کرونای فعال و پر زور در اتوبوس‌های تندرو و مترو

اگر این روزها هر کدام از ما به قصد رفتن به جنوب و شمال تهران یا شرق و غرب سوار اتوبوس‌های تندرو شویم، از شدت ازدحام جمعیت و فشردگی چنان له می‌شویم که فرصتی برای فکر کردن به کرونا پیدا نمی‌کنیم. در مترو هم به همین شکل و کمی شیک‌تر این فشردگی و له‌شدگی وجود دارد و امان کرونا را بریده است. آدم می‌ماند چه کار می‌توان کرد و کدام برنامه را می‌شود پیاده کرد که از این راحت‌تر و سریع‌تر کرونا شیوع پیدا کند تا هرچه زودتر در این سرما و آلودگی مدام، همه مردم گرفتار شوند و خانه‌نشین تا کمی از بار ترافیک و تراکم و رفت و آمد درون‌شهری کم کرد. با هر معیاری که به هجوم جمعیت برای استفاده از وسایل نقلیه عمومی بنگریم، نمی‌توانیم صورت مسئله را پاک کنیم و خود را در قالب طلبکار و مدعی نشان دهیم. مسئولان اما در این روزها و ماه‌های کرونایی بیشت به این قالب درآمده‌اند و ادای دلسوز و مدعی‌العموم به خود می‌گیرند و سیل انتقادات را به راحتی روانه مردم می‌کنند. مردم مجبورند برای رسیدن به محل کار در کمترین ساعت و با حداقل هزینه به مقصد برسند، اما انگار مسئولان شهری و حمل و نقل مثل سایر دست‌اندرکاران چندان توجهی به این معذوریت‌ها ندارند و راه خود را می‌روند. در اتوبوس‌های تندرو و مترو کرونا با سرعت زیادی در حال جابه‌جا شدن است و دست هیچ پزشک و پرستاری به آن نمی‌رسد.