ماجرای فرزندان ایران

ماجرای یوزپلنگ در اسارت به نام ایران و سه فرزندش چقدر نمادین و جالب شده است. گویی این هم‌زمانی نوع فارغ شدن «ایران» و مصائب و مشکلاتی که این روزها گریبان کشور و مردم را گرفته حکمتی دارد. پس از مدت‌ها تلاش و پیگیری، مسئولان مرتبط خبر می‌دهند که یوز ایرانی بالاخره باردار شده و در آینده‌ای نزدیک خبرهای خوشی منتشر می‌شود. روز موعود می‌رسد، یوز دربند با عمل سزارین فارغ شده و اعلام می‌شود که هم توله یوزها سالم هستند و هم ماده؛ یعنی سه توله متولدشده می‌توانند عاملی باشند برای استمرار زادوولد این‌ گونه نادر و در حال انقراض محیط‌زیست ایران. ولی هنوز ساعاتی از درج اخبار نگذشته که مشخص می‌شود اولاً تشخیص جنسیت توله یوزها اشتباه بوده (!) و ثانیاً به دلیل اقدامات اشتباه و سهل‌انگاری هنگام عمل سزارین، مادر فرزندان خود را نپذیرفته و از شیر دادن به آنان امتناع می‌کند. البته این پایان اشتباهات نبود؛ چرا که بعد از محرز شدن اینکه ایران به توله‌های خود توجهی ندارد اقداماتی برای تغذیه و رشد توله یوزها شروع می‌شود. لیکن بی‌تجربگی و نبود کارشناس واقعی و کاربلد باعث می‌شود از سه توله متولدشده دو توله از بین بروند و خبرهای آخر حکایت از آن دارد که حال توله سوم نیز مساعد نیست. جالب آنکه عنوان‌شده کسانی بر بالین ایران و فرزندان آن بوده‌اند که تا کنون یوز را از نزدیک ندیده‌اند! نکته اما اینجاست که شرایط و اوضاع یوز ایرانی در اسارت چقدر شبیه به حال و اوضاع کشورمان ایران است. جراحی اقتصادی اگرچه واجب و لازم است اما سوگمندانه توسط کسانی در حال اجراست که تا کنون رنگ اتاق عمل را ندیده‌اند و ابداً اشرافی به اقتصاد و مسائل حساس مربوط به آن ندارند. این افراد مدعی هستند درد و خونریزی در اجرای این جراحی طبیعی است که البته سخن درستی است ولی آیا بیمار که همان قشر ضعیف جامعه هستند توانایی تحمل چنین عوارضی را دارند؟ از آن‌طرف چه تضمینی به‌واقع وجود دارد که در میان‌مدت، نشانه‌های بهبود اقتصادی هویدا شود؟ نکته مهم‌تر آنکه تیم اقتصادی فعلی دولت سیزدهم تقریباً همان افراد و تیمی هستند که طرح هدفمندی یارانه‌ها در دولت احمدی‌نژاد را پی‌ریزی و بدین شکل اجرا کردند. هنوز هم که هنوز است اقتصاد کشور از زخم‌های نحوه اجرای آن طرح درد می‌کشد!
شاید بتوان گفت در بدترین زمان ممکن و به دست نابلدترین افراد یکی از حساس‌ترین و سرنوشت‌سازترین تحولات اقتصادی کشور در حال اجراست. نمی‌خواهم کلاً سیاه به موضوع بنگرم. چه‌بسا بتوان با تزریق و اضافه کردن افرادی به تیم اقتصادی دولت و حذف برخی افراد قدری به آینده امیدوار شد؛ ضمن آنکه حتماً نباید از جراحی در سیاست خارجی غافل بود.