تجدید روابط تهران و ریاض یک ساله شد

 یک سال از تجدید رابطه دیپلماتیک بین  ایران و عربستان که چند سالی روابط دیپلماتیک‌شان قطع بود می‌گذرد. در اسفند  سال ۱۴۰۱  سفر آقای شمخانی  رییس شورای امنیت ملی وقت  ایران به چین و فشردن دست همتای عربستانی و رسانه‌‌ای شدن آن مانند بمبی بود که در جهان سیاست و خصوصا  خاورمیانه ترکید و تمام توجهات را به خود جلب کرد همانطور که خبر قطع روابط بین تهران و ریاض در زمان خودش یک شوک دیپلماتیک بود ؛  زیرا از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ دیدگاه بسیاری از نظریه پردازان جهان سیاست خصوصا در کشورهای اسلامی بر این قرار داشت که تهران به عنوان مرکز ثقل جهان تشیع و ریاض در مقام مرکزی مهم در بین کشورهای اهل تسنن دو بال برای به اوج رسیدن کشورهای اسلامی و مسلمانان می‌باشند و اگر  این دو کشور در جبهه‌‌ای مشترک فعال باشند می‌توانند ژئو پلیتیک منطقه را تغییر دهند . متاسفانه وجود دیدگاه‌های غیر واقع بینانه و افراطی در بین دست‌‌‌اندرکاران هر دو کشور در آن سال‌ها  و نفوذ مستقیم و غیر مستقیم  عوامل بیگانه و صهیونیستی سبب شد بال‌ها به جای این که برای پرواز هماهنگ باشند دچار آسیب جدی شوند و تخم کینه کاشته شود بطوریکه ریختن خون یکدیگر را جایز و حتی واجب می‌دانستند و به دخالت در امور یکدیگر  برای سرنگونی حکومت‌ها اقدامی مشروع قلمداد می‌کردند . تهران و ریاض دو کشوری که طی سال‌های اخیر جهان اسلام و خصوصا خاورمیانه را به صحنه مناقشات غیر بازده  تبدیل کرده بودند غافل از این واقعیت بودند که دشمنان هر دو کشور در خارج از مرزها با راه‌‌‌اندازی  درگیری‌ها به هدفشان که اضمحلال توانمندی‌های عربستان و ایران دو کشور قدرتمند اسلامی  بود نزدیکتر می‌شدند.
 لبنان و یمن از کشورهایی بودند که گروه‌های نیابتی عربستان و ایران با هم یا جدال سیاسی داشتند  و یا درگیری  نظامی و امنیتی می‌کردند . عربستان که فکر می‌کرد با راه‌‌‌اندازی تلاطمات سیاسی در لبنان و درگیری‌های نظامی در یمن و اشغال خاک این کشور که ریاض آن را حیاط خلوت خود قلمداد می‌کرد قادر است قدرت فائقه منطقه باشد بعد از چند سال متوجه شد اگر می‌خواهد رشد اقتصادی داشته باشد و در صف کشورهای نو ظهور اقتصادی قرار گیرد باید از درگیری‌ها دست بکشد و دست دوستی به سمت رقیب منطقه ایش دراز کند تا به توسعه اقتصادی دست پیدا کند. خوشبختانه تهران نیز متوجه شد در سایه مناقشه با کشورهای اسلامی از یک سو ، در جهان اسلام در انزوا قرار می‌گیرد و از دیگر سو ، چه بسا عاملی می‌شود تا کشورهای مسلمان خصوصا کشورهای منطقه از ترس نفوذ ایران به سمت اسراییل دشمن کشورهای اسلامی دست دوستی دراز کنند چنانچه در سال‌های اخیر  تعدادی از این کشور‌ها به این دلیل به سمت برقراری رابطه با تل آویو روی آوردند از این نظر تهران نیز دست دوستی عربستان را فشرد . اکنون بعد از گذشت یک سال از رابطه تهران و ریاض انتظار می‌رود هدف پشت پرده عربستان از  تجدید رابطه  با تهران و احیانا سرمایه گذاری در بخش هایی از ایران این نباشد که با اسراییل رابطه بر قرار کند و با اعتراض تهران روبرو نشود ! حتی اگر ایران برای حفظ دوستی با عربستان به برقراری احتمالی رابطه ریاض با تل آویو  اعتراض جدی نکند باز هم به نفع عربستان است به جای برقراری رابطه با اسراییل که در چند ماه اخیر ماهیت جنایتکارانه اش را  بیش از پیش نشان داد با کشورهای اسلامی و مستقل جهان دوست باشد و در یک صف قرار گیرد .