امتحانات مجازی

فصل امتحانات تقریبا به پایان رسیده است و این گونه به نظر می‌رسد که دانش آموزان و دانشجویان، از چالش امتحانات مجازی امسال، سربلند بیرون آمده‌‌‌اند؛ سربلند از آن جهت که اگر میانگین معدل امتحانات مجازی را با میانگین امتحانات قبل از دوران مجازی مقایسه کنیم، به قطع یقین می‌توان شاهد افزایش معدل‌ها و پیشرفت دانش آموختگان بود. 
نمی‌شود منکر شد که همیشه گروهی بوده‌‌‌اند که تجربه تحصیل در دنیای مجازی و تحصیل در دنیای قبل از مجازی برایشان فرقی نمی‌کرده و در میزان تلاششان تاثیری نداشته و همیشه برای رسیدن تلاش کرده‌‌‌اند، اینکه وقت دانش‌آموزان و دانشجویان بیشتر از قبل بود و فرصت بیشتری در اختیار آن‌ها  قرار گرفت تا بهتر درس بخوانند را هم منکر نمی‌شویم، اینکه والدین و شاید دوستان در این امتحانات به عنوان یاوران این گروه بودند را نیز انکار نمی‌کنیم، اما مسئله جایی سخت فهمیده می‌شود که در کانال‌های مختلف مجازی درخواست‌های متفاوت برای حضور در امتحانات دیده می‌شد؛ درخواستی که هم از طرف دانش آموزان و دانشجویان بود و هم از طرف کسانی که در دروس تخصصی داشتند و از این آب گل آلودی که کرونا ایجاد کرده بود، خوب ماهی گرفتند، نیروی متخصصی که به جای نفر دیگر در امتحان مجازی حاضر می‌شود و این بار اوست که امتحان می‌دهد! چه نمره‌‌ای برای امتحان نیاز بود که این نیاز بتواند قیمت امتحان را تعیین کند؛ قیمت‌هایی از صد هزار تا میلیون‌ها تومن، قیمت شرکت در امتحان غیر مجازی بود که باید پرداخت می‌شد تا امتحان این ترم پاس شود و مردودی و افتادن‌ها اتفاق نیفتد و شاید معدل‌های الف شکل بگیرد. 
به این فکر می‌کنم که ایران فردا به چه کارشناسان و مهندس‌ها و دکترها باید دلخوش باشد، جدای از اینکه در کار خود تخصصی نخواهیم داشت، وقتی که  تقلب را از یک امتحان ساده یاد بگیریم، جایی که راه تقلب برایمان هموار است در ایران فردا اگر بتوانیم و شرایط را مساعد ببینیم چقدر حاضریم از آب‌های گل آلود ماهی‌ها بگیریم؟!