننده نفت و خریدار کالا و خدمات، آماده کرده است. وى افزود؛ «حالا این خطر واقعى وجود دارد که خاورمیانه و قسمت مهمى از آفریقا با جنبش مذهبى پان اسلامیت‏‌ها دچار بی‌ثباتى شود.
 از هم‏ اکنون نشانه‏‌هایى از افزایش احساسات مذهبى پان اسلامیستى در میان 500 هزار عرب ساکن اسرائیل و میلیون‌ها عرب ساکن نواحى اشغالى به وجود آمده است. این دیگر یک موضع ضد اسرائیلى با تکیه بر سازمان آزادى‏بخش فلسطین نیست. هم‏ اکنون عده بیشترى از اعراب ـ اعم از پیر و جوان ـ به لباس سنتى خود روى می‌آورند و براى مشورت و راهنمایى پیش رهبران مذهبى می‌روند. 
این حادثه کاملاً نوینى است که فقط می‌توان آن را به حوادث ایران نسبت داد.» خبرگزاری یونایتدپرس تعداد مستقبلین را در طول مسیر و بهشت زهرا 5/4میلیون نفر تخمین زد.
 رادیو کلن تعداد جمعیت را 5 تا 6میلیون نفر گزارش کرد. استقبال گسترده مردم انقلابی و پرجوش از امام، چنان بی‌نظير بود كه‌‌‌‏‌ مي‏‌توان گفت در هيچ دوره‏‌‌‌ای از تاريخ معاصر، مردم، از يك شخصيت محبوب خود، اين چنين استقبال نكرده‏‌‌اند.
 نکته بدیع این استقبال که از دید خبرنگاران خارجی نیز دور نماند، این بود که در این مراسم، از پلیس و نیروهای انتظامی خبری نبود و مردم با رشد اجتماعی و بلوغ سیاسی خود توانستند بزرگ‌ترین استقبال قرن را ـ به تعبیر اغلب خبرگزاری‌ها ـ اداره کنند.
 به گفتۀ نمایندگان رسانه‌های خارجی، در هر استقبال مشابهی با وجود هزاران پلیس، ده‌ها نفر در زیر دست و پا تلف می‌شدند، در حالی که در استقبال چند میلیونی پنجشنبه 12بهمن تهران کسی تلف نشد.
 از نکات دیگری که در رابطه با ورود امام حائز اهمیت است آن که دولت بختیار با وعده پخش مستقیم مراسم ورود امام از تلویزیون ـ که در مطبوعات منعکس شده بود ـ ترتیبی اتخاذ کرده بود که جمعیت بیشتری در خانه‌های خود بمانند.‌ 
هایزر در خاطراتش از همین روز می‌نویسد: «جای خوشوقتی بود که پوشش زنده تلویزیونی و رادیویی از مراسم، میزان جمعیت را می‌توانست کاهش دهد، امیدوار بودیم که بسیاری از مردم مراسم را از طریق تلویزیون تماشا کنند. امام، پس از يك سخنرانی كوتاه تشكرآميز در فرودگاه، براي ادای احترام به شهيدان انقلاب به بهشت زهرا رفتند.
 در مسير بهشت زهرا، دريايي از انسان‏‌ها موج‌‌‌‏‌ مي‏‌زد و اتومبيل با كندی‌‌‌‏‌ مي‏‌توانست حركت كند. ساعت‏‌ها طول كشيد تا اين فاصله طي شد. اتومبيل حامل امام را ده‏‌ها موتورسوار حفاظت‌‌‌‏‌ مي‏‌كرد. برسقف اتومبيل حاملِ حضرت امام، جوانان عضو كميته استقبال قرار داشتند و از مردم درخواست‌‌‌‏‌ مي‏‌كردند كه راه را باز کنند. 
صدها خبرنگار و عكاس، از اين مراسم عكس‌‌‌‏‌ مي‏‌گرفتند تا هر چه زودتر، اين حادثه تاريخي را مخابره کنند. جمعيت استقبال‏ كننده در طول 33 كيلومتر از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا را بين 5 تا 8 ميليون نفر يعني بيش از جمعيت آن روز تهران تخمين زدند.
 صدها هزار نفر از شهرهای مختلف كشور به تهران آمده بودند تا در اين مراسم باشكوه شركت کنند. ورود اتومبيل حامل امام، با آن جمعيت انبوه امكان‏‌پذير نبود لذا از هلی‌كوپتر استفاده شد. امام در بهشت زهرا، در جايی كه هزاران شهيد گلگون‌كفن انقلاب آرميده بودند و در ميان انبوه جمعيت سخنانی مهم و تاریخی ايراد فرمودند.
 ايشان در اين سخنرانی كه يكي از پرجمعيت‌‌‌‏‌ترين اجتماعات تاريخ بود، غيرقانونی بودن رژيم سلطنت پهلوی را با استدلال و تکیه بر مردم مطرح و خطوط آينده انقلاب و دولت اسلامی را ترسيم کردند.